Contactblad Relatie Mens en Dier april 2009

Dit is het Contactblad "Relatie Mens en Dier" van de belangengroep en stichting Rechten Voor Al Wat Leeft. Onderwerpen Foutje…? "Geheim rapport" eindelijk openbaar. CO2 bedwelming slachtvarkens. Circussen. 'Agressieve' honden. Alternatief voor dierproeven.
FOUTJE…? Dat de overheid weinig respect voor dieren toont is bekend. Maar ook de burger komt er bekaaid van af, gezien het volgende: Eén van onze donateurs had op persoonlijke titel een brief aan Minister-President Balkenende geschreven om haar onvrede te uiten over het onbedwelmd ritueel slachten in ons land. Zij kreeg het volgende antwoord terug: "In uw brief vraagt u mijn aandacht voor het ritueel slachten van dieren. U bent van mening dat deze dieren voor de slachting bedwelmd dienen te worden. Ik wil u graag als volgt antwoorden. Het ritueel slachten in het algemeen en het slachten volgens de islamitische en joodse riten en tijdens het islamitische Offerfeest in het bijzonder, is in Nederland toegestaan onder voorwaarden. In het kader van het welzijn van het dier staat in de Gezondheids- en Welzijnswet voor dieren onder andere dat dieren voor het slachten moeten worden bedwelmd. Ik hoop dat ik met mijn reactie uw zorgen enigszins heb kunnen wegnemen". Zouden de Minister-President en zijn ambtenaren echt zó onwetend zijn? Of zouden de hoge heren denken dat zij een gewone burger wel wat op de mouw kunnen spelden en met zo'n misleidend antwoord wel zoet te kunnen houden? Ontbreekt het onze overheid dan niet aan het nodige respect voor de individuele burger? Op ons advies heeft onze donateur "het spelletje meegespeeld" en een kopie van dit waardeloze antwoordbriefje naar Minister Verburg van Landbouw én naar de Vaste Commissie Landbouw in de Tweede Kamer gestuurd, met een kopie van het hiernavolgende antwoord aan de Minister-President: "Geachte heer Balkenende, Hierbij wil ik u hartelijk danken voor uw antwoord op mijn brief over het ritueel slachten. Inderdaad is het een hele opluchting voor mij in uw brief te mogen lezen dat in de Gezondheids- en Welzijnswet voor Dieren staat dat dieren voor het slachten moeten worden bedwelmd. Aangezien mijn vraag speciaal het rituele slachten betrof, neem ik aan dat u inderdaad een bedwelming voor het rituele slachten bedoelt. Ik ben heel blij met uw antwoord, maar u hebt mijn zorgen toch niet helemaal kunnen wegnemen, omdat ik weet dat er ondanks het wettelijk voorschrift toch heel veel dieren in Nederland zónder bedwelming de hals wordt doorgesneden, voor de Joodse en Islamitische gemeenschappen, en zeker voor het Islamitische offerfeest. De wet wordt dus grof overtreden! Kunt u daar dan niet iets aan doen? Dan zijn toch immers ook alle slachthuizen waar onbedwelmd ritueel wordt geslacht zwaar in overtreding? Dat kunt u toch niet toelaten? Alstublieft, doet u er iets aan!! Een kopie van deze brief stuur ik ook aan de Minister van Landbouw, mevrouw G. Verburg, en ook naar de Vaste Landbouwcommissie in de Tweede Kamer. Heel graag ontvang ik uw antwoord op mijn vraag: Gaat u hier iets aan doen?" Binnen drie weken kreeg onze donateur een antwoordbrief van de Minister-President, waaruit wij het belangrijkste deel voor u overnemen: "In mijn reactie heb ik u meegedeeld dat in het kader van het welzijn van het dier in de Gezondheids- en Welzijnswet voor Dieren staat dat dieren voor het slachten moeten worden bedwelmd. Hierdoor is het vrijwel zeker dat de dieren niet lijden door pijn of stress tijdens het slachten. In de Grondwet staat echter