logo RvawL

Contactblad Relatie Mens en Dier juli 2009

Dit is het Contactblad "Relatie Mens en Dier" van de belangengroep en stichting Rechten Voor Al Wat Leeft.

Onderwerpen

KOLONIEHUISVESTING LEGKIPPEN

van de regen in de drup

Als in 2012 in heel Europa de legbatterij wordt afgeschaft, zouden de legpluimveehouders over kunnen stappen op een systeem waar de kippen in elk geval op de grond in het strooisel kunnen scharrelen, zich fladderend vrij door de hele stal kunnen bewegen, hun ei in een apart legnest kunnen leggen en normaal kunnen drinken. Tot 2021 is het echter ook nog toegestaan om de kippen in de zogeheten "verrijkte" kooien te houden. Wij schreven eerder over deze "verrijkte" kooien, en dat dit systeem, dat dan een alternatief voor de legbatterij moest zijn, beslist nog niet voldoet aan de natuurlijke behoeften van de kip. Kippen horen op de grond en niet in een kooi. Het is toch eigenlijk schandalig dat wij 34 ! jaar na onze eerste overwinning op de legbatterij: de introductie van het scharrelei in 1975, hier anno 2009 nog over moeten praten! Want wat is er aan de hand? In 2021 zal het nóg niet afgelopen zijn met het houden van kippen in kooien, als het aan de landbouwminister en de meerderheid van de Tweede Kamer ligt. De "verrijkte" kooi zal verdwijnen maar daarvoor in de plaats zal er hoogstwaarschijnlijk weer een nieuw kooisysteem in Nederland worden geïntroduceerd, dat zou voldoen aan de welzijnsnormen van de federale Duitse regelgeving voor de z.g. Kleingruppenhaltung, oftewel koloniehuisvesting. Dit omdat Duitsland een belangrijke afnemer is van Nederlandse eieren, en het "niet gewenst is dat de eieren in Nederland onder afwijkende welzijnsomstandigheden worden geproduceerd", aldus de minister in een brief aan de Eerste en Tweede Kamer. Hiervoor zal het Legkippenbesluit 2003 gewijzigd worden. Van de regen in de drup…. Op 7 mei jl. heeft St. "Rechten voor al wat leeft" samen met Stichting Vier Voeters en Comité Dierennoodhulp, vlak voordat de wetswijziging in het Legkippenbesluit 2003 van kracht wordt, een brief gestuurd naar de Vaste Commissie LNV in de Tweede Kamer, waaruit wij de belangrijkste gedeelten voor u overnemen: Wij vragen u om de Kleingruppen-haltung opnieuw als discussiepunt op de agenda te zetten voor een debat voordat de wetswijziging in het Legkippenbesluit 2003 van kracht wordt. Wij willen u dringend verzoeken te kijken naar een alternatief waarbij het welzijn van de kippen werkelijk gebaat is. Er zijn genoeg andere methoden die veel meer tegemoetkomen aan het streven naar een diervriendelijke legkippenhouderij. De z.g. Kleingruppenhaltung of koloniehuisvesting, zoals deze in Duitsland door de commerciële pluimvee-industrie is gepresenteerd, wordt een diervriendelijk alternatief voor de verrijkte kooi genoemd. De minister noemt het een ruimere versie van de Europese verrijkte kooi met een groepsgrootte van ruim 30 tot 60 leghennen. De oppervlakte per dier is in de Kleingruppenhaltung echter slechts 50 cm2 per kip groter dan in verrijkte kooien, wat neerkomt op ongeveer een half bierviltje meér ruimte per kip. Daarnaast kan het vergroten van het aantal kippen in de groep bij vergelijkbare hoeveelheid ruimte per kip tot ernstige problemen (zoals pikken, verdrukking etc.) leiden. Een belangrijk argument voor het invoeren van Kleingruppenhaltung van de minister en sommige commissieleden is dat Nederland hoofdzakelijk produceert voor de Duitse markt. Dit argument vervalt echter doordat gebleken is dat de Duitse consument deze eieren niet wil kopen en de grootste Duitse supermarktketens geen Kleingruppenhaltung-eieren verkopen. Onderzoek van dierenbeschermingsorganisaties in Duitsland heeft dit uitgewezen. De invoering van Kleingruppenhaltung zal dus zeker geen verkoopvoordeel opleveren. Er is in Duitsland veel meer vraag naar eieren afkomstig van diervriendelijkere huisvestingssystemen waar de kippen níet in kooien zijn opgesloten, maar op de grond kunnen scharrelen. Het zal voor bedrijven dus uiteindelijk gunstiger zijn om hierin te investeren, in plaats van in Kleingruppenhaltung. Ook producenten in de verwerkende industrie zitten niet te wachten op deze nieuwe kooi-eieren. Uit onderzoek is gebleken dat veel producenten scharreleieren willen gebruiken, ook omdat dit meer rendement oplevert. Wij willen u hierbij dringend verzoeken om, nu het nog niet te laat is, te kijken naar een alternatief waarbij het welzijn van de kippen werkelijk gediend is. Met het houden van kippen in kooien is dit laatste zéker niet het geval". (Tot op heden is er nog geen antwoord op deze brief gekomen - red.)

CO2-GASBEDWELMING SLACHTVARKENS

Ongetwijfeld zult u willen weten hoe deze zaak zich verder heeft ontwikkeld. Wel, er is weer veel gebeurd sinds ons vorige contactblad, waarin u hebt kunnen lezen hoe zowel varkensslachterij VION in Boxtel als Minister Verburg van Landbouw de harde feiten rondom de gruwelijke CO2-vergassingsdood van zo'n drie miljoen varkens per jaar proberen te verdoezelen, hoe bezorgde kamerleden ontwijkende en misleidende antwoorden van de minister krijgen op hun kritische kamervragen, en waar ondertussen bij Animal Science Group in Lelystad een onderzoek liep (in opdracht van Minister Verburg) naar deze vergassingsmethode, met name over de vraag of er verbetering mogelijk was door toevoeging van O2 (zuurstof) aan de CO2 (kooldioxide). Steeds hebben wij bij de minister en Landbouwcommissie aangedrongen op transparantie: Laat camera's aanbrengen in slachterij VION, zodat het bedwelmingsproces met pure CO2, en hoe de varkens dit ondergaan, volledig zichtbaar wordt! En laat beelden zien van het onderzoek bij Animal Science Group (ASG)! De minister bleef echter zeer terughoudend. En juist die terughoudendheid geeft heel duidelijk aan dat er wel degelijk heel veel mis is, en er ónzichtbaar voor iedereen zéér hevig door de dieren geleden wordt.

