logo RvawL

Contactblad Relatie Mens en Dier juli 2012

Dit is het Contactblad "Relatie Mens en Dier" van de belangengroep en stichting Rechten Voor Al Wat Leeft.

Onderwerpen

  1. Dierenpolitie.
  2. Bedwelming slachtkippen - martelpraktijken.
  3. Circussen.
  4. Schipholganzen.
  5. Hulp aan in beslag genomen honden.
  6. Insecten.

Dierenpolitie

Eindelijk was het er dan in Nederland: de Dierenpolitie, vergelijkbaar met de Animal Cops, zoals velen die kennen van het t.v.-kanaal Animal Planet. Eindelijk een stukje rechtvaardigheid ten opzichte van mishandelde en verwaarloosde dieren in Nederland, waar de reguliere politie het maar al te dikwijls laat afweten omdat het 'maar' om dieren gaat, deels uit onverschilligheid, deels door te weinig kennis over en inzicht in het thema 'dierenmishandeling en -verwaarlozing'. Eindelijk een korps met gemotiveerde (zij kozen er immers zélf voor!) en speciaal hiervoor opgeleide agenten met hart voor dieren, die hun mannetje staan tegenover personen die kennelijk vinden dat dieren geen recht hebben op een fatsoenlijke behandeling en goede verzorging. Honderdvijftig van deze agenten verrichten al hun taak, en het werkt! Het meldnummer 144 wordt zeer veel gebeld en het aantal meldingen van dierenmishandeling is dan ook al 2 x zo hoog als voorheen. En dat niet alleen: het aantal in beslagnames is sterk toegenomen, evenals het aantal straffen die worden uitgedeeld. Er zijn op dit terrein in het eerste kwartaal van 2012 al 3 x zoveel bestuursrechtelijke maatregelen genomen als in het hele jaar 2011! De Dierenpolitie functioneert goed en doet prima werk!

'Caviapolitie'

De Dierenpolitie is echter vanaf het begin door vele politieke partijen nauwelijks of helemaal niet serieus genomen en werd dan ook spottend door sommige politici de 'caviapolitie' genoemd. Bijna niemand zag het eigenlijk zitten (geldverspilling), maar ja, het stond nu eenmaal in het gedoogakkoord…. Hoe dun het zijden draadje was waaraan de Dierenpolitie hing bleek toen het Kabinet viel en de meeste politieke partijen lieten blijken de Dierenpolitie zo snel mogelijk weer af te schaffen. Het CDA, nota bene eerst coalitie-partij, zei nu zelfs eigenlijk nooit voor een Dierenpolitie te hebben gevoeld. PvdA en D66 dienden een motie in tot afschaffing ervan en een Kamermeerderheid stemde voor deze motie.

Bezuiniging of wraak?

De zaak lijkt duidelijk: opheffing van de Dierenpolitie heeft weinig of niets te maken met bezuinigingen! Als we zien en horen hoe een groot deel van de reguliere agenten hun tijd zitten te verdoen achter hun bureau en bezig zijn met zogenaamd 'beleid te maken' i.p.v. zich op straat te laten zien, en hoe hiermee miljoenen euro's worden verspild, dan lijkt de Dierenpolitie toch niet de grootste kostenpost waarop bezuinigd moet worden. Het is o.i. een vergelding t.o.v. de partij die het Kabinet liet vallen. En zo worden ruzies uitgevochten over de ruggen van de dieren, en dreigt de nog maar zo kort geleden opgerichte Dierenpolitie weer te verdwijnen.