geschreven dat mensen de vrijheid hebben hun eigen godsdienst uit te oefenen. In Nederland is het daarom toegestaan dat bijvoorbeeld mensen van het joodse of islamitische geloof dieren slachten volgens de voorschriften van hun geloofsovertuiging, dus zonder dat deze dieren bedwelmd zijn. Om het welzijn van het dier te garanderen moet het ritueel slachten van dieren wel aan strikte regels voldoen. Onder meer moet bij de rituele slacht altijd toezicht worden gehouden door iemand van de Voedsel- en Waren Autoriteit (VWA). Ik dank u voor uw brief. Het spijt mij dat mijn voorgaande reactie mogelijk tot verwarring heeft geleid". (Ook in dít antwoord van de Minister-President schuilen weer enkele onwaarheden, t.w.: 1. De bewering dat het vrijwel zeker is dat de dieren niet lijden door pijn of stress tijdens het (reguliere, dus niet rituele) slachten is niet waar; zie pag. 3 e.v. bij "CO2-BEDWELMINGSLACHTVARKENS", en 2. We lezen: "Onder meer moet bij de rituele slacht altijd toezicht worden gehouden door iemand van de Voedsel- en Waren Autoriteit (VWA)". Ja inderdaad, het moet, maar het gebeurt niet! Slechts steekproefsgewijs wordt controle uitgeoefend! Dat is al enige tijd bekend, maar ook het "geheime rapport" uit 2002 (zie het hierna volgende artikel) benadrukt diverse malen de noodzaak van een intensieve en voortdurende controle! Waarom zou deze noodzaak zo benadrukt worden als er al aan wordt voldaan? Ook de meer recente literatuurstudie -september 2008- stelt als voorwaarde dat de dieren "onder direct toezicht van de bevoegde autoriteit, in de persoon van een dierenarts, geslacht worden". Dat deze voorwaarde genoemd wordt bewijst dat er thans níet aan wordt voldaan. - red.)

"GEHEIM RAPPORT" EINDELIJK OPENBAAR Bijna zeven jaar lag het in een la verstopt, omdat het "om politieke redenen niet naar buiten mocht worden gebracht": het rapport "Inventarisatie ritueel slachten in Nederland", in januari 2002 opgesteld door het Expertisecentrum LNV (en niet door Dr. Lambooij, zoals in ons vorig contactblad abusievelijk stond vermeld; de laatste heeft wel zijn medewerking eraan verleend). Ons schrijven aan de minister én aan de Vaste Landbouwcommissieleden in de Tweede kamer van 30 september 2008 (zie contactblad januari 2009) heeft geholpen: De Partij voor de Dieren, die ook onze brief had ontvangen, heeft de hele Vaste Kamercommissie LNV zover gekregen gezamenlijk als commissie de minister een verzoek te sturen om inzage en openbaarmaking van het rapport. Op 09-12-2008 stond het rapport publiekelijk te lezen op de website van het landbouwministerie. Na lezing ervan konden we wel verklaren waarom het rapport zo lang achtergehouden was. De geïnventariseerde misstanden waren van dien aard, dat de controlerende overheidsinstanties zich dienen te schamen! We noemen enkele punten: Zo zou er intensief en voortdurend gecontroleerd dienen te worden bij de rituele slachtingen, om "het welzijn van de slachtdieren te garanderen" (hoe kan men nog van "welzijn" spreken bij het onbedwelmd doorsnijden van de hals?! Maar Landbouw wilde daar nu juist niet van weten, want men had juist plannen (of was al bezig) het controle-apparaat (toen nog RVV - Rijkskeuring Vee en Vlees, nu VWA - Voedsel en Waren Autoriteit) drastisch in te krimpen vanwege bezuinigingen. Dus wordt er de laatste jaren slechts steekproefsgewijs gecontroleerd. - red.) - Er is verder onderzoek nodig "om onbetwist de kwaliteit van reversibele bedwelmingen te kunnen duiden". (Vanaf de jaren '80 praat men al over het onderzoeken van