Rapport onderzoek ASG

Het rapport over het ASG-onderzoek, dat op 1 april jl. openbaar werd, vertoonde veel mankementen. De opzet was: kan de CO2-bedwelmingsmethode voor slachtvarkens worden verbeterd door toevoeging van zuurstof (O2) aan de CO2? U moet weten dat deze methode (CO2 mét O2) reeds jarenlang wordt toegepast bij het euthanaseren van proefdieren. Ook een 20-tal grote pluimveeslachterijen in Europa werken met CO2-O2, en het is gebleken dat de dieren een zeer zachte dood sterven, zonder stress, paniek, ademnood en pijn. Uit het ASG-onderzoeksrapport leek het er helaas erg veel op dat het onderzoek met opzet zódanig was uitgevoerd dat toevoeging van zuurstof niet tot verbetering voor de dieren kón leiden. Wij citeren een publicatie van bedwelmingsdeskundige Dr. R. Hoenderken (die helaas níet zelf bij het onderzoek betrokken was): "Om het ongerief te beperken zijn twee zaken van essentieel belang; in de eerste plaats 15 à 20 seconden minstens 30% zuurstof bij te voegen, en daarna, als de dieren bewusteloos geraken de zuurstof direct af te sluiten, en tevens dit gasmengsel te bevochtigend.m.v. water van 40 graden! Er dient zoveel zuurstof te worden toegevoegd als nodig is voor het vermijden van de ademnoodsymptomen (dus dat had proefondervindelijk vastgesteld moeten worden) en daarnaast zorgt de bevochtiging van het gasmengsel voor aanzienlijke vermindering van de slijmvliesirritatie. Over deze bevochtiging is sinds 1985 al gerapporteerd! En in dit rapport (van ASG) is hierover NIETS vermeld, hoe is het mogelijk!" Op aandringen van de Partij voor de Dieren werden op 23 april jl.de video-beelden van het ASG-onderzoek toch in de Tweede Kamer vertoond, hoewel de minister e.e.a. liever had achtergehouden. De bijeenkomst was openbaar, en wij waren erbij. Uit deze beelden bleek wel hoe ernstig het lijden van de varkens was in hun laatste ogenblikken, al hadden de onderzoekers hoogstwaarschijnlijk de ergste beelden eruit gelaten en het geluid van het geschreeuw van de dieren flink getemperd.    

Uitzending op Eén Vandaag

Op 4 april jl. kreeg de zaak dan eindelijk op de t.v. de nodige aandacht in het programma Eén Vandaag. Dr. Hoenderken liet aan de hand van video-opnamen van vroeger (1979) door hemzelf verricht onderzoek nog eens zien wat varkens ondergaan tijdens toediening van pure CO2. Het zijn afschuwelijke beelden. Daarnaast toonde hij ook beelden van de elektrische bedwelming, zoals die tot 10 jaar geleden werd toegepast, hoe rustig dat verliep, en hoe de dieren binnen 1 seconde bewusteloos raakten en direct daarna werden verbloed zonder eerst weer bij bewustzijn te komen. "Iedereen was daar toen ook welkom voor een rondleiding", aldus Hoenderken. "Tegenwoordig echter ontbreekt het aan kennis bij degenen die de elektrische bedwelming uitvoeren, én aan controle (wegens overheidsbezuinigingen!) en daardoor gaat er vaak iets mis. Maar, mits goed uitgevoerd, is elektrisch bedwelmen eigenlijk de beste methode voor het doden van varkens," is de mening van Dr. Hoenderken. Daarom pleit ook hij voor een verbod op het bedwelmen met pure CO2. Bedwelmen d.m.v. een bevochtigd gasmengsel van CO2-O2 is wél heel goed mogelijk. "Als ik daar toestemming voor kreeg, zou ik in samenwerking met een machinefabriek binnen één jaar tijd apparatuur kunnen bouwen waarmee varkens zónder opwinding, zónder pijn en stress en zónder ademnood op rustige wijze d.m.v. een bevochtigd CO2-O2-gasmengsel bewusteloos raken, en niet weer bijkomen voor ze moeten verbloeden," aldus Dr.Hoenderken. En wat de elektrische bedwelming betreft: de automatische elektrische bedwelmingsmethode is destijds (1980) door Dr. Hoenderken zelf ontwikkeld. Hij ontving daarvoor twee prijzen van de toenmalige Minister Tuinman: de Veiligheidsprijs van de Van Calcar Assurantiegroep, én de Felix Wankel Tierschutz Forschungspreis voor het verbeteren van het "welzijn" van varkens in slachterijen. (Deze prijs is slechts twee keer in de geschiedenis aan een Nederlander uitgereikt.) Als er tegenwoordig van alles mis gaat met deze methode, dan ligt dat aan degenen die ermee werken en aan het gebrek aan controle. De minister zou ervoor dienen te zorgen dat de regels in de slachterij gehandhaafd worden en dat daar goede controle op is! sitestat ónbegrijpelijk…. Gezien het voorgaande is het toch eigenlijk ónbegrijpelijk dat de Ned. Ver. tot Bescherming van Dieren in Trouw van 30 januari jl. en in "BOERDERIJ" van 10 februari jl., waar het gaat om de keuze tussen CO2-vergassing (zoals die bij VION wordt toegepast, dus zónder zuurstof) en elektrische bedwelming, de CO2-methode "de beste van twee kwaden" noemde. Daarmee ging deze vereniging lijnrecht in tegen wat Dr. Hoenderken, St. Varkens in Nood, St. Wakker Dier en St. Rechten voor al wat leeft twee dagen daarvóór in Trouw naar voren hadden gebracht.De beelden van het onderzoek naar de vergassing met pure CO2 aan de Universiteit van Zürich zoals die door St. Varkens in Nood in een filmpje via YouTube over Nederland (en daarbuiten) waren verspreid, noemde de Dierenbeschermingswoordvoerder "achterhaald". Dat zou tegenwoordig veel beter gaan, en men zag dan ook "geen reden", zo lazen wij in Trouw, "om VION af te vallen"! Het ware beter geweest om voor wat betreft de elektrische bedwelming bij de overheid aan te dringen op een adequate uitvoering van de regels, het stellen van vakbekwaamheidseisen aan het uitvoerend personeel en meer controle, en een verbod te eisen op de vergassingsmethode met pure CO2! Er zouden dan minder varkens per uur worden geslacht (ter vergelijking: bij VION worden met de huidige CO2-methode 1200! varkensper uur bedwelmd, of beter gezegd: gemarteld; met een juist uitgevoerde! elektrische bedwelming is het tempo de helft langzamer: circa 600 varkens per uur) maar dan zou Nederland wel naar eer en geweten kunnen zeggen dat hier de varkens zonder vermijdbare opwinding, pijn, stress, angst en ademnood worden geslacht, zoals dat in ons eigen Besluit doden van dieren wordt geëist.

