logo RvawL

Contactblad oktober 2001

Dit is het Contactblad "Relatie Mens en Dier" van de belangengroep en stichting Rechten Voor Al Wat Leeft.

Onderwerpen

HOOPVOL NIEUWS VOOR DE LEGKIP

Eindelijk is er weer eens goed of in elk geval hoopvol nieuws te melden voor de legkip. Er bestaat een reële kans dat de z.g. 'verrijkte kooi', waarover wij in ons contactblad van juli 2000 uitvoerig hebben geschreven, en die in 2003 bedrijfsklaar zou zijn, niet doorgaat. Minister Brinkhorst is van plan om deze kooien, die nauwelijks méér ruimte bieden aan de legkippen dan de traditionele legbatterij-kooien, en waar de dieren nog steeds dicht op elkaar opgesloten én op het gaas zitten, vanaf 2012 te verbieden, net als álle legbatterijsystemen, en nieuwbouw vanaf 2003 al niet meer toe te staan! De minister wil dat legbatterijhouders radicaal overschakelen op scharrelsystemen. De Tweede Kamer lijkt dit standpunt van de minister te steunen, maar een definitief besluit zal dít najaar worden genomen.

Duitsland

Ook de Duitse landbouwminister Renate Künast is allerminst gecharmeerd van de z.g. 'verrijkte kooi'. "Een kooi is een kooi", zegt mevrouw Künast, en ook zíj wil deze vanaf 1 januari 2012 totaal verbieden. Met de traditionele legbatterij maakt zij al helemaal korte metten. Waar in de EU (en ook in Nederland) hiervoor pas op 1 januari 2012 definitief het doek valt, wil Minister Künast reeds vanaf 2007 in Duitsland hier een eind aan maken. Of zij dit doel zal bereiken hangt nog af van de Bondsraad en dan nog van de Duitse deelstaatregeringen. In elk geval: het rommelt nu stevig in Europa, en de afschuwelijke en misdadige legbatterijen en aanverwante kooisystemen staan nu toch echt op instorten!

Eenwording scharrel- en volière-eieren

Ook in de langverwachte eenwording van scharrel- en volière-systemen voor legkippen lijkt nu eindelijk wat tekening te komen. De ambtelijke molens leken op dit punt lange tijd helemaal stil te staan, maar er is nu toch echt beweging: Met ingang van 1 januari 2002 zullen we in geen enkele winkel meer volière-eieren aantreffen! Dit komt dan niet doordat het volière-systeem zou worden afgeschaft (gelukkig niet!), maar doordat het volière-ei vanaf die datum ook als scharrelei mag worden verkocht! Wij zijn daar zeer verheugd over, want de naam 'volière-ei' was er de oorzaak van dat dit ei nooit zo'n doorslaand succes is geworden als het scharrelei, terwijl het volière-systeem minstens zo diervriendelijk is als het traditionele scharrelsysteem. Waarschijnlijk zullen bepaalde voorwaarden voor de scharrelschuur (al of niet met etage-stellingen) iets worden aangepast. In de EU-richtlijn van juli 1999 staat dat er maximaal 9 kippen per m2 mogen worden gehouden in alternatieve systemen, dus ook in de scharrelschuur. In Nederland zijn dat er altijd 7 per m2 geweest. Of dat er ook 7 per m2 zullen blijven is een vraag die momenteel nog ter beantwoording bij de Raad van State ligt. Maar ook al zal de bezettingsgraad misschien íets hoger worden dan in de huidige scharrelschuur, als er een etage-stelling in de scharrelschuur komt te staan, zullen de kippen ongeveer dezelfde scharrel- en fladderruimte krijgen welke zij nu in de huidige voliêre-stal hebben. En wat naar onze mening het belangrijkste is: de eenwording maakt het voor legbatterijhouders nú al aantrekkelijker om over te schakelen op scharrel. De dieren zullen niet meer in gazen kooien opgesloten zitten, maar zullen zich vrij door de hele stal kunnen bewegen, scharrelen, fladderen, hun ei rustig in een legnest kunnen leggen, kortom: op alle punten wordt enorm tegemoetgekomen aan hun natuurlijke behoeften! En dat niet alleen in Nederland, maar in de hele Europese Unie! Met grote dankbaarheid denken wij dan toch weer terug aan de oprichtster van Rechten voor al wat leeft, mevrouw M. van Oosten-Poortman, die op 24 september vorig jaar overleed. Zíj is het immers geweest die voor deze gunstige ontwikkeling voor de legkippen ruim 30 jaar geleden de basis heeft gelegd!

