Wij moeten vechten tegen de geest van naïeve
wreedheid waarmee wij ons tegenover de dierenwereld
gedragen. De religies en de wijsbegeerte hebben
zich niet bezig gehouden met ons gedrag ten opzichte
van de dierenwereld, maar alleen met onze houding
jegens de mensen…. Maar ook het dier is
onderworpen aan het lijden, evenals wij. De ware,
diepe menselijkheid staat ons niet toe het dier
leed te berokkenen. Wij zijn ons pas laat hiervan
bewust geworden. Wij hebben de plicht ervoor
te zorgen, dat dit begrip over de gehele wereld
aanvaard wordt en wij moeten deze plicht, die
we tot nu toe verzaakt hebben, ernstig opvatten.
Overschreden grenzen
Bovenstaand citaat is uit
een brief die de u allen bekende Albert Schweitzer
vanuit Lambarene op 16 juli 1965 schreef aan
de leden van een congres tegen de vivisectie.
De brief werd tijdens het congres voorgelezen.
Natuurlijk gelden zijn woorden niet alleen de verschrikkelijke
dierproeven, maar wij kunnen ze toepassen op
het gehele scala van wreedheden van de mens ten
opzichte van het dier, zoals deze op grote schaal
plaatsvinden in de intensieve veehouderij, bij
veetransporten, in slachterijen, bontfokkerijen,
bij visvangst-, kweek- en dodingmethoden, en
tevens bij allerlei vormen van vermaak met dieren,
zoals "sport"visserij, circussen etc..
Dat wij ons pas laat hiervan bewust zijn geworden,
zoals Schweitzer schreef, is helaas maar ten
dele waar. Miljoenen mensen alleen al in de westerse, "beschaafde" wereld
zijn zich absoluut (nog) niet bewust van hetgeen
de ware, diepe menselijkheid van hen verlangt
in hun houding t.o.v. het dier. Vele anderen
hadden dit bewustzijn ooit als kind, maar
zij werden door de ouderen, bij wie de economische "vooruitgang" vooropstond,
al snel "afgehard". Als we zien hoe
miljoenen dieren, alleen al in ons land, nog
steeds op een manier worden gehouden waarvan
wij allemaal weten dat hierbij de grenzen van
het welzijn en aanpassingsvermogen van de dieren
al veel en veel te
ver zijn overschreden (kippen in legbatterijen,
zeugen in voerligboxen, die klem staan tussen
de stangen en geen stap vooruit, achteruit of
opzij kunnen doen) …. Als we ook zien dat miljoenen
consumenten in de winkel toch de goedkoopste
eieren en vleesproducten blijven kopen… dan
beseffen wij dat dit ethisch bewustzijn nog maar
nauwelijks is ontwaakt.
Vogelpest
Zelfs bij het doden van de dieren toont men geen
consideratie. Tijdens de vogelpest liet de
televisie ons beelden zien van containers met
kippenkadavers. Maar wat hieraan voorafging
werd niet vertoond. Het was zelfs streng verboden
te filmen tijdens het doden van de miljoenen
dieren, bang als de overheid was voor een opstand
van het meer gevoelige deel van het volk, acties
van dierenbevrijders en een teruglopen van
de vleesconsumptie. Voor een juiste beeldvorming
voor u het volgende relaas: Pluimveestallen
werden volgespoten met C02-gas. Het gas is
zwaarder dan lucht en zakt dan ook snel naar
de grond. In de legbatterijstallen was het
effect het verschrikkelijkst. De kippen in
de onderste rij kooien "boften":
zij waren na 20 seconden "al" (eindelijk)
gestikt. Bij de dieren in de etages daarboven
duurde het langer. Immers, hoe hoger de kooien,
hoe langer het duurt. In de bovenste verdieping
gingen ze nog net niet dood, maar de paniek,
stress en ademnood waren afschuwelijk. De volgende
ochtend ging men weer eens in de stal kijken;
de dode kippen werden uit de kooien gehaald
en de nog levende dieren uit de hoogste verdieping
werden in de onderste kooien gestopt. Deze
stumpers mochten het Nog een keer meemaken:
opnieuw werd C02-gas de stal binnengespoten.
Nog eens de ademnood, de doodsstrijd
en de verstikking. Het leek een weerzinwekkende
en griezelige horrorfilm, maar het was de realiteit.
Ook andere methoden werden niet geschuwd. Zo
werd zelfs het middel Neocidol ingezet, een
insectenbestrijdingsmiddel, waarbij de kippen
verlamd raakten en pas na ruim een uur door
verstikking omkwamen. Echter, niet alleen tijdens
de vogelpest, maar ook gedurende de MKZ en
varkenspestperiode zijn miljoenen dieren gedood
op een wijze die het daglicht absoluut niet
kon verdragen. Er bestaat een beproefde methode
waarbij de dieren rustig, zonder verstikkingsverschijnselen
in slaap vallen en niet meer bijkomen: het toevoegen van zuurstof en vocht aan het C02-gas.
Maar door onwil, gemakzucht en onverschilligheid
wordt deze methode nog steeds niet gebruikt.
