De fototentoonstelling,
met als titel Dierbaar, ging over de relatie
tussen dieren en mensen: enerzijds het dier
als productie- en consumptiemiddel, waarbij
efficiency voorop staat, en aan de andere kant
de vertroeteling door diezelfde consument van
zijn eigen huisdier en andere aaibare soorten
twee- en viervoeters.
Fotograaf Jan van IJken zocht naar een
antwoord op de vraag: Wat is de waarde van een
dier in Nederland? Waarom wel dierenambulances
en hondenpsychologen en tegelijk miljoenen kippen
met afgeknipte snavels in een hok?
De bio-industrie
maakt van dieren een eetbaar product, maar ook
de wetenschap gebruikt dieren voor genetisch
en wetenschappelijk onderzoek. Aan de andere
kant is er de soms bizarre liefde van mensen
voor hun eigen huisdier of het dier in het algemeen:
van shows met opgetutte dieren en een workshop koe-knuffelen tot
aan een dierenbegraafplaats.
De tentoonstelling Dierbaar heeft foto's van een vermeerderingsbedrijf voor varkens,
een pluimvee-opfokbedrijf en een konijnen-KI-station,
maar ook van de Kleindieren-expo in Utrecht,
de Nationale Vleesvee Manifestatie, de World
Winner Dog Show en een hengstenkeuring
van de Koninklijke Vereniging Warmbloed Paardenstamboek
Nederland.
Ten slotte wordt ook 't
Swieneparredies niet
vergeten, dat werd opgericht
met de slogan 'Het varken moet weer onder
de mensen'. Het doel van de fotograaf is niet
een oordeel te geven maar vragen op te roepen
over de manier waarop wij in Nederland met dieren
omgaan.
Van IJken (1965) is autodidact en werkzaam als
fotograaf sinds 1995. Hij maakte eerder twee
fotoboeken over Oost-Europa. Van het project
is ook een fotoboek verschenen bij uitgeverij
Voetnoot met teksten van Ivo de Wijs (Dierbaar,
ISBN 9071877981).
