Zwerfkatten
Overweldigend waren (en zijn nog op het moment dat wij
dit schrijven!) de reacties van zeer velen van u op
onze oproep het leed van de zwerfkatten te helpen voorkomen
dan wel te bestrijden!
We hopen dat u het ons niet kwalijk neemt dat wij u
niet allemaal persoonlijk een bedankje sturen. Ook dát
kost weer zoveel geld en u begrijpt: we willen het geld,
uw geld, zoveel mogelijk aan de hulp aan dieren besteden!
Maar langs deze weg willen wij u, lieve gevers, namens
de vele zwerfkatten heel, heel hartelijk bedanken voor
uw gulle giften!
Het geld, dat door u speciaal voor dit doel was bestemd,
is inmiddels verdeeld onder diegenen die dit fantastische
werk verrichten. En we kunnen u verzekeren: ze zijn
er heel blij mee en het geld wordt goed en economisch
besteed! Een flink aantal castraties en sterilisaties
en een grote hoeveelheid kattenvoer kunnen ervan worden
bekostigd; voor de aanschaf van kattenvoer wordt de
voordeligste weg bewandeld, en ook wordt gezocht naar
dierenartsen die niet het volle pond vragen.
Het mooie van dit project is dat, op die locaties waar
het werk wordt uitgevoerd, het probleem vanzelf zal
verdwijnen: er worden geen jonge katten meer geboren,
en de bestaande kattenkolonie zal uiteindelijk op natuurlijke
wijze uitsterven. Het leven dat deze katten leiden is
veel beter dan voorheen omdat ze nu regelmatig te eten
krijgen. voorzien zijn van beschutte slaapplekjes in
bijvoorbeeld een daartoe bestemde bouwkeet. maar ook
in o.a. een oude, ongebruikte caravan etc. Wie van u
misschien nog iets heeft staan wat u niet meer gebruikt,
en dat zou kunnen dienen als onderkomen voor zwerfkatten
een tuinhuisje of een blokhut bijvoorbeeld, ALSTUBLIEFT,
als u er toch niets meer mee doet, meld het ons! Het
kan dan bij u worden opgehaald en een zeer nuttige bestemming
krijgen! Zoals u op de foto kunt zien wordt er zelfs
ook gebruik gemaakt van afvalbakken (de z.g. kliko's)
waarin een beschut slaapplekje voor de katten is gerealiseerd.
Ook houden de verzorgers het overzicht over de kattenkolonie:
tijdens het dagelijks verstrekken van voer kan het wel
en wee van de dieren gecontroleerd worden (is een dier
ziek of gewond. of komt er een niet op het voer af?)
en kan zonodig worden ingegrepen.
U zult echter wel begrijpen dat de tijd dat het probleem
zichzelf heeft opgelost nu nog niet daar is. De bestaande
kattenkolonies zullen nog een aantal jaren zorg en voedsel
nodig hebben.
Kattenslaapplekjes in liggende kliko's. En wellicht
zal zo af en toe weer een nieuwe
zwerfkat zich bij de groep voegen die de nodige dierenartsbehandeling
moet ondergaan. Bovendien zijn de verzorgers zo enthousiast
dat zij hun werkterrein gaan uitbreiden naar andere
locaties! Extra giften voor dit zo belangrijke doel
blijven daarom voorlopig méér dan welkom! Is het eigenlijk niet treurig dat dit werk, waar zoveel
dierenleed mee kan worden voorkomen, in veel gevallen
door een kleine organisatie als de onze moet worden
bekostigd? Maar ja, we kunnen toch moeilijk verwachten
dat de hoge kosten door de "werkers in het veld"
zelf worden opgebracht! Dat is onmogelijk, en daarom
deden en doen we een beroep op u! Kent u dieren- of
desnoods alleen kattenliefhebbers, die geen donateur
van Rechten voor al wat leeft zijn, geeft u ook hén
de tip dat zij de zwerfkatten kunnen helpen door een
gift aan ons voor dit doel over te maken! Wilt u misschien
eens een kijkje nemen op een of meerdere locaties waar
zo'n kattenkolonie wordt verzorgd, dan kan dat gerust.
Neemt u dan contact met ons op (tel. 072 - 511 06 17).
U kunt dan zelf zien hoe de werkwijze is, dat het leven
van deze zwerfkatten veel en veel beter is dan van zwerfkatten
die aan hun lot worden overgelaten, en dat uw geld voor
dit doel zeer, zeer goed is besteed!
