logo RvawL

Contactblad Relatie Mens en Dier oktober 2003

Dit is het Contactblad "Relatie Mens en Dier" van de belangengroep en stichting Rechten Voor Al Wat Leeft.

Onderwerpen oktober 2003

MEER MENSELIJKHEID T.O.V. DIEREN

Een van onze donateurs was zo vriendelijk een Nederlandstalige samenvatting te maken van een artikel dat hij had gelezen, en dat was geschreven door Dr Eugen Drewermann, een Duits theoloog en psychotherapeut. Het artikel geeft aan dat niet alleen in Nederland, maar ook in andere Europese landen ronduit slecht wordt omgegaan met de dieren en hun rechten. Dr Drewermann heeft zich intensief en in kritische zin beziggehouden met de relaties tussen de moderne natuurwetenschappen, de antropologie (d.i. de leer van de mens) en de theologie. Hij woont in Paderborn, is r.k. priester en heeft een preekverbod.

Hieronder volgt de samenvatting van zijn pleidooi voor meer menselijkheid t.o.v. de dieren.
Ethiek heeft in het denken van velen alleen maar betrekking op eerbied voor de mens; alleen het praktische verstand wordt als drager van de ethiek beschouwd. Hierdoor ontstaat ecologisch een scheiding van de mens van de hem omringende natuur, en psychologisch de scheiding tussen verstand en gevoel. De structurele voorwaarde voor deze ethiek is onderdrukking: innerlijk door de ervaringen en het gevoel ondergeschikt te maken aan de dwang van het verstand, uiterlijk in het ten nutte maken van de wereld door de macht van de kennistoename. Beschadiging van onze gevoelens en verstoring van de natuur versterken elkaar wederzijds en treden steeds meer op: de verwoeste aarde verinnerlijkt zich als een woestijn in de ziel. De angst voor de lege ruimte in het eigen innerlijk wordt uitgedrukt in de voortschrijdende globalisering.

Een voorbeeld. Enkele jaren geleden kwamen er steeds meer aanwijzingen dat een aantal gevallen van de op zich zeer zeldzame ziekte van Creutzfeldt-Jakob in Beieren met het eten van rundvlees uit Engeland zou kunnen samenhangen; daar heeft het voederen van runderen met schapenvlees en slachtafval van runderen (n.b. hun eigen soortgenoten! - red.) geleid tot enkele gevallen van "runderwaanzin" (BSE), en het schijnt niet uit te sluiten dat deze ziekte op mensen overdraagbaar is. Objectief beschouwd ging het slechts om een vaststelling van het begin van een verdenking, doch toen in maart 1996 de media dit thema oppakten stortte de slachtveemarkt met 50% in. De EU stelde vast, dat circa vier miljoen runderen in Engeland moesten worden gedood. Als grond voor dit besluit werd "gezondheidspolitiek" aangevoerd. In werkelijkheid had het besluit betrekking op het herstellen van het vertrouwen van de consument in de betrouwbaarheid van de veehouderijproducten. Het enige probleem waarover dagenlang werd gedebatteerd was: de hoogte van de vergoeding voor de vleesvernietiging. Geen enkele vraag had betrekking op de wetgeving die in alle geciviliseerde landen aan de agrarische industrie voorschrijft dat de veehouderij het "fabriceren" van slachtvlees in overeenstemming met de aard van het dier laat plaatsvinden. Laten we de Duitse omstandigheden eens onder de loep nemen: "Overeenstemming mei de aard van het dier?" 63% van alle runderen, waaronder de kalveren, wordt in grote aantallen van meer dan 100 dieren gehouden; meer dan 66% van de mestvarkens en 83% van de leghennen worden in hoeveelheden van meer dan 1000 dieren gehouden en bij de mesthoenders gelden deze aantallen zelfs voor 99%!
Wat deze getallen in werkelijkheid betekenen kan verduidelijkt worden door de levensgeschiedenis van een kalf. Acht dagen na zijn geboorte wordt het jonge diertje van zijn moeder gescheiden en naar de mestinrichting vervoerd (in Nederland gebeurt dit al direct na de geboorte! - red.) waar het met medicamenten wordt volgepompt en als voedsel voortaan een drank van magere melk krijgt, welke diarree veroorzaakt. Het diertje krijgt echter géén water, want het moet blijven dorsten naar de melkpap, waaraan steeds meer voedingsstoffen worden toegevoegd en welke tot 38 graden moet worden verwarmd om verdere diarree te voorkomen. De gevolgen: de dieren zweten bij het eten, jeuk treedt op, zodat de dieren zich met hun tong beginnen af te likken. Daarbij komen de uitgetrokken haren in de pens en bouwen daar vuil en gifstoffen op. Dat alles wordt gedaan om het kalfje iedere dag meer dan een kilo in gewicht te laten toenemen. In de melkpap wordt maar heel weinig ijzer gemengd, zodat de dieren bloedarmoede blijven houden en hun vlees later op tafel er mooi blank uitziet. Zware ademhalingsproblemen en storingen in de bloedsomloop ontstaan; maar men kan zich hier niet om bekommeren, want al spoedig zal het kalfje zijn doodskist van vier planken verlaten, om met honderden andere ongelukkigen bij de stedelijke slachtfabriek afgeleverd te worden. In zijn gehele leven heeft het nooit in de wei gelopen, heeft het nooit met zijn soortgenoten gespeeld en gedold, heeft het nooit de lucht en de zon gezien, zijn hele leven was een voortdurende kwelling, die voor de fokkers en mesters zo succesvol is dat deze, mede door de EU-bepalingen voor de marktwerking, als standaardbedrijfsvoering geldt op de in hun bestaan bedreigde boerenbedrijven. Deze bedrijfsvoering wordt dan ook nog eens als voorbeeld naar de landen van de derde wereld geëxporteerd. En zo gaat het met alle nuttige dieren. Alleen al in de Bondsrepubliek vegeteren er jaarlijks meer dan 250 miljoen dieren op deze manier: kippen in gazen kooitjes, waarin iedere kip over een ruimte beschikt van één A4-tje, varkens levenslang tussen twee stangen, zonder stro, op een betonnen vloer, met als enige bezigheden: opstaan, liggen, vreten en sterven.