Rondetafeldiscussie

Op 20 mei jl. werd in de Tweede Kamer een twee-uur-durende rondetafeldiscussie gehouden door leden van de Vaste Commissie voor Landbouw met een aantal deskundigen.of wat daar voor doorgaat. Eén ónafhankelijke deskundige was uitgenodigd, op uitdrukkelijke voordracht van o.a. de Partij voor de Dieren, en dat was Dr. R. Hoenderken. Als níet-onafhankelijke deskundigen namen twee onderzoekers van de ASG (Animal Science Group) Wageningen deel aan de discussie, en de VWA (Voedsel en Waren Autoriteit) die volgens eigen zeggen permanent controle uitoefent in de slachterijen. Stichting Varkens in Nood en de Ned. Ver. tot Bescherming van Dieren zaten ook aan de ronde tafel, en verder waren het allemaal z.g. "deskundigen" die grote commerciële belangen vertegenwoordigen in de vleessector, zoals VION Food Group (de slachterij waar 55.000 varkens per week met CO2 worden bedwelmd voor de slacht), de COV (Centrale Organisatie voor de Vleessector) en Nepluvi (de Vereniging van de Nederlandse Pluimveeverwerkende Industrie).Deze laatste was er ook bij omdat op het laatste moment besloten was om in de discussie behalve de bedwelming van slachtvarkens ook de elektrische waterbadmethode voor pluimvee er bij te betrekken. Dit is ook een zéér slechte methode. Hierover hebben we ook dikwijls geschreven. Uit de gespreksnotitie van de Dierenbescherming, die wij eén dag van tevoren kregen toegemaild, nadat wij sinds maart 2009 herhaaldelijk en tevergeefs de Dierenbescherming naar hun motieven hadden gevraagd voor hun voorkeur voor de CO2-methode, bleek dat het standpunt van de Dierenbescherming in zoverre iets was bijgesteld, dat er geen duidelijke voorkeur meer was voor de CO2 boven de elektrische bedwelming, maar er nog slechts sprake was van "een keus uit twee kwaden". Van de Vaste Commissie Landbouw waren aanwezig: Marianne Thieme (PvdD), Ormel (CDA), Waalkens (PvdA), Polderman (SP), Snijder-Hazelhoff (VVD) en Graus (PVV). Vanaf het begin van de discussie leek reeds duidelijk dat de kaarten al waren geschud: de commerciële "deskundigen" wisten dat zij niets hoefden te vrezen, omdat zij landbouwminister Verburg, de commissieleden van het CDA (Ormel) en van de VVD (Snijder-Hazelhoff), en dus ook de niet-onafhankelijke VWA en ASG achter zich hadden. Waalkens (PvdA), Polderman (SP) en Graus (PVV) stelden zich wel kritisch op, maar dat is nog geen garantie voor het maken van de juiste keuze als het aankomt op stemmen over al of niet een verbod op kwellende methoden om dieren te bedwelmen voor de slacht. Binnenkort zal e.e.a. blijken bij het kamerdebat over dit onderwerp.