BOMEN VOOR KOEIEN

Hebt u op die hete dagen in augustus ook zo lopen puffen? Weinigen van ons zullen bij een temperatuur van hoger dan 30° C. in de zon zijn gaan zitten, behalve dan aan het strand, waar de zee dan weer voor de nodige afkoeling zorgt. Wij zoeken liever de schaduw of we blijven in huis, waar we zoveel mogelijk de zon weren. Hebt u op die hete dagen ook aan de dieren gedacht die in de wei lopen? Koeien, paarden, schapen…. Hoe blij wij ook zijn dat deze dieren tenminste niet in een stal opgesloten zitten, het buiten moeten bivakkeren in de hete zon is ook geen pretje! Al jaren ergeren wij ons eraan dat de weidedieren praktisch geen schaduwplekje meer kunnen vinden om de brandende zon te kunnen ontwijken. Door o. a. schaalvergroting en ruilverkaveling zijn bomen, struiken en heggen veelal verdwenen uit de weilanden, die zich thans kenmerken door de lange rechte sloten die de groene kale vlaktes van elkaar gescheiden gehouden. Is het niet misdadig om de dieren zo de gehele dag, in zonnige zomers dag-in-dag-uit bloot te stellen aan de verzengende hitte op tropische dagen?

Campagne 'Bomen voor koeien'

Wij zijn dan ook erg gelukkig met het initiatief van Stichting wAarde, VARA's Vroege Vogels en Landschapsbeheer Nederland, welke organisaties vorig jaar mei gezamenlijk startten met hun campagne 'Bomen voor koeien'. Deze campagne heeft als doel: het planten van zoveel mogelijk bomen, boompjes en struiken in of langs de Nederlandse weilanden. En het leuke is dat iedereen hieraan kan meehelpen: door 7 euro over te maken op het gironummer van de Stichting wAarde ontvangt men een 'Bomen-voor-koeien'-certificaat en wordt van dat geld een boompje of struik geplant, zodat de dieren in dát weiland wat schaduw kunnen vinden. In het voorjaar van dit jaar waren reeds 7000 'Bomen voor koeien' geplant. De komende twee jaar streeft men naar totaal 50.000 bomen en struiken. (De campagne is per 1-4-2009 beëindigd, red).

HALAL EN DIERENWELZIJN

Op 21 juni 2001 vond in het gebouw van de Kamer van Koophandel Haaglanden te Den Haag de officiële oprichting plaats van de Stichting Nationale Halalkeur. Dit gebeurde tijdens een congres met de naam "Halalkeur schept duidelijkheid". Het landelijk erkende Halalkeurmerk moet aan Moslimconsumenten de garantie bieden dat het voedsel daadwerkelijk op halalwijze (dus volgens de religieuze voorschriften) wordt geproduceerd.

Ritueel slachten

Wanneer u het voorgaande leest denkt u natuurlijk onmiddellijk aan het rituele slachten, het slachten waarbij zónder bedwelming vooraf bij slachtdieren de halsslagaders worden doorgesneden. En dít is juist de reden waarom wij (op uitnodiging) aanwezig waren op dit congres en de oprichting van deze stichting. Want, de Stichting Nationale Halalkeur mikt níet op de éérste generatie Moslims, die hier jaren geleden naar Nederland zijn gekomen, en die hun tradities meenamen uit hun geboorteland. De doelgroep van de Stichting Nationale Halalkeur is de jonge generatie Moslims, die toch wat vertrouwder zijn met de moderne ontwikkelingen en mogelijkheden, zoals bijvoorbeeld het bedwelmen van slachtdieren.