En de politiek?

Natuurlijk is het bekend, dat de bio-industrie op geen enkele manier in overeenstemming is met de aard van het dier, maar wat maakt dat uit in het belang van de zelfregulering van de markt? De economische eisen drijven in Frankrijk en Duitsland ongeveer 70% van alle boeren naar de ondergang. Wel stelt de politiek z.g. paal en perk m.b.t. de omgang met de dieren die voor de consumptie zijn bestemd, door het opstellen van wetten en regels. Dit blijkt echter één grote huichelarij te zijn. De wetten en regels die er zijn worden, met medeweten van diezelfde politiek, met voeten getreden, en dienen slechts om de burgers zand in de ogen te strooien. De gehele gigantische dierenkwellerij komt pas voor het voetlicht zodra ze rechtstreeks de aandacht trekt. Slechts een enkel vermoeden van medisch risico voor de mens is voldoende om vier miljoen dieren bij de wet ter dood te veroordelen en hun kadavers in de verbrandingsovens van de krachtcentrales "onschadelijk" te maken. En dát is het punt: Wat is de uiterste grens waarbij dieren rechteloos zijn tegenover de aanspraken van de mens?? De politiek discussieert niet over wat de logische consequenties zouden moeten zijn van de door de bio-industrie zélf veroorzaakte runderwaanzin: zo spoedig mogelijk een terugkeer naar de groene landbouweconomie. economische ondersteuning van de kléine boeren, een consumentenstop voor vlees uit de bio-industrie. Met andere woorden: een intensief nadenken ook over onze voedingsgewoonten. Nee, niéts van dit alles, maar in plaats daarvan een nog strengere controle van het slachtvlees (denk aan de reclamespot "effe checken" - red.), nog meer medicijnen voor de fok- en mestdieren. De profiteurs van de catastrofe worden weer de bio-industriëlen en de fokkers van goedkoop vlees.