Intrinsieke waarde
Het is onbegrijpelijk hoe men nog durft te spreken
over de "intrinsieke
waarde van het dier",
nota bene het uitgangspunt van diverse dierenwetten.
In de praktijk zijn het slechts onze gezelschapsdieren
die in bepaalde mate een zekere erkenning genieten
van hun intrinsieke waarde: dierenartsen zullen
bijvoorbeeld katten niet castreren zonder de
dieren eerst te bedwelmen. Voor miljoenen mannelijke
biggen (beertjes) in Europa geldt dit voorrecht
echter niet. Deze dieren worden allemaal zonder
verdoving gecastreerd door de varkenshouder
zelf. Doel van deze castratie is, elk risico
te vermijden dat het vlees ook maar enigszins
een berengeur heeft. En dat terwijl varkens
reeds worden geslacht voor ze geslachtsrijp
zijn! Daarnaast worden bij praktisch alle varkens onverdoofd
de staarten gecoupeerd en onverdoofd
de hoektanden geknipt. En was hiermee maar
alles gezegd over het treurige bestaan van
onze landbouwhuisdieren! De ruimte ontbreekt
om al te uitvoerig hierop in te gaan. Maar
huisvesting, vele onverdoofde ingrepen, het
zo snel mogelijk vetmesten zoals bijvoorbeeld
ons diepvrieskipje ("doodgroeiers"),
veetransporten kris-kras door Europa en daarbuiten, en de slachtmethoden (ook in ons eigen land) maken
dat we het aardse bestaan voor de meeste dieren
rustig "de hel" mogen noemen. Hebt
u wel eens gezien hoe dieren die nooit een stap hebben kunnen lopen (varkens en ook kalveren)
de veewagens worden ingedreven (met schoppen
en slaan) om uiteindelijk de (dikwijls ellendige)
dood te worden ingejaagd? Gaat u eens een kijkje
nemen, ook in een
slachthuis! En dan spreken
we nog niet eens over de Europese (ook Nederlandse)
pluimveeslachterijen, waar de kippen niet het
wettelijk vereiste voltage krijgen toegediend
om uiteindelijk bewusteloos bij het draaiende
mes te belanden dat de nekken moet doorsnijden.
Het voorgeschreven voltage om kippen te bedwelmen
veroorzaakt botbreuken en bloedpunten op het
vlees. Om onze diepvrieskipjes in de winkel
er netjes te laten uitzien wordt een lager
voltage toegepast. Gevolg: de dieren raken
hierdoor verlamd en hangen dus "keurig
stil", maar blijven volkomen bij bewustzijn.
Natuurlijk zijn de overheden hiervan op de
hoogte, maar men doet er niets aan. Op zovele
fronten overtreedt de overheid haar eigen voorschriften
Nieuwe mogelijkheden worden niet aangegrepen.
Zo zouden de pluimveeslachterijen i.p.v. elektrische
stroom ook het eerdergenoemde vochtige gasmengsel
(CO2-02) kunnen toepassen. Het zou zoveel ernstig
dierenleed besparen. De belangengroep "Rechten
voor al wat leeft", waar ik medewerkster
van ben, kaart reeds jarenlang ook dit onderwerp
bij ministerie en kamerleden aan, maar men
doet er niets aan.
Godsdienstvrijheid
Een ander voorbeeld: het rituele (onbedwelmde)
slachten volgens de islamitische en Isra?litische
ritus, waarbij bij miljoenen dieren per jaar
onbedwelmd de halsslagaders worden doorgesneden.
Huichelachtig wordt dit door betreffende groeperingen
de meest diervriendelijke dodingmethode genoemd,
maar wetenschappers en ook de Kon. Ned. Mij.
voor Diergeneeskunde noemen dit onaanvaardbaar.
Ook hiervoor bestaat een goed alternatief: een
elektrische (omkeerbare) bedwelming, waarbij
het dier kosjer (gaaf) blijft en in bewusteloze
toestand goed kan leegbloeden. Proeven hebben
uitgewezen dat dieren die na deze bedwelming niet worden gedood na enkele minuten weer
volkomen gezond op de benen staan. Jarenlang
hebben wij de overheid gevraagd deze methode
te laten toepassen. Maar men is bang en in de
naam van "godsdienstvrijheid" is deze
marteling-op-grote-schaal bij wet toegestaan.
Wat heeft "Rechten voor al wat leeft" gedaan
om het lot van de dieren te verbeteren. Het u
allen bekende scharrelei is het geesteskind van
onze belangengroep (vanaf 1975 in de handel).
Doel: het terugdringen van de dieronwaardige
legbatterij voor kippen, door de consument een
keuzemogelijkheid te bieden. Ook het scharrelvarkensvlees
is (in 1978) door onze inspanningen op de markt
gekomen. Als "tegengas" tegen de onnodige
dierproeven kan men dierproefvrije cosmetica
bij ons bestellen. Tegen alle eerdergenoemde
en nog vele andere misstanden protesteren wij
reeds meer dan 30 jaar en waar mogelijk dragen
wij alternatieven aan. Dat alles in de hoop dat
het ethisch bewustzijn waar Schweitzer over schreef
ontwaken en groeien zal. Tot zover Bep de Boer in VrijZicht nr 10 van december/januari
2003/2004.