bedwelmingsmethoden voor de rituele slacht, en over het "in gesprek zijn" hierover met de betrokken godsdienstige gemeenschappen. Maar met al dat overleg zonder dwingende maatregelen zijn we nog geen steek verder gekomen - red.) "De procedure rond het vaststellen van de behoefte (voor hoeveel personen moet er ritueel geslacht worden? - red.) dient zodanig te worden dat een partij met economische belangen (de slachterij!) daarop geen invloed meer heeft". (Deze aanbeveling is dus niet opgevolgd, want er worden veel meer dieren onbedwelmd ritueel geslacht dan nodig is. Zeker de laatste jaren is het aantal rituele slachtingen gestegen. - red.) - Het inventarisatie-rapport geeft verder aan dat er weinig registratie-gegevens bij de (toen nog) RVV beschikbaar waren over de aantallen rituele slachtingen, het aantal reversibele bedwelmingen, het aantal afkeuringen en waar het ritueel geslachte vlees na afkeuring blijft. (We lazen zelfs dat de enige vorm van registratie door de RVV-controleurs van het aantal rituele slachtingen was het z.g. "turven": voor elk dier dat geslacht werd zette men een streepje, en elk vijfde streepje zette men horizontaal door de eerste vier. Op deze wijze kon men het makkelijk tellen… - red.) Wat het handhaven van de regels betreft wordt in het rapport herhaaldelijk aangedrongen op "voortdurend en intensief toezicht". (De steekproefsgewijze controle die tegenwoordig wordt toegepast werkt zeér veel extra dierenleed in de hand - red.) We kunnen helaas slechts enkele punten uit dit lijvige rapport vermelden. Maar dat er veel misstanden voorkomen bij het ritueel slachten is duidelijk. Waar wij ons door gegriefd voelern is de bewering in het rapport dat "mag worden verondersteld dat momenteel de situatie rond rituele slachtingen redelijk geaccepteerd is door de maatschappij". Rechten voor al wat leeft heeft het nooit geaccepteerd, en dit hebben wij herhaaldelijk zowel naar de overheid als via de pers duidelijk naar voren gebracht. Wij vragen ons dan wel af waarom, als de maatschappij zo content is met de situatie, dit rapport zo lange tijd geheim gehouden moest worden! Literatuurstudie Tegelijk met bovengenoemd rapport is ook een literatuurstudie "Ritueel slachten en het welzijn van dieren" door het ministerie, uitgebracht . Deze studie is wél van recente datum. In ons volgend nummer hopen we hier aandacht aan te besteden. Er staat een aantal aanbevelingen in, en hierbij worden ook de (zéér ernstige) nadelen voor het dier van het ónbedwelmd slachten opgesomd. Als aanbeveling lezen we het volgende: "Het feit dat er in diverse landen wel ruimte is voor vormen van bedwelming bij ritueel slachten vormt een krachtig argument om ook in Nederland met de religieuze organisaties om de tafel te gaan zitten om de haalbaarheid van dergelijke oplossingen te bezien". "Wel wil ik hierbij aantekenen", aldus de minister in een begeleidend schrijven, "dat vrijheid van godsdienst een grondwettelijk recht is en ik op grond hiervan het ritueel slachten niet zal verbieden. Dit neemt niet weg dat het aanscherpen van een aantal randvoorwaarden rondom het slachtproces ter verbetering van het dierenwelzijn tot de mogelijkheden behoort". (Of een bedwelming vooraf daar ook bij hoort…? Zolang de zaak in de overlegsfeer blijft, vrezen wij van niet…- red.) Hebt u belangstelling om het rapport "Inventarisatie ritueel slachten in Nederland" en/of de literatuurstudie "Ritueel slachten en het welzijn van dieren" zelf te lezen, mailt u dit dan aan ons (boerveenrvawl@chello.nl) en wij mailen het aan u toe.