De Europese Heilige Koe…

Het is blijkbaar nodig om met een vergelijking aan te tonen hoe weinig vanzelfsprekend, ja hoe krankzinnig het is om dieren met miljoenen te laten sterven, als er slechts een kans van 1:100.000 bestaat, dat het eten hiervan een ziekte teweeg zou kunnen brengen. Naar alle waarschijnlijkheid zullen zich bij het begin van de vakantie in de stadsagglomeratie van München of Parijs met de topdrukte van het vakantieverkeer honderden auto-ongevallen voordoen, waarvan vele dodelijk. Ter bescherming van mensenlevens (en ter ontlasting van de auto- en ziektekostenverzekeringen!) zou het noodzakelijk zijn om op korte termijn vier miljoen personenauto's uit het verkeer te nemen om daarmee de verspreiding van auto's onder de risicogrens te houden. Maar een dergelijke gedachte tegen onze heilige koe, de auto, zou zeker als schandalig worden aangemerkt. Vier miljoen auto's slechts voor tien dagen stilzetten is al onmogelijk. Maar vier miljoen runderen (en miljoenen varkens, kippen en andere vogels tijdens varkens- en vogelpest, en nog eens miljoenen runderen tijdens de MKZ - red.) door een kopschot, gifspuit of gasslang te doden, dat is alleen een economisch probleem. Ergens klopt iets niet. Iedereen kan dat, hopelijk, opmerken.

Tot zover de samenvatting.
Tien jaar geleden verscheen van Eugen Drewermann reeds een Nederlandse uitgave van het boekje: "Over de onsterfelijkheid van de dieren" (Uitg. De Driehoek, Amsterdam).

VARKENS

Hoezeer het respect voor het dierlijk leven ontbreekt, mag maar weer eens blijken uit het volgende: Eind 2001 startte "Praktijkonderzoek Veehouderij" een langdurig experiment om er achter te komen wat de effecten zijn van een vriendelijke en rustige omgang door de varkenshouder met zijn varkens. Een Australisch onderzoek had namelijk uitgewezen dat extreme stress een schadepost van wel f 140,- per varken kon opleveren. Hierover hebben wij geschreven in ons contactblad van april 2001. Wij waren hoopvol gestemd, want behalve de economische voordelen die een vriendelijke bejegening van de dieren voor de varkenshouder met zich zou meebrengen, zouden de dieren wellicht zelf hier nu ook eens baat bij hebben! Wat schetst onze verbazing én ergernis toen wij in "BOERDERIJ" van 22-07-2003 de onderzoeksresultaten lazen: "Ruige omgang, betere resultaten"! Maak vooral veel lawaai, trap tegen de schotten, til de biggen aan de achterpoten op (maakt niet uit of de poten uit de kom schieten, zolang het onze eigen "poten" maar niet zijn! - red.), zet de biggen bij het verplaatsen naar een ander hok vooral niet fatsoenlijk op de grond, maar laat ze van een hoogte van 20 cm vallen! De dieren mogen geen energie overhouden (hé, was dat eerst niet altijd andersom? Kregen de dieren juist nooit bewegingsvrijheid omdat ze snel dik en vet moesten worden? - red.), dus bezorg ze maar flink wat stress, dat geeft meer vlees en minder spek! gewond varken

Imago

Ook lazen wij (n.b. in hetzelfde nummer van "BOERDERIJ") een interview met de voorzitter van het Productschap voor Vee en Vlees, die klaagde dat het imago van de varkenssector zo slecht was geworden. Om dit imago te verhogen zou o.a. het dierenwelzijn moeten verbeteren. Ja ja…! In een ingezonden brief naar het blad "BOERDERIJ" hebben wij o.a. de volgende tip aan de varkenshouders gegeven: "Geef uw biggen en varkens de ruimte en stro! Moet u eens zien hoe ze hun energie gebruiken, niet door geweld en stress, maar door beweging, spel en plezier!" Onze ingezonden brief is wel in "BOERDERIJ" geplaatst, maar onze tip aan de varkenshouders heeft de redactie "wijselijk" weggelaten! Onderzoek…, onderzoek…, onderzoek…. De tegenstrijdigheid tussen de weerzinwekkende onzin die uit het betreffende onderzoek naar voren kwam, en het eerdergenoemde Australische onderzoek bewijst maar weer eens dat ai dit nutteloze en geldverslindende geëxperimenteer slechts dient om onderzoekers (op ons aller kosten!) "van de straat" te houden.