Reacties van Dr. Hoenderken op een aantal onwaar-(onjuist-)heden

  • - Het volhouden dat groepsbedwelming(met CO2) het lijden van de varkens zo zou verlichten (mening van VION en Ned. Ver. tot Bescherming van Dieren) is misleidend en verwarrend. Bij elektrische bedwelming komen de varkens ook in een groep aanlopen. Slechts de laatste meters lopen ze achter elkaar aan. En wat dan met die miljoenen slachtkuikens en koeien die wel individueel bedwelmd worden?
  • - dat excitatie (het happen naar adem) van de varkens geen reflexenzijn (zoals VION beweert) heb ik in 1979 al aangetoond. Tijdens de excitatie-fase is er wel degelijk via metingen nog steeds hersenactiviteit geconstateerd (dus bewustzijn).
  • - Het argument van ASG, dat toevoeging van zuurstof aan de CO2 het bedwelmingsproces vertraagt (en tijd is geld! Daarom is er gesjoemeld met het juiste uitvoeren van het onderzoek) weerleg ik met hetgeen ik in diverse publicaties naar voren heb gebracht: Bij de keuze tussen een methode met "kortdurend" (20 à 30 sec.) ernstig ongerief of een iets langere periode (30 à 40 sec.) met zeer mild ongerief kiezen wij voor het laatste.
  • - "Bij toevoeging van zuurstof aan de CO2 zijn varkens al weer bijgekomen voordat ze worden verbloed (gestoken)". Dat argument van ASG is onzin. De zuurstof mag ook niet langer dan 20 sec. in een concentratie van 30% worden toegediend. Momenteel wordt er ook dikwijls niet snel genoeg gestoken, ondanks het z.g. "permanente" toezicht van de VWA, zodat de dieren alweer bij zijn voor ze worden gestoken! (Komt voor bij zowel elektrisch als bij gasverdoving).
  • - Waarom noemt niemand van de "deskundigen" de uitstekende methode van CO2-O2, zoals die in meer dan 20 pluimveeslachterijen in gebruik is, voor iedereen te bezichtigen? Dit zou m.i. ook voor varkens mogelijk moeten zijn, maar daar hangt dan wel een prijskaartje aan van circa 30 cent per varken en dat wil de sector blijkbaar niet. Vandaar dat ASG het onderzoek naar CO2-O2, opzettelijk?, heeft laten mislukken. Er mag blijkbaar geen alternatief zijn voor CO2.
  • - Drie jaar geleden is in de Tweede Kamer tijdens een hoorzitting uitvoerig gesproken over de elektrische waterbadbedwelming van pluimvee, waarbij miljoenen kippen niet goed worden bedwelmd (met een veel te laag voltage omdat anders de botjes van de dieren breken en er bloedpunten op het vlees ontstaan; door het te lage voltage raken de dieren alleen maar verlamd maar niet bedwelmd!
  • - Wij schreven daar uitvoerig over in het januari-nummer in 2007 - red.). Ook is toen naar voren gebracht dat in veel pluimveeslachterijen de ampèremeters ontbraken, hetgeen de controle onmogelijk maakte. Nu, anno 2009 is de situatie nog precies hetzelfde! Hoe is dat toch mogelijk met dat "permanente" toezicht van de VWA?

RITUEEL SLACHTEN

In ons vorige contactblad schreven wij over het "geheime rapport" over ritueel slachten uit 2002, dat na 7 jaar op ons aandringen eindelijk openbaar werd. Ook noemden wij al even de literatuurstudie over dit onderwerp, dat tegelijkertijd verscheen. In deze studie worden aanbevelingen gedaan om bij het ritueel slachten "tegemoet te komen aan het verminderen van angst en pijn bij de dieren". Wij geven een korte weergave van de voornaamste gedeelten van deze studie: De belangrijkste conclusie van het onderzoek was dat "onbedwelmd slachten op diverse punten nadeliger is voor het welzijn van het dier dan slachten na bedwelming".

Halssnede

Brengt het fixeren(vastzetten) van het dier om de halssnede trefzeker toe te kunnen brengen, al veel stress teweeg, ook de halssnede zelf veroorzaakt, gezien het grote aantal pijnreceptoren in de halsstreek, een ernstige pijnprikkel. De dieren kunnen hun pijn ook niet uiten d.m.v. schreeuwen, omdat behalve de halsaders ook de luchtpijp is doorgesneden. Bovendien blijkt in de praktijk één haal met het mes niet voldoende te zijn. We citeren het rapport. "De halssnede behoort in één of twee vloeiende halen te geschieden, maar bij koosjer (volgens de Joodse ritus) slachten zijn er gemiddeld 3,2 halennodig, en bij Halal slachten zelfs 5,2 halen. Dan nóg is bij één op de tien dieren een halsader niet of slecht doorsneden", aldus het rapport. (Kunt u het zich voorstellen zonder te huiveRené En dan mogen we nóg niet zeggen dat er sprake is van zagen…! - red.) Daarnaast blijkt het ook nog eens vaak mis te gaan, met als gevolg dat er extra sneden moeten worden toegebracht, met alle extra lijden vandien. (Dat bij de Joodse slacht meer halen nodig zijn dan eén, vindt zijn oorzaak in het feit dat hier zware stieren worden gebruikt, waar men met eén of twee halen niet door de dikke nekken kan heenkomen. Dit staat niet in deze literatuurstudie beschreven, maar een aantal jaren geleden werd om deze reden de Joodse slacht voor korte tijd stil gelegd. Het dieren"welzijn" zou hierbij ernstig in het geding zijn. Maar nu, anno 2009, is deze situatie dus nog steeds hetzelfde. - red.) Dat het gemiddeld aantal halen bij Halal slachten nóg hoger ligt dan bij het Joodse slachten hangt o.a. samen met het feit dat er door sommige islamitische slagers te korte messen worden gebruikt. (Wordt daar dan niet op toegezien door de controlerende instanties zoals de Voedsel en Waren Autoriteit (VWA)? Wordt er sowieso wel eens gecontroleerd? - red.) Ook kan er, vóór het dier bewusteloos raakt, bloed in de luchtpijp lopen, hetgeen een gevoel van verstikking geeft. Bovendien blijven de hersenen van ónbedwelmde dieren ná de halssteek langer actief dan die van bedwelmde dieren. Bij runderenduurt dit alles nóg weer langer dan bij schapen, geiten en pluimvee. Wij citeren wat geschreven staat over het onderzoek van Daly et al. uit 1988: "Daly vergeleek volwassen runderen die geslacht werden na bedwelming met een schietmasker met onbedwelmd ritueel geslachte dieren. Het kopschot, binnen één minuut gevolgd door de borststeek, leidde tot onmiddellijk verlies van zogenaamde evoked responses. Dat wil zeggen dat prikkels van buitenaf geen elektrische activiteit in de hersenen meer opriepen. Na een halssnede zonder bedwelming bleven dieren nog twintig tot 126 ! seconden lang reageren. Spontane electro-corticale activiteit (d.i. hersenactiviteit) verdween bij de bedwelmde dieren binnen tien seconden, maar hield bij onbedwelmd geslachte dieren tot wel 113 ! secondenaan". Nu kan het zijn dat deze metingen niet alles zeggen over het tijdstip waarop de gevoelloosheid intreedt. Dat tijdstip zou al iets eerder kunnen zijn, maar zeker is wel dat het bij runderen na de halssnede nog ruim een minuut kan duren voor het dier echt niets meer voelt en bewusteloos is.