CO₂-BEDWELMING SLACHTVARKENS In ons januari-nummer kondigden wij het al aan: er stond een en ander te gebeuren rond de CO₂-bedwelming van slachtvarkens, zoals dat o.a. in de grootste varkensslachterij in Europa gebeurt: VION in Boxtel. Van de DVD-beelden over proeven met deze CO₂-bedwelming door wetenschappers aan de Universiteit van Zürich, beelden die bedwelmingsexpert Dr. Hoenderken uit Zwitserland naar Nederland had weten te krijgen, en die wij samen met St. Varkens in Nood, St. Wakker Dier en Dr. Hoenderken hebben bekeken, is een filmpje gemaakt. Voorzien van een toelichting is dit filmpje naar alle media gestuurd. St. Varkens in Nood heeft in dit geheel het voortouw genomen. Wij hadden gehoopt dat er wel een aktualiteitenprogramma zou zijn die de filmbeelden zou uitzenden. Maar helaas, men vond de beelden té gruwelijk om de kijkers ermee te confronteren. Alleen RTL4 heeft er in het programma EditieNL even aandacht aan besteed, maar de uitzending duurde hooguit twee minuten, en van het filmpje liet men slechts een zeer klein gedeelte, en nog niet eens het meest schokkende, zien. Wel kon de kijker het hele filmpje op de website van RTL4 bekijken. En verder… (gelukkig is er internet!) is het filmpje via internet op You Tube en ZoomIn en op de websites van diverse dierenorganisaties over heel Nederland gegaan, en vele tienduizenden hebben het filmpje inmiddels bekeken. Op 28 januari jl. kwam het dagblad Trouw met een groot artikel met daarboven de meest schokkende beelden uit het filmpje afgedrukt. In dit artikel stonden voor- en tegenstanders van de CO₂-bedwelming tegenover elkaar, en kwam ook de directeur van VION uitgebreid aan het woord. Hij beweerde bij hoog en bij laag dat de varkens die bij VION met CO₂ bedwelmd werden, binnen 10 seconden bewusteloos zouden zijn. Dit was duidelijk in tegenspraak met de erbij afgedrukte beelden, waarop het proefvarken wel ruim een halve minuut angstig, in paniek en naar adem happend rondliep en tegen de wand opsprong. Na 32 seconden viel het dier pas stuiptrekkend om. Dit afschuwelijk lot treft alleen al bij de grootste varkensslachterij in europa, VION, zo'n 55.000 varkens per week! Kamervragen en spoeddebat Naar aanleiding van het Trouw-artikel en de internetbeelden zijn inmiddels in de Tweede Kamer door Krista van Velzen (SP) vragen gesteld aan Minister Verburg van Landbouw over deze kwestie. Maar zij werd door de minister met een kluitje in het riet gestuurd. Zo kwamen de antwoorden van de minister op de gestelde vragen zo ongeveer op het volgende neer: - Op basis van de Zwitserse beelden kan geen oordeel gevormd worden of de proef voldoet aan de voorwaarden van de richtlijn waarin staat dat "dieren elke vermijdbare pijn of elk vermijdbaar lijden wordt bespaard". "Overigens", aldus de minister, "komt de proefsituatie niet overeen met de praktijksituatie in Nederland". Zij noemde de Zwitserse beelden "niet representatief".Ons commentaar: Waaróm kan er geen oordeel worden gevormd op basis van de Zwitserse beelden? En wát is dan het verschil met de praktijksituatie? - Volgens de minister is wel degelijk toezicht en controle mogelijk op het bedwelmen van de varkens; er zit nl. een inspectie-luikje boven de bedwelmingskamer. Het ophangen van camera's vindt de minister dus niet nodig. *Ons commentaar* Er is inderdaad een luikje dat geopend kan worden, maar de minister zegt er niet bij dat de apparatuur zódanig geconstrueerd isdat men nooit het vollledige proces kan volgen. - Ook vindt de minister dat er geen directe relatie hoeft te zijn tussen het bij bewustzijn zijn van het dier en de zichtbare gedragssymptomen. M.a.w.: een dier dat symptomen van benauwdheid en pijn vertoont kan toch best wel bewusteloos zijn en voelt die benauwdheid en pijn dus niet. Ons commentaar Het is ons echter niet bekend dat een bewusteloos dier nog op de poten kan staan, laat staan lopen, springen