KREUPELE KOEIEN

Behalve varkens, kalveren, kippen, kalkoenen, konijnen etc. komen nu ook steeds meer de koeien in beeld als het gaat om zaken die het welzijn van deze dieren in gevaar brengen. Dat in hete perioden, zoals wij die in de afgelopen zomer hebben gehad, de weidegang voor de dieren vaak een kwelling kan betekenen omdat er dikwijls geen bomen zijn, waardoor de dieren de hele dag van schaduw verstoken zijn en in de brandende zon moeten staan en liggen, wordt nu algemeen erkend. Dat er, aan de andere kant, steeds meer koeien het hele jaar in de stal worden gehouden en dus helemaal niet meer buiten komen, is ook al geruime tijd bekend. Maar dat vele koeien kreupel zijn, vanwege een verkeerde inrichting van de stal, kwam in mei van dit jaar naar voren uit een onderzoek van Praktijkonderzoek Veehouderij en ID Lelystad. Maar liefst 25%! van alle koeien is werkelijk kreupel: deze dieren lopen abnormaal of kunnen hun natuurlijke bewegingen onvoldoende afmaken. Wij citeren "BOERDERIJ" van 20 mei 2003: "Een nog veel hoger percentage van de koeien heeft subklinische klauw- en beengebreken, die zich nog niet uiten in daadwerkelijk kreupel zijn. De onderzoekers vinden het een foute ontwikkeling dat boeren een aantal kreupele koeien gewoon accepteren. De voornaamste oorzaak van het groeiende percentage kreupele koeien is volgens de onderzoekers de ligplaats. De stallen uit de jaren '70 en '80 zijn gebouwd op de maten van de koeien van toen. Nu zijn koeien groter (steeds groter gefokt voor hogere melkproductie! - red.) en hebben ze moeite met de boxafmeting. Vooral de diepte van de box maakt dat koeien niet goed gaan liggen en staan. Doordat ze zich te vaak in de goede positie moeten wringen, ontstaan gewrichtsontstekingen en beschadigingen. Dat resulteert in kreupelheid". Tot zover "BOERDERIJ".

Adviezen

In het artikel worden adviezen gegeven voor o.a. een betere inrichting van de stal. Wij vrezen echter dat, zolang de adviezen niet worden omgezet in wettelijke voorschriften, er weinig gevolg aan zal worden gegeven! Wij hebben de minister van LNV dan ook per brief gevraagd hiervoor regels op te stellen, en deze dan ook middels een goede controle te laten naleven.

ONVERDOOFD (RITUEEL) SLACHTEN

Terwijl in óns land de discussie over het onverdoofd slachten lijkt te zijn doodgebloed, is het opvallend dat deze juist in andere landen weer oplaait! Zo meldde het "Nieuw Israëlitisch Weekblad" van 20 juni jl., dat de FAWC (de Farm Animal Welfare Council - een door de Britse overheid bekostigde Raad voor het welzijn van landbouwhuisdieren) de Britse regering een rapport heeft aangeboden, waarin wordt geadviseerd een bedwelming voor de slacht verplicht te stellen. Uiteraard ondervindt het FAWC-rapport veel tegenstand van de Joodse en Islamitische groeperingen in Engeland. Op dit moment is de Engelse regering bezig met het consulteren van de verschillende partijen, voordat er beslissingen genomen gaan worden. "Dit proces kan twee á drie maanden duren", aldus het "Nieuw Israëlitisch Weekblad". Wij hopen u in het volgende contactblad de beslissing van de Britse regering te kunnen melden.

En in Nederland?