Regelgeving en controle

Hiermee is het treurig gesteld, zo is onze conclusie ook uit deze literatuurstudie. Sinds oktober 2006 hoeven slachthuizen niet langer een behoefteverklaringte overhandigen van een religieuze organisatie. Men kan volstaan met een melding. We citeren: "In Nederland zijn anno 2008 zo'n 75 slachthuizen die ritueel mogen slachten. Sinds de invoering van de nieuwe regels bestaat geen inzicht in het jaarlijks aantal ritueel geslachte dieren. Evenmin is bekend hoe vaak overtredingen van de regelgeving worden geconstateerd". (Wij vinden dit schandalig, dat nergens iets geregistreerd staat over aantallen geslachte dieren en aantallen overtredingen van de regels! In het "geheime rapport" waarover wij in ons vorige contactblad schreven lazen wij immers ook al berichten van dezelfde strekking. Wij gaan zo langzamerhand ernstig vermoeden dat de controleurs nergens en nooit meer aanwezig zijn als er ritueel wordt geslacht! - red.)

Hoe is de situatie in andere landen?

In een aantal landen in Europa, maar ook daarbuiten, is het ónbedwelmd ritueel slachten verboden. Maar, inconsequent genoeg, betrekt men het onbedwelmd geslachte vlees soms wél weer uit andere landen. In Zweden, Noorwegen, Estland, IJsland en Zwitserland is slachten zonder voorafgaande bedwelming bij wet verboden. In Zweden werd van 1950 - 1979 de Joodse slacht eerst ná een elektrische bedwelming uitgevoerd. Maar vanaf 1979 wordt koosjer vlees uit Denemarken geïmporteerd. In Zwitserland importeert men koosjer vlees uit Nederland, maar er is een beweging in Zwitserland die probeert voldoende medestanders te mobiliseren om via een referendum ook een verbod op deze import te kunnen afdwingen. In Kroatië en Duitsland mag alleen voor de eigen binnenlandse markt onbedwelmd worden geslacht. In Duitsland vinden de meeste Halalslachtingen plaats na een bedwelming, maar er wordt ook onbedwelmd ritueel geslacht vlees uit omringende landen geïmporteerd. In Nieuw Zeeland is onbedwelmd slachten verboden. Bedwelming vindt plaats d.m.v. een elektrische schok. In Maleisië mag voor de Halalslacht bedwelmd worden. Verder is er volgens het rapport ook in Nederland discussie of er alleen voor de lokale (de eigen) markt ritueel geslacht zou mogen worden. Door wie en hoe serieus deze discussie wordt gevoerd vermeldt het rapport niet.

Rondetafeldiscussie

Zoals er op 20 mei jl. in de Tweede Kamer een rondetafeldiscussie over de diverse slachtmethoden is gehouden door leden van de Vaste Kamercommissie Landbouw met een aantal deskundigen of die daar voor door gaan, zal binnenkort ook een dergelijke discussie worden gehouden over het rituele slachten. Wij houden u op de hoogte.

EMPATHIE (alleen menselijke deugd?)

In de weekend-editie van NRC Handelsblad van 31 januari 2009 lazen wij een opmerkelijk artikel van hoogleraar in de neurobiologie Dick Swaab, getiteld "De mens in het beest". Deze titel is natuurlijk een omkering van de veel vaker gebruikte term: het beest in de mens. In dat geval vinden wij het woord "beest" wel op zijn plaats. In de titel van het artikel hadden wij liever het woord "dier" gezien. Maar vooruit, het is een woordspeling, en het artikel is zó goed, dat wij de titel graag voor lief nemen. Het gaat over empathie, (d.i. het meevoelen met een ander), en Swaab gaat in op een stelling van Prof.Henk Jochemsen zoals deze die in 2005 poneerde in een boek geredigeerd door Cees Dekker: "Voor de sociobiologie en evolutionaire ethiek is onweerlegbaar altruïstisch gedrag biologisch pervers en pathologisch, omdat het tegen de eigenlijke natuur van de mens ingaat. Maar in de meeste culturen en grote godsdiensten wordt waarlijk altruïstisch gedrag juist als hoger ideaal gesteld". Henk Jochemsen is aanhanger van de z.g. 'Intelligent Design' - beweging, een tegenhanger van de evolutie-theorie. De 'Intelligent Design' (ID)-beweging gaat ervan uit dat zedelijk besef door de genade van de Schepper aan de mens is gegeven, en dat de gelovige mensen bij de uitreiking ervan vooraan hebben gestaan. Wij citeren hieronder een gedeelte van het artikel: "Iedereen die het werk van Darwin en Frans de Waal kent, weet dat dit onzin is. Een ID-fixe dus. Darwin beschreef al gedetailleerd hoe ons moreel besef is voortgekomen uit sociale instincten die van belang zijn voor de overleving van de groep. Dat zie je bij alle soorten die op samenwerking moeten kunnen vertrouwen, zoals primaten, olifanten en wolven. Het hebben van empathie, het meevoelen met anderen, is de basis voor al het moreel handelen. Ik heb zelf met bewondering gekeken hoe onze hond met zijn maatje, de hond van onze dochter, meeleefde nadat deze aan zijn poot geopereerd was. Normaal daagden ze elkaar voortdurend uit om wild te spelen. Maar na de operatie ging onze hond heel voorzichtig snuffelend naar de ander toe en bleef eindeloos staan, geconcentreerd kijkend, terwijl hij zo nu en dan zacht piepend duidelijk maakte dat hij met het lot van de ander begaan was. Vervolgens begon hij ook heel voorzichtig de geopereerde poot van de andere hond te likken. Als een olifant wordt getroffen door een kogel of een verdovingspijl, trompetteren de anderen heftig en proberen soms urenlang met hun slurf of door tegen het slachtoffer aan te duwen hem weer overeind te helpen. Ook wordt er door soortgenoten hulp geboden wanneer een olifant door een ongeluk gewond raakt, en dat is zeker niet beperkt tot hulp binnen de eigen kudde. Na een conflict in de kolonie zoeken roeken troost bij hun partner voor het leven. Ze doen aanhalig, delen wat voedsel, fatsoeneren elkaars veren en houden elkaar liefdevol bij de snavel, alsof ze elkaar aan het kussen zijn. Er zijn vele schitterende voorbeelden van waarlijk moreel gedrag bij dieren beschreven. In een dierentuin werd een oude zieke aap aan een groep toegevoegd. Omdat hij niet begreep wat de verzorgers van hem verwachtten, namen de bonobo's hem bij de hand en brachten hem naar de juiste plaats. En toen hij verdwaalde en noodkreten slaakte, kwamen de anderen naar hem toe, kalmeerden hem en brachten hem terug naar de groep. Kom daar eens in Amsterdam om! Dat moreel besef bij mensapen aanwezig is, blijkt ook uit het bestaan van kameraadschap en het zorgen voor een gewonde metgezel bij chimpansees. Pure empathie moet ook de basis zijn geweest voor het troosten van een gewonde vogel door een bonobo. In 1966 redde het gorillavrouwtje Binti Jua een drie jaar oud jongetje dat zes meter naar beneden was gevallen in het primatenverblijf in Chicago. Ook andere species kunnen zich opofferen voor de mens. Zo sprong een labrador in Californië voor zijn beste vriend en werd daardoor zelf door een ratelslang gebeten. Van dolfijnen is bekend dat ze niet alleen soortgenoten uit netten bevrijden, maar ook mensen kunnen redden. Het medeleven met en het helpen van de ander is dus weliswaar de kern van de menselijke moraal, maar heeft een lange en zeker niet voor de mens exclusieve evolutionaire geschiedenis". "ID'ers", zo schrijft Swaab tot slot, "lezen de literatuur van diegenen waar ze kritiek op hebben blijkbaar niet. Daarom hoeven ze ook niet te concluderen dat religie de morele regels niet heeft uitgevonden, maar ze slechts heeft overgenomen, nadat ze in de evolutie ontwikkeld waren voor sociaal levende dieren, inclusief de mens".