Pleidooi vanuit het CDON

Vanuit de Coalitie Dierenwelzijns Organisaties Nederland is op 16 mei jl. de volgende brief uitgegaan naar de Vaste Commissie voor Veiligheid en Justitie in de Tweede Kamer: "De CDON, een coalitie van 23 dierenbeschermingsorganisaties met een gezamenlijke achterban van ruim een half miljoen leden en donateurs, vindt het zeer te betreuren dat de Tweede Kamer de Dierenpolitie wil afschaffen. Ze vreest dat de dieren het slachtoffer worden van een interne afrekening tussen de politieke partijen. De in 2011 opgerichte Dierenpolitie met het eigen meldnummer 144 is een succes gebleken; zo is het aantal meldingen van dierenleed bijna verdubbeld. Er kwam een goede samenwerking met de Landelijke Inspectiedienst tot stand en er kon eindelijk eens op een effectieve manier tegen de verwaarlozing en mishandeling van dieren worden opgetreden zoals dat een beschaafd land betaamt. Dieren zijn wettelijk erkend als wezens met bewustzijn en gevoel, maar zij blijven in onze menselijke samenleving toch veruit de "zwakken" die worden geëxploiteerd, verwaarloosd en mishandeld. Zij kunnen niet voor zichzelf opkomen, maar zijn geheel afhankelijk van de inzet van mensen, in het bijzonder van politiemensen die de wetten met betrekking tot dieren handhaven en bevoegd zijn om daadwerkelijk in te grijpen waar dat nodig is. Alleen al bij de gehouden dieren in Nederland gaat het om een permanent aantal van meer dan honderd miljoen dieren. Wetgeving werkt alleen in combinatie met serieuze handhaving. Als de overheid spreekt over een gezamenlijke verantwoordelijkheid betekent dat dat ook de overheid haar rol moet nemen. NGO's hebben niet de bevoegdheid naleving van dierenwelzijnsbeleid en -wetgeving te garanderen. Daarvoor is de inzet van een overheid die wel bevoegdheden heeft in de vorm van de Dierenpolitie hard nodig. Bovendien bestaat er samenhang tussen mishandeling van dieren en die van mensen. Dierenmishandeling kan een waarschuwingssignaal zijn voor gewelddadige gezinsrelaties en een voorspeller van geweld tegen mensen. Onderzoek wijst uit dat bij ernstige geweldsdelicten wreedheid tegen dieren vaak een eerste opstap is geweest. Ook om deze reden is effectieve opsporing en handhaving in geval van dierenmishandeling van groot belang. Wij pleiten er derhalve met klem voor om de Dierenpolitie in haar huidige vorm verder te laten functioneren in nauwe samenwerking met de Landelijke Inspectiedienst".

Bedwelming slachtkippen - martelpraktijken

Al decennia lang is het bekend dat de huidige bedwelmingsmethode voor het doden van slachtkippen een zeér slechte methode is. De kippen worden z.g. elektrisch bedwelmd door de dieren op z'n kop op te hangen waarna ze met de kop door een elektrisch waterbad worden geleid. De kippen zouden dan direct bewusteloos moeten zijn voordat ze bij het ronddraaiende mes komen waar de nek wordt doorgesneden. Maar de vereiste stroomsterkte (100 milliampère) wordt in de pluimveeslachterijen niet toegepast omdat dit botbreuken en bloedingen bij de kippen veroorzaakt. Het vlees ziet er dan niet uit en wordt onverkoopbaar. Daarom passen de slachterijen lagere stroomsterktes toe (bijv. 20 milliampère), met als gevolg dat de kippen, die een tijd variërend van 4 tot 16 seconden met hun kop in het water hangen, niet worden bedwelmd maar wel verlamd. Omdat ze doodstil hangen lijkt het of ze bedwelmd zijn, maar in feite zijn de dieren bij vol bewustzijn en voelen alles, maar kunnen alleen niet bewegen.