Duiventillen in Nederland
VRIJWILLIGERS GEVRAAGD
Meerdere malen hebben wij geschreven over de duiventillen.
Het slagen van dit project staat of valt met de aanwezigheid
van voldoende vrijwilligers die willen helpen met het
voeren en drenken van de duiven, het schoonhouden van
de til en het verwisselen van de eieren voor kalkeieren.
Daarom doen wij hier nog eens een oproep voor vrijwilligers,
met name in en om Rotterdam, waar in juni 2003 de eerste
til in gebruik werd genomen en waar extra vrijwilligers
nodig zijn. Voelt u hiervoor? U kunt dan contact opnemen
met de Landelijke Werkgroep Duivenoverlast in Vlissingen,
tel 0118 - 41 23 25.
Castratie biggen
Het is alweer enkele jaren geleden dat wij een grootscheepse
campagne hielden tegen het onverdoofd castreren van
biggen. Weet u het nog? De KNMvD (Kon. Ned. Maatschappij
voor Diergeneeskunde) kwam eindelijk (na ons aanhoudend
aandringen) met een rapport, waarin verklaard werd dat
ook voor zeer jonge biggen deze ingreep wel degelijk
zeer pijnlijk en stressvol was (dit werd tot die tijd
door o.a. het Productschap Vee en Vlees ontkend!) en
er werden diverse alternatieven aangereikt waarmee kon
worden voorkomen dat het vlees van ongecastreerde mannelijke
varkens (beren) de z.g. "berengeur" zou hebben.
Een Duitstalige versie van dit rapport heeft Rechten
voor al wat leeft toen naar alle (enkele honderden)
Duitse dierenorganisaties gestuurd, met het verzoek
dit via de Duitse pers wereldkundig te maken. Duitsland
is n.l. een van de grootste importeurs van varkens en
varkensvlees uit andere Europese landen, en ook uit
Nederland, maar wil alleen (vlees van) gecastreerde
beren afnemen. Dat de groene landbouwminister Renate
Kunast op dit moment bezig is een verbod op deze castratie
in Duitsland voor te bereiden zal zeker méde
het gevolg zijn van onze campagne!
Op 10 februari jl. lazen we in 'Boerderij" de
uitspraak van de rechtbank van NoordRijn Westfalen.
Deze uitspraak luidde: "Duitsland mag vlees van
óngecastreerde varkens uit EU-landen niet weigeren".
Volgens de rechter is de Duitse wet, die import van
vlees van ongecastreerde varkens verbiedt, in strijd
met EU-handelsregels. De rechtszaak was aangespannen
door een Deense slachterij, die een partij vlees van
ongecastreerde varkens niet aan Duitsland kwijt kon. Hoe de uitspraak van de rechter in de praktijk zal
uitwerken staat nog te bezien: Als Duitsland, om de
handelsregels te omzeilen, nu alleen naar zeugenvlees
zal vragen, blijven de exporterende landen met het berenvlees
zitten. Bepaald geen stimulans om niet meer te castreren!
Op 17 februari jl. lazen we in "Boerderij".
"Eind aan castratie in zicht". Er is nu een
wetenschappelijk comité door de Europese Commissie
ingesteld dat mogelijkheden moet onderzoeken om castreren
van biggen achterwege te kunnen laten. Was hier een
paar jaar geleden al een kopgroep van vijf Europese
landen mee bezig, nu geldt het voor de gehele Europese
Unie. Maar juist daarin, zo vrezen wij, schuilt weer
het gevaar! Hoe meer landen het hierover eens moeten
worden, de. te langer gaat het allemaal weer duren,
en des te onhaalbaarder zal het uiteindelijk weer blijken
te zijn. Volgens 'Boerderij" verwacht onze landbouwminister
Veerman dat de Europese Commissie al in 2005! met een
verbod komt. Wij zouden heel graag zijn optimisme delen,
ervan uitgaande dat de minister er zelf in gelooft.
Na zoveel schone beloftes en bittere teleurstellingen
willen wij in elk geval eerst maar eens zien wat er
van terechtkomt.
Hoe duur mag het zijn?
Alom lezen en horen wij de klacht dat de burger wél
een beter leven voor onze landbouwhuisdieren wil, maar
dat diezelfde burger als consument in de winkel toch
kiest voor het goedkoopste vlees.
Het lijkt voor de hand te liggen om de consument er
dan ook volledig de schuld van te geven dat er in de
situatie voor de dieren zo weinig verbetering komt.
Mag dit misschien een beetje waar zijn, wij vinden dit
toch niet helemaal terecht en kijken hier iets anders
tegenaan. Waarom? Om uw geheugen wat op te frissen,
even een stukje geschiedenis.