DE DUIVEN IN ROTTERDAM

Even terug in de tijd Rotterdam had de primeur in juni 2003. De eerste duiventil van Nederland kwam in Rotterdam-Centrum te staan, dankzij de Landelijke Werkgroep Duivenoverlast (LWD), de motor achter de duiventilprojecten. En het was een succes! Dat wees de evaluatie uit toen de duiventil er twee jaar stond. In één jaar meer dan 100 eieren verwisseld door kalkeieren, ruim honderd duiven dus die níet uit het ei gekomen waren, in één jaar tijd 300 kilo duivenmest uit de til verwijderd, die dus níet op monumentale gebouwen terecht gekomen was! Enthousiasme alom! Als er nu nóg een aantal tillen bij zouden komen zouden de wrede en zinloze vang- en vergassingsacties door de Rotterdamse Roteb spoedig tot het verleden behoren! Zo dachten wij…. Maar toen kwam de WBR, het Woningbedrijf Rotterdam, waar de til op een ouderencomplex stond, roet in het eten gooien.Misschien weet u het verhaal nog. Wij schreven erover in het contactblad van juli 2006. Het ouderencomplex moest gerenoveerd worden, en het dak, waar n.b. de duiventil op stond, moest worden gebruikt als bouwplaats! Hierdoor bleef 80% van de duiven weg van de til. Na de werkzaamheden kwamen weer veel duiven terug, maar toen wilde de WBR de til helemaal weg hebben vanwege de duivenmest-overlast voor de bewoners. Het advies om pennetjes te plaatsen, waardoor de overlast zou verdwijnen, sloeg de WBR af. De til moest gewoon weg. En zo gebeurde. Tot overmaat van ramp zouden er volgens tellingen door de Roteb veel te veel duiven zijn in Rotterdam-Centrum, wel 2625, en daar zouden volgens wethouder Bolsius wel 10 tillen voor moeten worden gebouwd, en dat vond hij te veel en te duur. Het hele project moest dus maar worden afgeblazen, vond de wethouder. Maar toen het ónafhankelijke Bureau Stadsnatuur Rotterdam de telling nog eens overdeed bleken er slechts 925 duiven te zijn in dit stadsdeel. Dat scheelde nogal wat! Het was duidelijk dat de Roteb de aantallen met opzet zo enorm had opgeschroefd om het duiventilproject te laten mislukken. De Roteb had immers meer belang bij vangen en vergassen, want daar kreeg men goed voor betaald…. De wethouder kon toen voor zijn fatsoen het project niet meer laten stoppen! Nadat de til was weggehaald werd deze opgeslagen tot er een nieuwe plek zou zijn gevonden….

En nu?

Sinds die tijd zijn er in diverse gemeenten in Nederland en België duiventillen gekomen, en mét succes, dankzij de expertise van de LWD, die deze duiventilprojecten begeleidt. Maar in Rotterdam staat tot op heden geen til meer…. (En wat lazen wij begin mei in de Telegraaf? De Rotterdamse wethouder Bolsius heeft toestemming gegeven aan de Roteb om honderden duiven in het centrum van Rotterdam weg te vangen en te vergassen (met pure CO2 - red.). Zogenaamd omdat de dieren ziek zouden zijn door inteelt en al de vette patat die ze van de straat eten. Natuurlijk ondernam de LWD direct actie, maar ook namens vier organisaties Comité Dierennoodhulp, De Faunabescherming, Werkgroep Park en Fauna en St. "Rechten voor al wat leeft" is er een brief uitgegaan naar wethouder Bolsius en alle gemeenteraadsleden van Rotterdam-Centrum, met het dringende verzoek om deze zinloze massamoord op duiven niet door te laten gaan en een diervriendelijke weg in te slaan. Ook hebben de dierenorganisaties de Rotterdamse bevolking in de Telegraaf opgeroepen om massaal de duiven te verjagen wanneer zij zien dat de Roteb met vangnetten duiven wil gaan vangen. Gelukkig is er nog hoop voor de duiven: door diverse gemeenteraadsleden zijn hierover vragen gesteld aan wethouder Bolsius, (de antwoorden hierop zijn tot op heden nog niet binnen) maar het is al wel duidelijk dat verreweg de meerderheid van de gemeenteraad tégen de wrede plannen van de wethouder, en vóór plaatsing van duiventillen is. De wethouder heeft wel beloofd niet met vergassing van duiven te beginnen voordat er door de raad over de beantwoording van de vragen is gesproken. Vangen en CO2-vergassingsdood… of een duiventil?