Voorwaarden

Diverse sprekers traden op en het woord 'dierenwelzijn' is heel wat keren gevallen. De voorwaarden waaraan o.a. producenten en slachterijen moeten voldoen om in aanmerking te komen voor het Halalkeurmerk moeten nog nader worden ingevuld, maar wij hebben goede hoop dat dierenwelzijn een (grote) rol gaat spelen. Toegezegd is dat gestreefd gaat worden naar een bedwelming voor de ritueel te slachten dieren, maar ook voor het welzijn van de dieren tijdens hun leven zouden nadere regels worden gesteld. De heer S. Badloe, met wie wij vorig jaar in het kantoor van zijn bedrijf Imamin Halal Food Group B.V. te Weesp een gesprek hebben gehad (de heer Badloe is algemeen directeur van dit bedrijf) heeft zitting in het bestuur van de nieuwe stichting, en hij heeft ons de indruk gegeven een zeer vooruitstrevende rol in e.e.a. betreffende het dierenwelzijn te zullen gaan vervullen. Uiteraard houden wij de vinger aan de pols. In de toekomst hopen wij u hier positief over te kunnen berichten. Wij wensen de Stichting Nationale Halalkeur veel succes en hopen vurig dat ook de dieren nu eens mogen gaan 'profiteren' van een betere regelgeving via dit nieuwe keurmerk.

NERTSFOKKERIJEN

Diverse malen lazen wij de laatste tijd in de pers over het loslaten van nertsen uit hun benarde kooitjes. Als degenen die de diertjes uit hun kooien bevrijden dit doen om het onderwerp weer in de publiciteit te krijgen, dan hebben ze hun doel bereikt. Maar de dieren zélf zijn nauwelijks gebaat bij een dergelijke actie, of het moest zijn dat ze eerder de dood vinden (door het verkeer, door verhongering etc.) en ze dus eerder uit hun lijden worden verlost dan door de fokkers was gepland. Veel nertsen werden echter weer gevangen, hetgeen voor de dieren toch ook weer zéér stressvol is! Emotioneel gezien kunnen wij het begrijpen, dat men tot zo'n bevrijdingsactie overgaat. Wat geeft immers méér voldoening dan een gevangen schepsel de vrijheid terug te geven? Het geeft ook weer hoe een buitengewone onvrede er leeft binnen de samenleving over het opsluiten van dieren, zeker van roofdieren als nertsen, en dat alleen voor een luxe product als bont! En in dát opzicht hebben acties als deze tóch ook mede bijgedragen tot het wetsvoorstel van Minister Brinkhorst: een verbod op de nertsfokkerijen.

Kritiek van Europese Commissie

In mei van dit jaar lazen wij in de pers dat de Europese Commissie kritiek heeft op het wetsvoorstel van Minister Brinkhorst om de nertsenfokkerijen in Nederland te verbieden. Volgens de Commissie zou de minister het vrije handelsverkeer in de Europese Unie belemmeren. Navraag bij het Ministerie van Landbouw leverde ons de informatie op dat de kritiek van de Europese Commissie het wetsvoorstel niet zal kunnen tegenhouden. Het voorstel moet nog worden goedgekeurd door de Tweede en Eerste Kamer. Wanneer het wetsvoorstel door het Parlement zal worden behandeld, is nog onbekend. In Nederland oefenen circa 200 nertsenfokkers hun bedrijf uit. Per jaar worden door deze bedrijven samen zo'n 2,8 miljoen pelsen geproduceerd, hetgeen zo'n 160 miljoen gulden oplevert. Na Denemarken is Nederland daarmee de grootste bontproducent in de Europese Unie. Merkwaardig dat deze commissie géén bezwaren heeft geuit toen Groot-Brittannie vorig jaar een zelfde verbod liet uitgaan!