en zichzelf tegen de wanden slaan, zoals het proefvarken in het Zwitserse filmpje een halve minuut lang deed. Het onderzoek dat Dr. Hoenderken in 1979 zélf uitvoerde, wees uit dat de dieren tot 25 seconden ná blootstelling aan het CO₂-gas nog bij volle bewustzijn waren. Als gevolg van dit onderzoek werd de CO₂-bedwelming in Nederland dan ook verboden tótdat 20 jaar later de Vleeskeuringswet werd vervangen door Europese richtlijnen. - De minister vindt het een groot voordeel van de CO₂-methode dat de dieren niet individueel (zoals op het filmpje) worden bedwelmd, maar in een groep in de cabine bij elkaar zitten. Ons commentaar Wát een onzin! Alsof daardoor de pijn en ademnood minder zou zijn! In een volle cabine missen de varkens de ruimte om op te springen, zichzelf tegen de wanden te slaan en om te vallen, en daardoor lijkt het misschien of de dieren rustiger zijn en minder lijden. Maar niets is minder waar! Het enige dat de minister zou moeten doen: het tegenbewijs leveren door ons beelden te laten zien die aantonen dat wij met z'n allen óngelijk hebben! Als de praktijksituatie dan zo prima is, en als ónze beelden dan niet representatief zijn, kom dan met nieuwe, wél representatieve beelden die de samenleving gerust kunnen stellen! Gelukkig heeft Tweede-Kamerlid Krista van Velzen een tweede reeks scherpe vragen op de minister afgevuurd, en ook de Partij voor de Dieren gaat kamervragen stellen. Een door de Partij voor de Dieren aangevraagd spoeddebat is voor korte tijd opgeschort om eerst de uitslag af te wachten van een lopend onderzoek. Bij de ASG (Animal Science Group) in Lelystad vindt namelijk sinds begin 2008, in opdracht van het Ministerie van Landbouw, een onderzoek plaats naar de CO₂-bedwelmingsmethode.

CIRCUSSEN Terwijl de gemeente Winschoten nog verwikkeld is in een proces vanwege het weigeren van een circus met wilde dieren binnen de gemeente, heeft nu ook de gemeente Alphen besloten geen wilde dieren in het circus meer toe te laten. Begin februari van dit jaar was ondanks dit verbod het Staatscircus van Moskou-Holliday toch naar Alphen gekomen, maar de Afrikaanse oilifant en de groep Bengaalse tijgers mochten niet optreden. Ondanks protest van de circusdirecteur blijft de gemeente bij haar in 2007 genomen besluit. Alphen zou een verbod op wilde dieren in het circus het liefst landelijk ingevoerd zien. CDA-kamerlid Henk Jan Ormel (die onlangs op t.v. vol trots beweerde: "Ik ben de enige dierenarts in de Tweede Kamer", en "Ik ben dierenarts geworden omdat ik een dierenvriend ben!") is het níet eens met het Alphense besluit. Maar dierenwelzijnswethouder Blom (VVD) van Alphen heeft al met de minister gesproken over een landelijk verbod. Hij wordt hierin gesteund door de Partij voor de Dieren: "Nederland loopt op dit punt achter bij andere landen in en buiten Europa". ) Het wachten is op de afloop van het hoger beroep dat de gemeente Winschoten heeft ingesteld. Als Winschoten het wint, zal er waarschijnlijk een sneeuwbaleffect op gang komen. Er zijn nu reeds (volgens Wethouder Blom) tientallen gemeenten in Nederland die in navolging van Alphen, Winschoten en ook Veendam het optreden van wilde dieren in het circus binnen hun gemeente willen verbieden. De Alphense wethouder heeft Minister Verburg zo ver gekregen een onderzoek te gaan instellen. Het is te hopen dat mevrouw Verburg dan ook een kijkje gaat nemen bij het vóórtraject dat voorafgaat aan de echte trainingen waar de dieren de kunstjes worden aangeleerd. Juist bij dat voortraject vinden de meest wrede methoden plaats om de dieren te temmen en hun wil te breken voor ze aan de trainingen moeten deelnemen. Bij de trainingen wordt nog wel eens publiek toegelaten, om aan te tonen hóe diervriendelijk deze verlopen. Het temmen echter vindt achter gesloten deuren plaats. De beelden die daarvan beschikbaar zijn, zijn undercover tot stand gekomen.