Scharreleieren
Toen wij in 1975 de scharreleieren op de markt brachten
met ons oranje voorrangsteken (Benelux handelsmerk)
op de doosjes en later met het rijksmerk, kostte dat
scharrelei slechts drie (Nederlandse) centen per ei
meer dan een ei uit de legbatterij. Voor de scharrelpluimveehouder
betekende dat een (Nederlandse) cent per ei meer verdienste.
Dat lijkt weinig, maar op tienduizenden eieren per week
scheelde dat voor die pluimveehouder enorm, en hij was
er dan ook tevreden mee. Vandaar de massale overstap
van legbatterij naar scharrelschuur. De consument hoefde
voor een doosje met tien scharreleieren slechts 30 (Nederlandse)
centen meer te betalen dan voor tien legbatterijeieren.
Dat was te doen. Daarom is het scharrelei ook zo'n succes
geworden: de consument werd niet overvraagd. Uiteindelijk
werd door dit succes een verbod op de huidige legbatterij
in 2012 in alle EU-landen mogelijk (al zitten we nog
met het probleem van de z.g. "verrijkte" kooien
voor legkippen). Als wij in 1975 de voorwaarden voor
de scharrelkippen te hoog hadden afgesteld, zouden de
scharreleieren veel duurder zijn geweest, en zouden
ze slechts door een kleine elitaire groep mensen zijn
gekocht. De huidige legbatterij zou hiermee altijd in
stand zijn gebleven. Wij zijn echter altijd van het
standpunt uitgegaan dat, zoals de mens ook niet "een
tweede huis en een vakantie naar bijvoorbeeld Algerije"
hoeft te hebben om een menswaardig bestaan te kunnen
leiden, ook de normen voor de kippen niet zodanig hoefden
te zijn dat er van een "luxe" kon worden gesproken,
waardoor de scharreleieren véél te duur
zouden worden. Wij gingen uit van de meest elementaire
voorwaarden (en controleerden dat ook!) die wij voor
alle fok- en mestdieren stelden: normaal daglicht -
normale frisse lucht - normaal kunnen drinken - bewegingsvrijheid
en strooisel voor de kippen, voor de andere dieren stro.
De eerst twee voorwaarden: normaal daglicht en normale
frisse lucht, hadden hoofdzakelijk het doel de energiekosten
voor de agrariër zo laag mogelijk te houden door
ramen in de muren te plaatsen waardoor daglicht i.p.v.
elektrisch licht, en frisse lucht i.p.v. lucht via de
dure ventilatoren naar binnen kon komen.
Scharrelvlees
In 1978 begonnen wij met het scharrelvarkensvlees. Via
een postordersysteem werd bij de consument op bestelling
een pakket diepgevroren varkensvlees thuisbezorgd; de
stallen, het vervoer naar de dichtstbijzijnde slachterij,
de slachterij zelf, het verpakken en diepvriezen, alles
werd door ons gecontroleerd. De prijs voor dit vlees
was een kwartje per kilo geslacht gewicht hoger dan
voor varkensvlees uit de bio-industrie. Er was veel
animo, zowel bij varkenshouder als consument, al was
het natuurlijk een handicap dat men dit vlees niet bij
slager of supermarkt kon kopen. Maar, voorzichtig aan
kwamen hier en daar slagers op het idee om dit verpakte
vlees, voorzien van ons Benelux handelsmerk, wel in hun winkel te gaan verkopen. Toen wij dit verder trachtten
uit te bouwen, werd dit project ons uit handen geslagen
door andere dierenorganisaties die het veel beter en
veel professioneler dachten te kunnen. De diervriendelijkheidseisen
werden dermate opgeschroefd (onze vijf voorwaarden waren
lang niet mooi genoeg), dat het vlees enorm veel duurder
moest worden. Het werd uiteindelijk dan ook een mislukking.
Logisch, want men kan immers niet van consumenten verwachten
dat zij voor een kilo scharrelvarkensvlees drie à
vier Nederlandse guldens méér betalen
dan voor een kilo gangbaar vlees. Dan moet die consument
al heel bewust naar dat stukje vlees kijken en een zeer
groot dierenvriend zijn. En juist heel veel grote dierenvrienden
laten het vlees, ook het scharrelvlees, staan en zijn
vegetariër of zelfs veganist geworden. Natuurlijk,
een zeer edelmoedig streven, maar de scharrelvarkenshouders
hebben niets aan vegetariërs en veganisten.
