Marijke Santen
Het moment dat ik besloot mijzelf in te zetten voor
dieren, en met name vissen, was toen ik met mijn kano
over een dobber heenvoer (of de hengelaar dacht het alleen maar). Ik had geen hengel gezien, maar de
hengelaar was erg kwaad. Ik bedacht me: "Jij moet niet kwaad zijn, ik moet kwaad zijn. Jij vernielt met opzet een levend wezen, terwijl ik (misschien) zonder opzet een ding vernield heb".
Ik heb mij toen als lid van de Dierenbescherming
aangemeld. In hun blad Dier las ik vooral
veel over de bio-industrie en ander dierenmisbruik.
Ik zet me sindsdien in voor dieren in het
algemeen en voor vissen in het bijzonder via de
Vissenbescherming.
Als kind heb ik vaak gedacht: "waarom wordt er
in de godsdienstles niet over dieren gesproken"?
Er was slechts één uitzondering: de pastoor
die ons op de Mulo enige tijd godsdienstles gaf. Als
je de kinderen leert om goed met mensen om te gaan,
waarom worden dan de dieren niet genoemd? Er is alle
reden om het wel te doen. Wij hebben met dieren te maken
ons leven lang, ook al heb je nooit een huisdier.
Veel
dierenliefde van mensen beperkt zich tot huisdieren.
Daarom zou ik niet alleen dierenliefde willen noemen,
maar ook rechtvaardigheid voor dieren.
Wat mij bijgebleven is, is de opmerking van de kleuterleidster:
haal geen vogelnestjes uit. Blijkbaar was dat iets wat
in die tijd nogal eens gebeurde. Merkwaardig is dat
er mensen zijn die zelfs een kleuter een hengel geven.
"Die kinderen vinden het leuk" wordt er gereageerd.
Is alles wat kinderen of volwassenen leuk vinden daarom
goed? Is hengelen goed omdat het leuk wordt gevonden?
Het is uiterst schadelijk voor de betrokken dieren.
Het is eigenlijk nog erger dan dat een volwassene het
doet, het kind mist de zorgvuldigheid en de fijne motoriek
om de vis te onthaken.
Waarom zouden vogels wel de moeite waard zijn en vissen
niet? Beide zijn gewervelde dieren, met gevoel en bewustzijn
en zij kunnen dientengevolge lijden door pijn, angst
en stress. Vissen spreken de mensen niet zo aan: ze
zijn niet aaibaar, niet schattig, ze worden niet direct
lief gevonden. Ze kunnen ook niet schreeuwen. Bovendien
worden ook veel vogels de dupe van loodkorreltjes die
ze aanzien voor steentjes, nodig voor de spijsvertering;
ook van verloren hengelsnoeren, de vogels raken er in
verward. Daarom is het goed de kinderen er op te wijzen,
dat je goed met dieren moet omgaan, of er NIET mee omgaan,
namelijk ze met rust laten!!
Als kinderen huisdieren hebben, moeten
zij leren er goed mee om te gaan.
In een
aantal gevallen zou het beter zijn geen
huisdier te hebben. Veel vissen worden in
kleine ruimtes gestopt en ook vogels en
andere dieren (hamsters, konijnen e.d.)
in kleine kooien of hokken. We moeten kinderen
leren vooraf goed na te denken: wil ik goed
voor het dier zorgen en doe ik het dier
niet te kort door gebrek aan leefruimte?
Of door gebrek aan soortgenoten? Wordt bijvoorbeeld
de hond vaak genoeg en langdurig genoeg
uitgelaten?
Het is goed om eerst een boek
over het dier/de dieren te lezen. Ouders
moeten ook toezicht houden.
In het wild moeten de dieren zo veel mogelijk met rust
gelaten worden.
Kinderen moet gevoel en verantwoordelijkheid geleerd
worden voor mensen en dieren.
Waterschappen en gemeenten houden te weinig rekening
met welzijn van vissen. |
| Jaarlijks worden duizenden
vissen het slachtoffer van het wanbeheer van waterschappen
en gemeenten. Bij deze organisaties ontbreekt vaak het
besef dat in de wateren die zij beheren, miljoenen dieren
leven, waaronder ook vissen.
Een veelvuldige oorzaak van massale vissterfte is het
leegpompen van sloten en vijvers ten behoeve van onderhoudswerkzaamheden.
De bedrijven die deze werkzaamheden uitvoeren, zijn niet
of onvoldoende door gemeenten en waterschappen geïnstrueerd
hoe zij met het welzijn van vissen en andere dieren rekening
moeten houden. Het zijn meestal toevallige passanten,
die de vissterfte opmerken. Andere oorzaken van vissterfte
zijn onder andere overlopende riolen, het maaien van waterplanten
en het gebruik van vervuilde hoogovenslakken. |