'AGRESSIEVE' HONDEN Zoals u vorige keer hebt kunnen lezen is de nieuwe Regeling Agressieve Dieren (RAD) die de oude RAD moest vervangen gelukkig van de baan. Wat niet betekent dat het nu allemaal wel goed geregeld is met de 'agressieve' honden! Want alle gemeenten voeren hierin ook een eigen beleid. Rottweiler Boran (waarover u vorige keer hebt kunnen lezen) is daar een voorbeeld van; vlak voor Kerst 2008 zond Eén Vandaag een hartverwarmend filmpje uit over de thuiskomst van Boran, na 3 maanden volkomen geïsoleerde inbeslagname en daarna therapie bij Martin Gaus om te herstellen van het trauma, veroorzaakt door de langdurige eenzame opsluiting. Boran slaagde voor de test en mocht naar huis. Ruby Ruby was eén van de pitbulls die langer dan een jaar vastzat op grond van de oude RAD. Ruby was tegen een peuter opgesprongen en het kind had door de nagels van Ruby een schram in de nek. Ook voor Ruby is het ons via de advocaat van de eigenaar gelukt om vóór de test een therapeutisch verblijf bij Martin Gaus te regelen. Het bleek al snel dat Ruby helemaal niet agressief was, maar gewoon een leuke en lieve hond. Onvoorstelbaar dat over Ruby al tot twee keer toe het doodvonnis was uitgesproken! De familie Gaus en het hondenschoolpersoneel waren enthousiast over Ruby, en na drie weken therapie en training slaagde Ruby glansrijk voor de test. Ook Ruby mocht naar huis. Ook andere honden We hebben Minister Verburg voor de tweede keer in een brief verzocht om ook de groep van 60 pitbulls, die begin februari nog steeds vastzaten vanwege de oude RAD, dezelfde kans te geven als Boran en Ruby hebben gehad. In september 2008 hadden we dat ook al aan de minister in een brief gevraagd. Helaas hebben wij nooit antwoord gekregen op deze brief en heeft de minister alle honden vanuit een traumatiserende situatie gewoon laten testen. De persvoorlichter van Minister Verburg wilde ons geen openheid van zaken geven over het aantal honden die de test niet goed doorgekomen zijn en een euthanasie-advies hebben gekregen. Wij hebben daarom de minister in een brief opnieuw verzocht de honden die een euthanasie-advies hebben gekregen net als Ruby een eerlijke kans te geven en hen eerst te laten herstellen van de lange inbeslagname en ze daarna opnieuw te testen. Eenzelfde verzoek hebben we naar de landsadvocaat gestuurd die ons verzoek heeft doorgestuurd naar het Parket-Generaal van het Ministerie van Justitie. Van Minister Verburg hebben wij nog steeds geen antwoord gehad. Daarom hebben wij ook een aantal leden van de Vaste Kamercommissie hierover benaderd. De familie Gaus werd echter wel door Justitie benaderd om informatie over de kosten die zij berekenen voor het verblijf van een hond. Blijkbaar hadden eigenaren van sommige van de inbeslaggenomen pitbulls, gestimuleerd door de vele publiciteit rond Boran en Ruby, zelf buiten óns om informatie over de mogelijkheden voor hún hond rechtstreeks bij Justitie aangevraagd. In elk geval weten wij dat er op dit moment weer een paar getraumatiseerde honden na een lange inbeslagname bij Gaus in behandeling zijn. Gemeenten Wij als drie samenwerkende organisaties: Comité Dierennoodhulp, Sophia-vereeniging tot Bescherming van Dieren en Rechten voor al wat leeft, gaan dit jaar álle gemeenten benaderen voor een humanere behandeling van honden die vanwege hun gedrag in beslag genomen worden en een test moeten ondergaan. Onder een humanere behandeling verstaan wij: Het zoveel mogelijk voorkomen van een inbeslagname door de hond vanuit een huiselijke situatie de test te laten doen en niet vanuit een traumatiserende isolatie De eigenaar betrekken bij de test Bepaalde oneerlijke en te belastende onderdelen uit de test weg te laten Niet de hond doden na een negatieve testuitslag, maar gedragstherapie en indien nodig een muilkorf- en aanlijngebod Als het probleem bij de eigenaar ligt omdat het niet klikt tussen eigenaar en hond, dan de hond herplaatsen Het verbeteren van de omstandigheden van honden die desondanks toch inbeslaggenomen zijn. Gedragstherapie hoeft niet alleen bij Martin Gaus thuis te gebeuren; er zijn meerdere hondenscholen in Nederland die op dezelfde manier werken. De familie Gaus helpt actief mee bij dit project. Hoe nodig het is om de gemeenten hierover te benaderen blijkt wel uit het feit dat het in Nederland totaal om enkele duizenden honden gaat die langdurig in een kennel van Justitie eenzaam opgesloten zitten, met alle trauma's, negatieve testuitslagen en doodstraffen vandien. Filmbeelden Op de website www.comitedierennoodhulp.nl kunt u de ontroerende EenVandaag uitzending over de thuiskomst van Boran (vlak voor Kerst 2008) nog eens bekijken. Ook vindt u daar enkele filmpjes over Boran én over Ruby, waar u o.a. kunt zien hoe de therapie en training van beide honden bij Martin Gaus verliep. Deze filmpjes hebben we op YouTube gezet met toestemming van Martin Gaus.