LEVEN ALS KAT EN HOND

Gedomesticeerde katten en honden zijn dikwijls gedwongen met elkaar samen te leven, soms zelfs in hetzelfde huis. Katten hebben een uitgebreide sociale organisatie ontwikkeld. De dominante kat gedraagt zich alsof hij op een voetstuk staat, met alle lagergeplaatsten onder zich. De 'kattenkoning' wordt geëerbiedigd wanneer hij als eerste voedsel of een slaapplaats opeist. In plaats dat lagergeplaatste katten onderdanigheid tonen of vredelievende gebaren maken ten opzichte van de dominante kat, zal een lagergeplaatste kat het bestaan van de meer dominante kat vaak domweg negeren. Bij katten drukt elk individu zijn status uit door de hoeveelheid ruimte die hij bezet houdt en bereid is te verdedigen. De hooggeplaatste kat kiest niet alleen een groot territorium, maar ook de hoogste plekken, zoals bovenop de kast of op een boekenplank, vanwaar hij het territorium het best kan overzien. Dit verschijnsel is soms een uitkomst in een huis waar honden en katten moeten samenleven. Katten communiceren d.m.v. miauwen, blazen, grauwen, grommen, gillen, piepen en kwetteren. Het bekendste geluid is spinnen. Miauwen schijnt een soort eis in te houden, ter activering van het menselijk personeel van de kat. Het wordt geproduceerd wanneer de kat honger heeft en te eten wil hebben, of wanneer de kat naar binnen of naar buiten wil. Zij miauwen zelden tegen soortgenoten of andere dieren. Grauwen en grommen zijn agressieve signalen, soms voortkomend uit angst. De boodschap is: kom niet dichterbij!

Lichaamstaal

De gelaatsuitdrukkingen van de kat komen overeen met die van de hond. Staren met grote ogen is een bedreiging. Met de ogen knipperen betekent een geruststelling. Halfopen ogen betekent vertrouwen en ontspanning. Bij tevredenheid staan de oren overeind en voorwaarts gericht. Een bange kat heeft de oren naar achteren gericht. Bij agressie draaien de oren naar buiten. Hoewel katten en honden beide met hun staart kwispelen, is de betekenis geheel verschillend. Een kat met een zwaaiende staart betekent: ga maar een straatje om. Hij wil de afstand vergroot hebben; het duidt op toegenomen spanning of agressie. Dikwijls slaan katten met hun staart heen en weer voordat ze uithalen. Bij onderwerping laten ze hun staart tussen de poten hangen; als de staart een soort L-vorm krijgt is dit een signaal van agressie en deze is het dwingendst wanneer ook de rug nog gekromd is. De staart in de lucht met een lichte kromming betekent een vriendelijke begroeting. Een verticale staartstand kan bij katten ook een andere betekenis hebben: een angstige kat zet zijn haren op, kromt zijn rug, maakt zijn staart dik en draagt deze rechtovereind. Katten wrijven hun lichamen tegen voorwerpen of individuen aan en laten daarmee hun geur achter op dat voorwerp of individu. Dit aanbrengen van geuren helpt om een bekende van een vreemde te kunnen onderscheiden. Om honden en katten aan elkaar te laten wennen als ze al volwassen zijn kan het zinvol zijn om ze eerst met elkaars geur te confronteren, door een lapje waar hond of kat op gelegen heeft in elkaars mand te leggen. Ook is het goed om hen bij alle plezierige dingen, zoals eten, of het uitlaten van de hond, met elkaar te confronteren, zodat de gewoonte is: als de hond en de kat elkaar zien, gaat dat gepaard met iets plezierigs. Het vergt wat eigen initiatief, maar als het lukt is het ook de moeite waard geweest. Mocht het onverhoopt toch tot een ernstig gevecht komen, gooi dan een deken of handdoek over de koppen heen, waardoor ze even het gevecht staken door de verblinding, en de vechtersbazen uit elkaar gehaald kunnen worden als het echt nodig is.