WERKGROEP HULP INBESLAGGENOMEN HONDEN

Zó heet in het vervolg het samenwerkingsverband van Comité Dierennoodhulp, Sophia-Vereeniging tot Bescherming van Dieren en St. "Rechten voor al wat leeft" met betrekking tot de problematiek rond inbeslagnames van honden. De Werkgroep is van mening dat de huidige gang van zaken geen recht doet aan de honden: als een hond iemand heeft gebeten of op andere wijze iemand heeft aangevallen, wordt het dier in beslaggenomen. Meestal zit de hond volkomen geïsoleerd, heeft geen werkelijk contact met mensen of andere honden, wordt in veel gevallen niet uitgelaten, laat staan dat er met het dier een wandeling wordt gemaakt of met hem wordt gespeeld. Als het hok moet worden schoongemaakt wordt de hond, als deze onbenaderbaar is (vanwege het trauma door de geïsoleerde inbeslagname) soms met de hogedrukspuit van de ene kant van het hok naar de andere kant gejaagd. Veel van deze ongelukkige dieren worden direct als "gevaarlijk" aangemerkt, waardoor het personeel ze niet durft te benaderen. Dat veel van deze honden door zo'n treurige toestand hevig getraumatiseerd raken zal duidelijk zijn. Deze inbeslagname kan vele maanden, ja zelfs meer dan een jaar duren. Om te kunnen beoordelen of de hond terug kan naar de eigenaar moet het dier eerst worden getest. Men kan begrijpen dat, als een hond vanuit zo'n traumatiserende situatie ineens uit zijn hok wordt gehaald en vervolgens aan een zware test wordt onderworpen om te zien of er sprake is van agressiviteit, het dier vrijwel kansloos is en niet door de test heenkomt. Dan is er maar één weg: euthanasie. Wij als Werkgroep Hulp Inbeslaggenomen Honden vinden dit niet rechtvaardig, en wel om de volgende redenen: Het gedrag van de hond wordt grotendeels bepaald door de vraag in hoeverre de eigenaar zijn dier onder controle heeft en geschikt is om met zijn hond om te gaan. Als er iets fout gaat wordt echter niet de eigenaar aangepakt, maar alleen de hond. Als de hond niet door de test heenkomt wordt het dier gedood; de eigenaar heeft er niets van geleerd en kan zo weer een nieuwe hond nemen en weer dezelfde fouten maken. Zo zal het probleem altijd blijven voortbestaan en het aantal bijtincidenten zal niet afnemen.

Ruby

Hoezeer een hond de dupe kan worden van het gedrag van de eigenaar is onlangs weer eens gebleken uit de trieste ontwikkeling met betrekking tot het pitbullteefje Ruby, de hond waarover wij in ons vorig contactblad nog schreven dat zij, na langer dan een jaar in eenzame isolatie te hebben vastgezeten, in getraumatiseerde toestand zou moeten worden getest, maar door toedoen van de Werkgroep door bemiddeling van de advocaat van de eigenaar van Ruby eerst enkele weken van zijn trauma mocht herstellen bij Martin Gaus. Bij Gaus bleek al snel dat Ruby een heel lieve en sociale hond was in de omgang met mensen. Na de herstelperiode slaagde Ruby dan ook glansrijk voor de test en mocht terug naar de eigenaar, die inmiddels een tweede hond, de pitbullreu Spanky, had aangeschaft. De eigenaar had, voordat hij Ruby weer terugkreeg, aan Martin Gaus moeten beloven dat hij de twee honden Spanky en Ruby níet tegelijk zou uitlaten en dat ze bij het uitlaten zouden worden gemuilkorfd en kort aangelijnd. Van de rechter had de eigenaar bovendien de eis meegekregen dat hij Ruby buiten de z.g. Follow Me (= een hoofdband) zou omdoen. Enkele dagen na thuiskomst van Ruby ging het al mis. De eigenaar liet beide pitbulls tóch tegelijk uit, en Spanky, die net enkele dagen daarvoor was gecastreerd om het dier ook rustiger te maken (maar pas na ongeveer 3 weken wordt dit effect merkbaar) viel dezelfde dag twee keer buren op de galerij van de flat aan. Zij deden aangifte bij de politie en Spanky werd inbeslaggenomen. Kort daarna ging het ook met Ruby weer fout. Ruby had wel de Follow Me om maar was niet gemuilkorfd. Hierdoor kon Ruby weliswaar niet bijten maar wel tegen iemand aanspringen en met haar bek tegen iemand aanstoten, waardoor bij een vrouw bij het openen van de deur van de liftruimte een blauwe plek op haar been ontstond. De vrouw deed aangifte en Ruby werd weér inbeslaggenomen. Ruby heeft van de gedragstester Matthijs Schilder nu een euthanasie-advies gekregen, zogenaamd ook uit welzijnsoogpunt van Ruby zelf…. De werkgroep heeft hierop de rechter en de officier van Justitie verzocht ernstig te overwegen beide honden níet te laten doden maar te laten herplaatsen bij een andere eigenaar, die wél zijn verantwoordelijkheid kan nemen. Een ervaren gedragstrainster van het Martin Gaus Centrum heeft al laten weten Ruby graag te willen adopteren, en voor Spanky heeft een gerenommeerd asiel zich bereid verklaard het dier op te nemen en er een goede verantwoordelijke baas voor te zoeken. Wij wachten met spanning de uitspraak van de rechter af maar hebben er niet veel hoop op. Maandenlange eenzame opsluiting in de dodencel….

En de andere honden?