ALTERNATIEF VOOR DIERPROEVEN Binnen de proefdierwereld wordt naarstig gezocht naar alternatieven die het proefdiergebruik kunnen verminderen. Of dit altijd gebeurt uit dierlievende overwegingen of dat men met een onderzoeksmodel zónder proefdieren gewoon betere resultaten verkrijgt weten we niet altijd. Eerlijk gezegd vinden we het tweede argument nog zo gek niet; het bewijst dan dat het zonder proefdieren in veel gevallen wel degelijk anders en wellicht zelfs nog beter kán! Op 9 februari jl. ontvingen we een persbericht waaruit we een gedeelte voor u overnemen: "Prijs voor proefdieralternatief Afgelopen zaterdag heeft de Stichting Stimuleringsfonds Alternatieven voor Proefdieren de Willy van Heumen-prijs uitgereikt aan prof. dr. Tom Huizinga van het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC). Prof. Huizinga heeft samen met kennisinstituut TNO een nieuw proefdiervrij onderzoeksmodel voor reuma ontwikkeld. Tot nu toe waren reuma-onderzoekers vaak aangewezen op proefdieren, omdat ze hiermee een complexe ziekte het beste kunnen nabootsen. Het nieuw ontwikkelde model zonder proefdieren combineert echter twee relevante celtypen, waardoor ook de complexere ziekteprocessen te bestuderen zijn. Dr. Marjan Steenvoorden, die op dit onderwerp promoveerde, voerde haar onderzoek uit bij het LUMC en TNO. Prof Huizinga was haar promotor. De prijs, die prof. Huizinga tijdens een publieksdag over proefdieren in ontvangst zal nemen, bestaat uit een wisseltrofee en een bedrag van 25.000 euro. Dit bedrag zal ingezet worden om het model verder te verfijnen. Minder dierproeven Reuma is een veelvoorkomende, sterk invaliderende ziekte, die patiënten ontstoken gewrichten en pijn bezorgt. Wetenschappers weten niet precies hoe de ziekteprocessen in het lichaam verlopen, maar het is duidelijk dat verschillende cellen betrokken zijn bij het ontstaan en de voortgang van de ziekte. Met het prijswinnende onderzoeksmodel zijn de processen te bestuderen die op celniveau verantwoordelijk zijn voor reuma. Ook is het mogelijk de effecten van nieuwe geneesmiddelen te testen zonder dat daarvoor proefdieren nodig zijn. Dat kan het aantal dierproeven in vervolgonderzoek flink omlaag schroeven. Ook voor artrose De samenwerking tussen het LUMC en TNO heeft al veel expertise opgeleverd op het gebied van cellulaire processen achter gewrichtsziekten. Hierbij neemt het LUMC het fundamentele onderzoek voor zijn rekening, en implementeert TNO de ontwikkelde technieken in onderzoek voor de geneesmiddelenindustrie. De partners hebben besloten om hun samenwerking te versterken, waarbij de focus verschuift naar artrose (gewrichtsslijtage). Ook voor deze ziekte zullen modellen ontwikkeld worden die relevante ziekteprocessen weerspiegelen, terwijl daarvoor minder of verfijndere dierproeven nodig zijn".

De Stichting Rechten voor al wat Leeft.

Auteur Bep de Boer.