Zoals gezegd: de discussie in Nederland over dit onderwerp lijkt verstomd. We weten het: Wij autochtone Nederlanders zijn geen haar beter dan wie dan ook als het gaat om dierenwelzijn en dodingsmethoden. Vooral dat laatste is maar weer eens gebleken tijdens de varkenspest, MKZ en vogelpest van de afgelopen tijd. Toch willen wij, enigszins gestimuleerd door het Engelse FAWC-rapport, hieronder nog eens in vogelvlucht memoreren wat Rechten voor al wat leeft heeft gedaan om het onbedwelmd (ritueel) slachten van miljoenen slachtdieren in ons land tegen te gaan.
  • 15 december 1972: moslims vragen ontheffing voor ritueel slachten. Wij zenden een telegram aan toenmalig Minister Vorrink: "Verzoeken met klem geen ontheffing te geven voor het slachten zonder voorafgaande bedwelming. Deze schande kent geen grenzen".
  • 16 oktober 1976: Onbedwelmd ritueel slachten door Moslims toch toegestaan. Voor de Joodse gemeenschap was het al veel langer toegestaan. Wij sturen een ingezonden brief naar alle dagbladen.
  • oktober 1977: Vanaf nu mag wettelijk in alle slachthuizen door Moslims onbedwelmd worden geslacht, niet alleen voor het jaarlijks Offerfeest, maar ook voor dagelijkse consumptie. Toch worden nog honderden schapen clandestien geslacht (in woningen, pensions en zelfs langs de openbare weg).
  • oktober 1980: Start handtekenactie tegen het ondeskundig en ónbedwelmd ritueel slachten.
  • 25 mei 1983: Aanbieden ruim 30.000 handtekeningen aan toenmalig Staatssecretaris Van der Reijden van het Min. van WVC. Na afloop van het zeer positieve gesprek met dhr Van der Reijden laat het ministerie zélf een persbericht hierover uitgaan naar het ANP.
  • 27 augustus 1984: Wij zijn aanwezig bij het Islam-Symposium, waar het rituele slachten centraal staat.
  • 30 oktober 1984: Dagblad Trouw schrijft: "Van der Reijden voor verdoving bij ritueel slachten. Hij wil dat bereiken door voorlichting aan en overleg met vertegenwoordigers van de diverse Islamitische groeperingen in ons land". Onze hoop is echter spoedig vervlogen, want
  • 24 september 1985: Dagblad Telegraaf. Eisen voor rituele slacht worden soepeler.
  • 5 augustus 1987: Tien dierenorganisaties, waaronder Rechten voor al wat leeft, bieden gezamenlijk petitie aan aan de ministers Brinkman en Braks van resp. WVC en LNV, zonder resultaat. De veelgeprezen "samenwerking" loopt al spoedig dood.
  • oktober 1991: Start petitie-antwoordkaartenactie tegen het onbedwelmd ritueel slachten én tegen export ritueel geslacht vlees, gericht aan resp. ministeries van WVC en LNV. Wij wijzen op de prima mogelijkheid van een reversibele (omkeerbare) elektrische bedwelmingsmethode.
  • 28 oktober 1991: In een brief aan alle Eerste-Kamerleden i.v.m. het (toen nog) wetsvoorstel Gezondheids- en Welzijnswet voor Dieren schreven wij over ritueel slachten het volgende. "Onze dringende wens is: een bedwelming voor de rituele slacht én een verbod op de export van onbedwelmd ritueel geslacht vlees. Hierover hebben wij op 26 september '91 de ministers van WVC, LNV en Justitie aangeschreven, alsmede alle Eerste- en Tweede-Kamerleden, en ons schrijven was voorzien van wetenschappelijke argumenten. Van WVC ontvingen wij een nietszeggend, 5-regelig antwoord. Van LNV en Justitie hebben wij nog niets vernomen. Het vreemde is, dat de elektrische bedwelming reeds in 1987 werd aanbevolen n.b. door Moslimleiders op een bijeenkomst onder auspiciën van de Wereld Gezondheidsorganisatie WHO. Dit staat te lezen in een WHO-rapport dat wij u desgewenst gaarne toesturen".
  • 3 november 1992: Aanbieden van twee maal 3000 petitie-antwoordkaarten aan ministeries van WVC en LNV. Wij wijzen hierbij ook op de onrechtvaardigheid dat afgekeurd ritueel geslacht vlees door de Nederlandse slagerijen wordt verkocht, zodat elke Nederlander het risico loopt ritueel geslacht vlees te kopen.
  • oktober 1995: Start overleg op ministerie LNV met Moslimgroeperingen, Dierenbescherming en Rechten voor al wat leeft over het Islamitisch en Israëlitisch slachten.
  • 26 mei 1997: Bezoek aan en gesprek met Prof. dr Mohammed Hawari in Aken (Duitsland) i.v.m. zijn positieve adviezen inzake bedwelming slachtdieren, welke hij in juni/juli '97 zal uitbrengen op een congres van het Islamitisch Internationale College van Schriftgeleerden in Koeweit en Saoedi-Arabië.
  • juli 1997: Volgens Prof. Hawari is nu door b.g. College voor alle Europese landen waar volgens de Islamitische ritus wordt geslacht een bedwelming toegestaan!
  • 1 december 1997: Europees Halalcongres in Den Haag, waar Prof. Hawari tot onze verbazing, teleurstelling en verslagenheid toch weer terugkrabbelt en pleit tégen een bedwelming.
  • 25 juli 2000: Wij hebben een gesprek met dhr. S. Badloe, alg. directeur van Imamin Fresh Food Company, i.v.m. het z.g. Halal-vlees. Dhr. Badloe was (volgens zijn zeggen) vóór bedwelming, maar ook voor een diervriendelijk bestaan van de slachtdieren. Er zou, ook voor ritueel geslacht vlees, een Halalkeurmerk komen dat garant zou staan voor de Koranvoorschriften en ook voor alle eisen van dierenwelzijn, inclusief bedwelming voor de slacht.
  • 18 november 2000: Laatste bijeenkomst overleg op ministerie LNV dat in oktober 1995 startte. Het is en blijft waardeloos. In vijf jaar tijd is er niets maar dan ook niets bereikt.
  • 21 juni 2001: Congres "Halalkeur schept duidelijkheid" in Den Haag. Tijdens dit congres de officiële oprichting van de Stichting Nationale Halalkeur. Wij zijn hierbij aanwezig. Dierenwelzijn zou nadrukkelijk aandacht krijgen. Een jaar later lezen wij in de reglementen van de nieuwe stichting dat bedwelming van slachtdieren NIET IS TOEGESTAAN, maar dat aan de eisen van het betreffende land tegemoetgekomen dient te worden. Wel, de Nederlandse overheid eist geen bedwelming, dus blijft alles zoals het is.
  • augustus 2003: Wij krijgen een telefoontje van de Nederlandse Moslimomroep: Of wij wel weten dat het Halalgekeurde vlees, met het Halalkeurmerk, helemaal niet van diervriendelijk gehouden dieren komt, maar gewoon van bioindustrie-dieren!
castratie
Beste lezer, hebt u het ooit zo zout gegeten? Wat moeten wij nog meer doen? Natuurlijk, terecht kunnen allochtonen tegen ons autochtonen zeggen dat wij eerst maar eens "ons eigen straatje moeten schoonvegen"! Juist, dat proberen wij ook, al vele jaren lang. Maar ondertussen gebeurt het hier allemaal maar in dit land, door autochtonen én allochtonen, onder éénzelfde lakse en onverschillige overheid.