Omdat wij na herhaald schrijven aan de minister, over het lot van de 60 pitbulls die nog steeds vastzaten op grond van de oude RAD, geen antwoord kregen, hebben wij hiervoor de Nationale Ombudsman ingeschakeld, en bovendien hebben we de Partij voor de Dieren gevraagd hier kamervragen over te stellen. Dit is gebeurd en het antwoord was dat de honden waren getest, en dat 41 van de 60 honden een euthanasie-advies hadden gekregen. 17 van deze 41 honden waren al geëuthanaseerd. 24 waren er nog in leven, maar zouden hetzelfde lot ondergaan. De werkgroep heeft de minister op 20 april jl. nog dringend verzocht de 24 nog in leven zijnde honden alsnog een eerlijke kans te geven door ze nog een herstelperiode bij Martin Gaus te gunnen, en ze daarna nog eens te testen. Ook op dit verzoek heeft de minister nooit geantwoord. Wij nemen aan dat ook deze honden inmiddels dood zijn. Al deze honden zijn voor ons helaas anoniem gebleven, we mochten niet weten wie hun eigenaren waren, en ze hadden geen advocaat die kon pleiten voor een herstelperiode bij Martin Gaus. Ze zijn direct vanuit een lange inbeslagname, in getraumatiseerde toestand, aan een strenge test onderworpen, terwijl ze in veel gevallen ónbenaderbaar en angstig waren geworden.

Bereikte resultaten

Tot nu toe heeft de werkgroep in vier gevallen weten te bewerkstelligen dat door bemiddeling van een advocaat een "uitgeprocedeerde" hond met een euthanasie-advies van zijn isolatie-trauma kon herstellen bij Martin Gaus, waarna deze honden met glans door de test heenkwamen en naar huis mochten: Boran, Ruby, Gino en Boby. Dat Ruby nu weer inbeslaggenomen is, ligt aan het feit dat de eigenaar zich niet aan de afspraken hield, en hieruit blijkt maar weer eens overduidelijk hoe belangrijk de rol van de eigenaar is in dit geheel, en hoe fout en dom het is dat de minister niets aan de hondeneigenaren wil doen.

Zembla

Op Pinksterzondag zond de VARA in Zembla een wel zeer tendentieus en misleidend programma uit over de pitbull-honden.Het was in velerlei opzicht een stemmingmakend geheel, waarin ook de pitbull Ruby voorkwam, die werd voorgesteld als een zeer gevaarlijke hond door vlak voor zij in beeld kwam een afschuwelijke bijtwond bij een kind te tonen. Van Ruby werd verteld dat zij maar liefst drie bijtincidenten had veroorzaakt! In werkelijkheid heeft Ruby nog nooit echt iemand gebeten.

Website

Wie meer wil weten over de Zembla-uitzending, onze reactie daarop, over alles wat de werkgroep tot nu toe heeft gedaan, nu doet en in de toekomst wil doen, kan dit nu allemaal lezen op de eigen website die de werkgroep sinds kort heeft: www.hulpinbeslaggenomenhonden.nl De werkgroep wil door middel van de website advies, steun en informatie verstrekken aan eigenaren van inbeslaggenomen honden.

GOED WERK VAN DE FAUNABESCHERMING!

Weet u het nog van vorig jaar, hoe o.a. op Texel en in de provincie Utrecht duizenden wilde ganzen zijn gevangen en vergast met CO2? O.a. door toedoen van Staatsbosbeheer en Natuurmonumenten, die het kennelijk nodig vonden om terwille van een zeldzaam plantje eraan mee te werken dat de betreffende provincies een ontheffing afgaven voor de wrede vang- en vergassingsacties, uit te voeren door de inmiddels in kringen van dierenorganisaties beruchte Duke Faunabeheer in Lelystad. Ook dit jaar zouden er weer vele duizenden wilde ganzen aan moeten geloven, en een afschuwelijke dood sterven. Maar …, enfin, leest u het volgende persbericht van 3 juni jl. van "De Faunabescherming".

"RECHTBANK UTRECHT STOPT RUIMING EN VERGASSING VAN 6682 WILDE GANZEN

De Faunabescherming is blij en opgelucht dat het vangen en vergassen van beschermde inheemse grauwe ganzen, brandganzen en Canadese ganzen, maar ook Nijlganzen, door de rechter is geschorst. De provincie Utrecht had ontheffing gegeven om in de ruitijd, wanneer de ganzen niet kunnen vliegen en jongen moeten verzorgen, duizenden ganzen te vangen en te vergassen met CO2, een zeer pijnlijk en stressvol middel om dieren te doden. De provincie moet nu opnieuw een ontheffing geven en aan de bezwaren van De Faunabescherming tegemoet komen. Tot die tijd mogen er geen vangacties plaatsvinden. In de Faunabeheereenheid die de ontheffing had aangevraagd voor de hele provincie Utrecht zijn Natuurmonumenten, Staatsbosbeheer, LTO, Koninklijke Nederlandse Jagers Vereniging, Grootgrondbezitters en het Utrechts Landschap vertegenwoordigd. Dit gezelschap betoogde bij de rechter dat vangen en vergassen effectiever is dan het schieten van ganzen. Per vangactie kunnen er honderden tegelijk gevangen worden, wat met schieten nooit lukt om de door hen gewenste stand zoals die was in 1998 te bereiken. De Faunabescherming vindt het beleid in deze van de natuurbeschermingsorganisaties onbegrijpelijk en verwerpelijk. (zie www.faunabescherming.nl). De vangacties zouden vrijdag 29 mei al starten bij terreinen van Natuurmonumenten, maar De Faunabescherming heeft ook dat weten te voorkomen door een telefonische schorsing bij de Rechtbank aan te vragen, die ook werd toegewezen. In een eerder geval, op 15 mei 2009, heeft de Faunabeheereenheid Rivierengebied, nadat De Faunabescherming naar de rechtbank in Arnhem was gestapt, haar ontheffing om ganzen te vangen en te vergassen (vrijwillig) ingeleverd bij de Provincie Gelderland. De noodzaak ontbrak, was de verklaring". (Gefeliciteerd met deze overwinning, Faunabescherming! Wij zijn minstens zo blij en opgelucht als jullie! - red.)

De Stichting Rechten voor al wat Leeft.

Auteur .

pijl omhoog