Opgeruimd verder? en Normloos regeren

Van professor Bob Smalhout 2 colums: Opgeruimd verder? en Normloos regeren.

Opgeruimd verder?

Maandenlang berichtten alle media over de mond- en klauwzeerepidemie. Over de angst en de wanhoop van boeren en schaapsherders die al hun volmaakt gezonde dieren voor hun ogen zagen afmaken. Over het totale onbegrip ook van de meeste mensen voor de meedogenloosheid waarmede de draconische maatregelen van Landbouwminister Laurens Jan Brinkhorst werden uitgevoerd. En nu opeens schijnt de crisis over te zijn. De laatste dieren zijn afgemaakt. De media richten zich op andere onderwerpen. Over de mkz-ramp wordt verder gezwegen. Alsof er niets gebeurd is. Er zijn in Nederland ruim 250.000 dieren gedood. De meeste daarvan waren kerngezond. De totale schade van de mkz in Nederland bedraagt volgens het Centraal Planbureau ƒ2,8 miljard. Dat is meer dan men verwacht had. Dat komt omdat er zoveel andere bedrijfstakken afhankelijk zijn van de agrarische sector. Bijvoorbeeld de transportondernemingen, de toeleveringsbedrijven, de detailhandel en de toeristenindustrie. Opvallend is dat zowel in Engeland als in Nederland de maatregelen van de overheid sterk deden denken aan die van wrede regimes in het verleden.

De overheid

De gigantische brandstapels van duizenden Engelse koeien, schapen en geiten deden denken aan de donkere dagen van de kerkelijke inquisitie in de zestiende eeuw. De lange massagraven voor honderdduizenden schapen brachten de weerzinwekkende moorden door de Duitse nazi's weer in herinnering. Uitvoerders van al die gruwelen beroepen zich altijd op "de overheid". Miljoenen mensen zijn afgeslacht vanwege totalitaire overheidsvoorschriften zoals: Ordnung muss sein -en- Befehl ist befehl. Hoewel deze beruchte kreten direct na de Tweede Wereldoorlog voorgoed schenen te zijn afgeschaft zien we ze in een andere vorm weer opduiken. Zoals recentelijk bij de mkz-crisis. Minister Brinkhorst, de door talloze Nederlanders om zijn arrogantie gehate uitvoerder van het eurolandbouwbeleid, wordt evenwel door het hogere management gezien als een "krachtig bestuurder". Hij zou keihard zijn maar wel recht door zee en vooral duidelijk. NRC/Handelsblad stelde zelfs dat Brinkhorst als dienaar van de publieke zaak een standbeeld verdient, omdat hij "bereid is het populisme te trotseren". Dit soort kreten hebben wij vaker gehoord. Ze voeren vrijwel altijd tot massagraven en andere gruwelijkheden. Laurens Brinkhorst en alle Europese EU-autoriteiten beseffen niet dat ze inmiddels de hogepriesters zijn geworden van een macabere godsdienst. In die spijkerharde religie zijn de geloofspunten geen barmhartigheid, liefde of mededogen, maar geld, grootschaligheid en efficiëntie. Het is de eredienst aan Mammon, de oppergod van het barre materialisme. Het gebedenboek van de Euro-Mammon staat vol met de nieuwe termen van het eurogeloof, zoals winstmarges, productienormen en exportcijfers. Het Brusselse psalmboek bezingt de lof van de productieresultaten veto's, bio-industrie en kosten-batenanalyses. Dat levende dieren in dit systeem gereduceerd zijn tot dingen, producten, voorwerpen of eenheden, dringt nauwelijks tot de supermanagers door. Veelal hebben deze ook geen enkele persoonlijke binding met landbouw, dieren of boeren. Ze regelen alles vanachter hun bureau en hebben beslist geen boodschap aan het verdriet van zoveel mensen. De geschiedenis heeft echter geleerd dat iedere vorm van culturele meedogenloosheid zich uiteindelijk altijd keert tegen de mens zelf. Met hetzelfde gemak waarmee op economische gronden honderdduizenden dieren zijn afgemaakt, zullen straks mogelijk ook hoogbejaarden, ernstig invaliden, chronisch zieken en zwakzinnige kinderen efficiënt uit de maatschappij worden verwijderd. Het geeft in dit verband te denken dat Laurens Brinkhorst van dezelfde politieke partij is die kort voor Pasen de loftrompet stak over de euthanasiewet en de zelfmoordpil van Drion. Het is ook verbijsterend dat er altijd weer moeiteloos mensen worden gevonden om onethische maatregelen daadwerkelijk uit te voeren. Of dat nu gaat om het beheren van concentratiekampen of het ruimen van hele veestapels, er hoeven nooit personeelsadvertenties voor geplaatst te worden. In de pers zijn enkele hartverscheurende foto's gepubliceerd van de laatste "ruimingen". verdriet