DIERPROEVEN VOOR COSMETICA

In het januari-nummer van ons contactblad schreven wij over het komende Europese verbod op cosmetica-dierproeven in 2009, en ook over hoe mager dit verbod zou worden (alleen de eindproducten moeten dierproefvrij zijn, voor de afzonderlijke bestanddelen blijven dierproeven toegestaan zolang er geen alternatief voor is; dit laatste is natuurlijk geen stimulans voor de cosmetica-industrie om alternatieve testmethoden te gaan ontwikkelen!) Wij zijn altijd zéér sceptisch over hoopvolle toezeggingen, die dan ook nog eens pas over een aantal jaren zullen worden gerealiseerd. Meestal komt er onderweg in de tijd dan tóch weer een kink in de kabel. Zo ook hier?? Wij citeren voor u een bericht uit TROUW van 20-8-'03. "Frankrijk tegen verbod dierproeven Het verbod op dierproeven zet de cosmetica-industrie op achterstand en levert nauwelijks winst op voor het dierenwelzijn in de Europese Unie. Met die klacht stapt Frankrijk naar het Europees Hof van Justitie, aangemoedigd door zijn omvangrijke cosmeticasector. Dit jaar besloten de lidstaten van de EU tot een bijna totaalverbod op dierproeven voor cosmetica in 2009. Momenteel worden er in de cosmetica-industrie van de EU jaarlijks zo'n 38.000 dieren opgeofferd aan vivisectie. Frankrijk, dat een aantal van 's werelds grootste cosmeticaconcerns huisvest, is het enige EU-land dat nog een programma heeft voor vivisectie. Het economische belang is evident, maar het land gooit het bij de Europese rechter over een andere boeg. Volgens de Fransen botst de ban op dierproeven met het streven naar een vrije wereldhandel. Landen buiten de EU gaan namelijk wél door met dierproeven, stelt Frankrijk, waardoor er voor de industrie in de EU een ernstig concurrentienadeel ontstaat. Frankrijk stelt bovendien dat het effect van de maatregel voor het dierenwelzijn in de EU verwaarloosbaar klein is (klein? 38.000 dieren! En elk dier is er één te veel! - red.), terwijl het risico voor de volksgezondheid flink groter wordt als cosmeticaproducten niet meer op dieren kunnen worden getest". Tot zover TROUW. Het laatste is natuurlijk altijd de grote smoes waarmee men dierproeven tracht te rechtvaardigen. Het is echter maar al te vaak gebleken dat dierproeven geen énkele garantie bieden tegen allerlei vormen van huidirritatie en eczeem!

De Stichting Rechten voor al wat Leeft.

Auteur .

pijl omhoog