COMMUNICATIE MET DIEREN

"In onze huidige maatschappij is verbale communicatie één van de belangrijkste manieren om gevoelens en gedachten over te brengen op anderen. Gaan we naar een ander land, dan leren wij gewoon een buitenlandse taal of gebruiken onze handen of gelaatsuitdrukkingen om ons verstaanbaar te maken. Ook in de dierenwereld kennen we deze vormen van communicatie. Denk aan een hond die blaft tegen een indringer, zijn lip optrekt of met de staart tussen de poten wegrent. Bijna iedereen kan dit 'vertalen' in waaksheid, agressie en angst. Hier houdt het wat de mens betreft vaak op qua communicatie met dieren. "Dieren kunnen toch niet tegen ons praten", wordt dan gezegd. Maar dieren communiceren ook nog op een non-verbale manier, namelijk op telepathische wijze. Dit is gebaseerd op energie-overdracht. Niet alleen dieren onderling, maar ook met de mens kan een dier op telepathisch niveau contact maken. Op deze wijze kunnen dieren hun gevoelens, gedachten of wensen aan ons kenbaar maken. Concreet houdt deze vorm van communiceren in dat wij dieren veel beter leren begrijpen. Mensen die als dierencommunicator werkzaam zijn, kunnen helpen de mens-dierrelatie te verbeteren." Het bovenstaande lazen wij in een folder van dierkundig ingenieur en dierencommunicator Crista Veenstra, en zij verzocht ons iets over haar werk te willen schrijven. Gaarne willen wij enkele punten noemen waarmee Crista Veenstra uw dier en u bij terzijde wil en kan staan.
  • - Eigenaren helpen die een betere relatie willen met hun huisdier of het verhelpen van gedrags-/emotionele problemen van dieren.
  • - Opsporen van pijn of andere fysieke problemen bij dieren.
  • - Begeleiding van zieke en stervende dieren en hulp bieden aan eigenaren bij het rouwproces.
  • - Opsporen van vermiste of weggelopen dieren.
Wilt u contact opnemen met Crista Veenstra, dan kunt u haar telefonisch bereiken onder tel. nr. 0525-634094. Emailen kan ook: C.Veenstradierencom@planet.nl.
HET PALINGROOK"FESTIJN" In ons vorig contactblad gingen wij in op de plannen voor het kampioenschap palingroken in Kortenhoef op l september 2001. Ook over de tegencampagne, op initiatief van dhr. R. Kloosterman, waarbij een 16-tal dierenorganisaties, waaronder Rechten voor al wat leeft, ondersteuning boden, schreven wij uitvoerig. Over deze campagne is in diverse kranten geschreven, en ook Vroege Vogels heeft er enkele malen melding van gemaakt. Op 31 juli j l. hadden wij, samen met dhr. Kloosterman, op uitnodiging een gesprek met de organisator van het palingrookkampioenschap: de Vechtplassen Palingrook Commissie in Kortenhoef. Van alle ondersteunende organisaties was Rechten voor al wat leeft, ondersteund door Dr. R. Hoenderken (deskundige op het gebied van bedwelmen en doden van dieren, ook van palingen), uiteindelijk de enige die bij dit gesprek aanwezig was. Tot de tanden gewapend kwamen wij daar aan, en alle argumenten tegen de huidige dodingsmethode gingen over de tafel, maar ook het feit dat de paling een diersoort is die wordt bedreigd in zijn voortbestaan. Bedreigde diersoort Het is bekend dat de paling zich alleen voortplant in de Sargassozee (bij de Bermuda-eilanden). De glasaaltjes die daar worden geboren zwemmen in anderhalf jaar tijd over de Atlantische Oceaan naar de Europese binnenwateren. Als ze ca 10 jaar oud zijn zwemmen ze weer terug naar de Sargassozee om zich voort te planten. De glasaaltjes nu worden massaal gevangen om te worden gemest in de Europese palingkwekerijen. In deze kwekerijen kan dus geen voortplanting plaatsvinden. Door de massale vangsten, waar géén voortplanting tegenover staat, is de palingstand inmiddels dramatisch achteruitgegaan. Een vertegenwoordiger van het Productschap Vis (dhr. Van Eyk, die het gesprek ook bijwoonde, trok deze achteruitgang in twijfel. Wij weten echter dat dit door het RIVO (Rijksinstituut voor Visserij Onderzoek) wordt bevestigd. Het is zelfs gebleken dat in