Bijvoorbeeld van het kleine meisje dat ontroostbaar snikkend haar zojuist gedode geitje omarmt of de hoogzwangere maar beeldschone hertjes uit het Epese hertenkamp die zich in paniek verdringen tegen het gaas van de omheining. Uit hun vacht steken de rode injectiepijlen die er door de slachters van de RVV (Rijksdienst voor Vee en Vlees) vanuit rijdende auto's zijn ingeschoten. En het verslag van de moordpartij op de 41 Schotse Hooglanders in de Duursche Waarden bij Olst getuigt van een braakwekkende wreedheid. In het schemerdonker, bij het licht van zaklantaarns werden de prachtige runderen met veel te lichte vuurwapens afgemaakt. Ernstig bloedende en zwaargewonde kalfjes lagen te sterven in de modder terwijl hun nog levende moeders ze wanhopig trachtten af te likken.

Voorproefje

Daarom zou het een extra misser zijn indien deze gruwelen geheel uit de publieke aandacht zouden verdwijnen omdat de mkz-dreiging nu voorbij is en wij, letterlijk opgeruimd, weer op de oude voet kunnen doorgaan. Dit is slechts een voorproefje geweest van wat ons aan euro-terreur vanuit Brussel nog te wachten staat. Misschien is zelfs de dag niet ver meer dat wij hierover van regeringswege niet meer mogen schrijven zoals ook de fotograferende pers zorgvuldig is weggehouden bij de ruimingen. Want u en ik moeten bij voorkeur zo dom mogelijk gehouden worden. Dat is makkelijker voor Brussel.

Normloos regeren

Professor Smalhout in De Telegraaf van zaterdag 17 mei 2003. Nederland verloedert in een hoog tempo, maar geen enkele bewindsman doet zelfs maar een poging dit kwaad te keren. De lijst van problemen die ons bestaan cultureel bedreigen is erg lang. Het zal dus thans moeten blijven bij een wat willekeurige opsomming van enkele fundamentele misstanden. Na de varkenspest kreeg Nederland twee jaar geleden te maken met de mond- en klauwzeer (mkz)crisis. Onder de meedogenloze leiding van de toenmalige minister van Landbouw Brinkhorst, werden meer dan 270.000 gezonde koeien, schapen en geiten afgemaakt. Vaak gebeurde dat op weerzinwekkende wijze onder de ogen van de boerengezinnen. Vele kinderen hielden daar psychotraumata aan over en een aantal agrariërs pleegde zelfmoord. Thans heerst er de vogelpest. En wederom wordt er op nietsontziende wijze "geruimd". Dat is de bureaucratische term voor "afmaken". Ook de bijna 500.000 hobby-boeren die ons land telt, worden genadeloos opgespoord en van hun geliefde kippen, ganzen, fazanten en pauwen beroofd. Er zijn reeds 25 miljoen stuks pluimvee door de Rijksdienst voor Vee en Vlees vergast, doodgeschoten of met een injectie omgebracht. En net als in de Tweede Wereldoorlog vervolgde burgers deden, proberen dierenliefhebbers hun vogels te laten onderduiken. In kelders, op zolders en zelfs in badkamers. Om ze te beschermen voor dit, wat velen nu al noemen "Gestapobeleid". En waarvoor dit alles? Noch varkenspest noch mond- en klauwzeer noch vogelpest is gevaarlijk voor de mens. En voor al die ziekten bestaan bovendien uitstekende vaccins. Maar die mogen niet worden gebruikt omdat het uitsluitend gaat om exportbelangen en Europese dwangmaatregelen. Daarbij komt ook nog dat al die epidemieën afkomstig zijn uit de bio-industrie, die in feite bestaat uit concentratiekampen voor dieren. Als men maar genoeg levende wezens in een veel te kleine leefruimte samenperst, ontstaan er altijd epidemieën. Dat geldt voor zowel mensen als voor dieren. Maar het gaat hier helemaal niet om medische of diergeneeskundige argumenten. Het gaat alleen om economische belangen. En niemand van onze overheid heeft de moed dat te zeggen en een ander, moreel meer verantwoord beleid voor te stellen.