Het vlees eten wordt dus in veel gevallen overgelaten
aan consumenten die dierenwelzijn misschien wel belangrijk
vinden, maar als zij er zo'n hoge prijs voor moeten
betalen daar dan toch net niet de hoogste prioriteit
aan geven. En juist deze grootste groep consumenten
was de potentiële doelgroep voor scharrelvlees
zoals wij dat hadden opgezet in 1978.
Maar helaas, dat scharrelvarkensvlees met een lage meerprijs
bestaat niet meer. Bij het huidige scharrelvarkensvlees liggen de welzijnseisen zo hoog dat het bijna op hetzelfde
niveau ligt als biologisch varkensvlees. Albert Heijn,
die een aantal jaren scharrelvarkensvlees heeft verkocht,
is dan ook overgeschakeld op biologisch varkensvlees.
De prijs is hoog en scheelt soms wel twee euro per pond!
Vegetariërs kopen uiteraard ook dit vlees niet.
Van de "wel-vleeseters" zijn er enkelen die
dit dure vlees kopen, maar de grote doelgroep vindt
het echt veel te duur en koopt gewoon het vlees uit
de bio-industrie.
En de agrariër?
Van de 90 biologische varkenshouders zijn er al 30 gestopt
(teruggeschakeld naar gangbaar - is bio-industrie).
Enkele voorbeelden uit "Boerderij" van 24
februari jl.: "Roel Batterink, Nijkerk schakelde
over van scharrelvarkens naar biologisch, maar schakelt
nu in zijn biologische stal weer terug naar gangbaar".
"Gerrit Rietberg, Holten heeft biologische zeugen
en vleesvarkens. "Ik was vol vertrouwen dat het
ging lukken. Maar het ging te snel. Nu het misloopt,
doet het pijn". "Nico Bree, Bedum hield eerst
scharrel- en later biologische varkens. Hij levert nu
weer gangbare varkens. "Ik ben zwaar teleurgesteld
in hoe het is gegaan. Maar iets produceren waar geen
markt voor is, valt ook niet mee. Ik heb er een hard
hoofd in, maar ik hoop dat het nog goed komt met de
biologische varkens. Als het kan doe ik zo weer mee.
Alleen: wie vindt het geheim van de smid om de markt
om te laten slaan?"
Mogen we dit nu alleen de consument aanrekenen? Nee.
Onze mening is altijd geweest om stap-voor-stap te werken.
Eerst het scharrelvlees verder uitbouwen met bescheiden
welzijnseisen en een bescheiden meerprijs. Heeft dat
eenmaal de markt veroverd, dan het welzijn van de scharrelvarkens
geleidelijk aan opvoeren en zo de consument langzaam-aan
laten wennen aan eer, hoger wordende prijs. Daarnaast
eventueel verkoop van biologisch varkensvlees. Maar
het moest allemaal in een keer ideaal zijn. Dat blijkt
echter zo niet te werken.
Marktwerking of verbod?
Landbouwminister Veerman wil het dierenwelzijn in de
veehouderij nu nog steeds aan de markt, dus aan de keuze
van de consument overlaten. Maar er gaan ook geluiden
op, zelfs in agrarische kringen, om de intensieve veehouderij
geheel te verbieden, en zo de handel te dwingen alleen
nog maar vlees en eieren uit de diervriendelijke veehouderij
te verkopen. Onze concurrentiepositie t.o.v. andere
landen zal dit evenwel niet toelaten, vrezen wij.
Wij zijn altijd voor een vrije keuzemogelijkheid voor
de consument geweest. Maar we moeten het de consument
dan ook niet te moeilijk maken door de prijsverschillen
al te groot te laten worden. Als "de weg der geleidelijkheid"
was gevolgd zouden veel meer varkens een redelijk gelukkig
bestaan hebben gehad. Nu heeft een klein (een steeds
kleiner wordend) aantal varkens een zeer riant bestaan,
en de bio-industrie is nog steeds aan top.
Helaas, een gemiste kans!
Dierziektenbeleid moet anders
Op 6 februari jl. hebben de Raad voor Dieraangelegenheden
en de Raad voor het Landelijk Gebied gezamenlijk een
advies aangeboden aan landbouwminister Veerman hoe in
de toekomst de bestrijding van dierziekten zou moeten
plaatsvinden. De raden stellen in hun advies dat voor
ongewijzigd voortzetten van het bestaande beleid, waarbij
miljoenen gezonde dieren worden gedood, het maatschappelijk
draagvlak niet meer aanwezig is. "Maar door het
beleid van de Europese Unie en het exportbelang kan
de Nederlandse overheid zich echter moeilijk bevrijden
uit de klem tussen het tot dusverre gevoerde beleid
en dat wat de samenleving wenst. Een uitweg uit dit
dilemma is mogelijk door aanpassingen in het beleid,
die alleen mogelijk zijn met inspanningen van alle betrokken
groepen uit de hele samenleving", aldus beide raden
in een persbericht.