Nederland de palingstand nog geen 2% is van de stand in de beginjaren '80! Staatssecretaris Faber van Landbouw vindt het echter nog te vroeg om op dit punt maatregelen te nemen. Blijkbaar wil zij wachten tot de palingvissers en -kwekers hun eigen bron van inkomsten hebben uitgeroeid. Onbegrijpelijk dat milieu-organisaties hierover niet aan de bel trekken, want door het uitsterven van een (zoveelste) diersoort zal natuurlijk het eco-systeem nog meer worden aangetast dan het nu al is! De dames en heren van de Palingrook Commissie bleken open te staan voor onze argumenten, zeker die waar het de wreedheid van de huidige dodingsmethode betreft. Men was het met ons eens dat er een betere methode moest worden toegepast. Het is dus duidelijk dat wij hiervoor steeds maar weer het ministerie en de Vaste Commissie voor landbouw moeten lastigvallen. De Vechtplassen Palingrook Commissie was niet van plan het kampioenfestijn op 1 september af te gelasten; dit hadden wij ook niet verwacht. Maar wél kregen we van harte toestemming om met een stand tussen de palingrokers te staan om het publiek van informatie te voorzien. Het "festijn" Op 1 september j l. was het dan zover. Het was beslist geen pretje om zo tussen de palingrooktonnen te moeten staan en te moeten beseffen dat, héél waarschijnlijk, een aantal palingen die gestript en bewegingloos aan de spies hingen, nog in leven waren. We hebben nog overwogen aan een palingroker te vragen een gespieste paling, vóór deze in de hete ton werd opgehangen, in het water te leggen om te laten zien dat het dier zelfs in dit stadium nog zwemgedrag kon vertonen. Maar het risico dat het juist een paling zou zijn die wél dood was, weerhield ons hiervan. Vele honderden folders zijn uitgedeeld aan het voorbijtrekkend en palingetend publiek en hopelijk doen deze folders hun werk. 'Begrafenis' van 'de onbekende paling' Om zes uur waren wij in Muiden en voeren daar met een flinke groep medestanders (van de diverse organisaties) met een party-boot af naar het eilandje Pampus. Aldaar zou de 'begrafenis' plaatsvinden van 'de onbekende paling'. Vanaf een zeilschip werd een zwarte 'doodkist' geopend, waaruit een symbolische paling (een boomtak) in het water werd geworpen en een krans met witte linten er achteraan. De ceremonie werd begeleid door tromgeroffel, het voorlezen van een Requiem (van dhr. Kloosterman) door de (bekende) Roel van Duyn, enkele toespraakjes en een trompetsolo: "The last post". Het was een indrukwekkende gebeurtenis. Helaas lieten pers en media, die allen waren ingelicht, het nagenoeg afweten. Eén krant was in elk geval vertegenwoordigd. Maar hulde aan dhr. Rob Kloosterman, die dit alles zo fantastisch had georganiseerd! En nu maar hopen dat de staatssecretaris snel met maatregelen komt die de massale vangsten moeten beperken en ervoor zorgen dat de palingen op een humanere manier worden gedood. Het onderzoek naar betere dodingsmethoden wordt maar gerekt en gerekt; men schijnt iets met elektrocutie te willen, maar dat wil nog niet erg lukken (wij vrezen dat dit nooít zal lukken!). En dan te weten dat er zo'n buitengewoon effectieve methode is: de onderkoelingsmethode! Requiem voor de onbekende paling gemarteld door hongerig eigenbelang kinderloos vermoord in het zout vanuit verre vertes naar de glinsterende delta getrokken om te leven en te groeien achter de zee in een waterwereld vol natuurlijke vrijheid maar nee gemarteld door hongerig eigenbelang kinderloos vermoord in het zout belazerd met een haak door rokende nimmerzatten achter de slapende dijk die geloven dat een gebroken kring rond kan lopen voor de poen gemarteld door hongerig eigenbelang kinderloos vermoord in het zout wij rusten niet tot deze waterwereld is vol natuurlijke vrijheid en baatzucht achter de horizon tenonder is gegaan Wacht! Blijf hier voor Pampus liggen Guido Kreupelhout (Rob Kloosterman)

De Stichting Rechten voor al wat Leeft.

Auteur .

pijl omhoog