De voornaamste punten uit het advies zijn: De overheid
kan het grootschalig ruimen sterk terugbrengen door
bij een uitbraak dieren te vaccineren met markervaccins,
die het mogelijk maken gevaccineerde en besmette dieren
van elkaar te onderscheiden.
Omdat diertransporten risico's opleveren moeten deze
sterk worden teruggebracht. Op den duur is verdere regionalisering
van de productieketen (fokken, mesten en slachten
binnen de regio - dat zou een geweldige stap vooruit
zijn! - red.) als geheel onvermijdelijk.
Aangezien producten van gevaccineerde dieren zonder
enig risico kunnen worden geconsumeerd, zullen supermarkten,
zuivelindustrie en slachterijen samen de afzet van producten
van gevaccineerde dieren moeten verzekeren. Export van
deze producten naar landen binnen en ook buiten de EU
moet onder dezelfde voorwaarden mogelijk worden als
die van gezonde niet gevaccineerde dieren. Markervaccins
maken dit mogelijk.
Hobbydieren moeten preventief kunnen worden geënt.
Dieren in natuurterreinen en dierentuinen en dieren
van zeldzame huisdierrassen worden in principe niet
meer geruimd. Aldus in het kort de voornaamste adviezen
van genoemde raden aan de minister.
Boekrencensie "Kalmerende signalen (Turid Rugaas)
Turid Rugaas, de bekende Noorse hondentrainster, heeft
zich gespecialiseerd in hondentaal, stress en agressie
bij honden. Zij geeft lezingen in cursussen over de
gehele wereld. De titel van haar laatste boek: "Kalmerende
signalen".
Het repertoire van hondengedragingen kent ook, wat wij
noemen, dreigementen, of afstands-vergrotende signalen.
Dit zijn: tanden laten zien, grommen, blaffen en uitvallen.
Deze signalen hebben tot doel datgene wat de hond niet
wil, het onprettige, of afstand te houden, het af te
schrikken. Wat honden aan ons mensen als bedreigend
ervaren zijn onder andere boosheid en agressie. Maar
ook als we bijvoorbeeld recht op de hond aflopen, of
ons over hen heen buigen, hen aanstaren, hen vasthouden
en over de kop aaien in plaats van over de borst kan
dat dreigende signalen van de hond uitlokken.
Hondentaal
De kop wegdraaien betekent in veel gevallen dat de hond
zich onbehaaglijk voelt in de actuele situatie; wij
mensen kunnen dit ook gebruiken door ons hoofd weg te
draaien, waarmee we zeggen: we zijn geen bedreiging.
We zijn dan agressieremmend bezig tegen een eventuele
agressie-aanval. Een andere keer zal een hond alleen
zijn ogen gebruiken, omdat hij zo'n dreiging voelt dat
hij ervoor kiest te "bevriezen" in de houding
die hij op dat moment heeft, of hij nu zit, ligt of
staat. Als de hond zich wegdraait betekent dat dat hij
geen plannen heeft om het conflict aan te gaan. "Bevriezen":
De hond kan bevriezen in staande, zittende of liggende
houding en zich volkomen passief opstellen. Het doel
daarvan is om de ander, een mens of een ander dier,
te kalmeren. Twee reuen die elkaar tegenkomen zullen
zeer voorzichtig zijn met wat ze doen om de kans op
een conflict niet te vergroten. Ze zullen vaak langzame
bewegingen gebruiken en stokstijf stilstaan in een "bevroren"
positie, tot een van beide zich verwijdert.
Langzame bewegingen hebben een kalmerend effect; snelle
bewegingen werken dreigend. Speelhouding: als de hond
zich door de voorpoten laat zakken in gebogen positie
is dat dikwijls een uitnodiging om met hem te gaan spelen.
De auteur sluit af met de woorden: "Kennis van
de kalmerende signalen geeft de hondenbezitter een extra
dimensie bij het interpreteren van de gedragingen van
zijn hond, en kan de basis vormen voor een stressvrije
omgang tussen mens en dier". Het boek heeft 96 pagina's
en kost 14,95 euro. |