Nieuwe methode

Er moest dus onderzoek komen naar een nieuwe en betere methode, en in 2010 zou de 'waterbadmethode' dan ook verboden worden. Maar het onderzoek was nog niet klaar, en dus kreeg de pluimveesector een jaar uitstel. Maar, eind 2011 gaf landbouwstaatssecretaris Bleker de sector wéér uitstel. De nieuwe methode (de z.g. 'kopverdover', waarbij de kop van de kip tussen twee elektroden wordt geplaatst) bleek niet snel genoeg te werken. De vereiste snelheid, waarbij een bepaald aantal kippen per uur gedood moet worden, wordt met het nieuwe apparaat nog niet gehaald. Bleker sprak over 'tegenvallende resultaten'. Dus gaat men voorlopig nog maar door met de martelpraktijk die 'waterbadmethode' heet. Wel zullen de pluimveeslachterijen vanaf 1 september van dit jaar een hogere stroomsterkte dienen te gebruiken, waardoor de kippen wel effectief verdoofd worden. Maar een oplossing voor de botbreuken en bloedingen die dan zullen optreden is er nog niet. Er mag dan in elke pluimveeslachterij wel de hele dag een inspecteur aanwezig zijn om te voorkomen dat niet de hand wordt gelicht met de vereiste stroomsterkte. Want welke supermarkt neemt dan nog kippen af waarvan het vlees rode vlekken door de bloeduitstortingen vertoont? Maar of er nu ooit nog een nieuwe en betere methode komt…? We weten dat kippen heel goed te bedwelmen zijn met een vochtig mengsel van CO2-gas en zuurstof (O2). Enkele slachterijen in Europa werken daarmee. Het mengsel wordt toegediend terwijl de kippen nog in de kratten zitten, ze vallen heel rustig in slaap en zijn bewusteloos nog voor ze aan de slachtlijn worden opgehangen. Maar deze methode is duur, dus vandaar….

Circussen

Diverse malen is geprobeerd door gemeenten in Nederland om circussen met (wilde) dieren niet toe te laten binnen de gemeentegrenzen, omdat steeds meer het bewustzijn doordringt bij burgers en gemeentebesturen dat het gebruik van dieren die kunstjes moeten verrichten om het publiek te vermaken ónethisch is en niet meer van deze tijd, en dat bovendien tijdens de trainingen en de transporten het welzijn van deze dieren ernstig wordt geschaad. Bekende voorbeelden van zulke gemeenten zijn o.a. Winschoten en Alphen aan den Rijn. Helaas zijn deze pogingen mislukt. Een gemeente mag namelijk een circus niet weigeren. Alleen de landelijke overheid zou met een verbod kunnen komen op het optreden van (wilde) dieren in circussen. En dat de landelijke overheid dat tot op heden niet van plan is zagen we enkele jaren geleden bij ex-landbouwminister Verburg, volgens wie het welzijn van circusdieren, met enkele aanpassingen hier en daar, wel goed geregeld was. Maar…, wat niet is kan komen, zeggen we dan maar. We blijven hopen.

'Heemskerkmodel'

Voorlopig lijkt het 'Heemskerkmodel' een oplossing en een voorbeeld voor andere gemeenten die af willen van circussen met dierenacts. Wat is het 'Heemskerkmodel'? Wel, de gemeente Heemskerk wacht niet tot een circus zichzelf aanbiedt en toestemming vraagt z'n tenten binnen de gemeente te mogen opslaan. Heemskerk neemt zélf het initiatief en nodigt een circus zónder (wilde) dieren uit. ( Bijvoorbeeld Cirque du Soleil of het Chinees Nationaal Circus) Als dan een ander circus, dat wél met dieren werkt, zich komt aanbieden, kan de gemeente wél weigeren op grond van het feit dat 'men al voorzien is'. Amsterdam, Den Haag en Groningen hebben dit model al overgenomen. In Heemskerk functioneert dit model al een aantal jaren met succes! De Partij voor de Dieren in Overijssel heeft gemeenten in deze provincie opgeroepen hetzelfde te doen. Almelo is de eerste Overijsselse gemeente die gehoor heeft gegeven aan deze oproep. Natuurlijk is het de bedoeling uiteindelijk alle Nederlandse gemeenten met deze oproep te bereiken.

Helpt u mee?

Bent u ook enthousiast over dit idee? Wat houdt u tegen om uw eigen gemeente alvast hierover te benadeRené Wat zou het mooi zijn als op deze wijze de circusdirecteuren gaan merken dat er voor dierenacts steeds minder belangstelling is en dat circussen zonder dieren geleidelijk aan de voorkeur krijgen bij het publiek!

Rapporten

Wie het rapport "De intrinsieke waarde van dieren in performancepraktijken" van Wageningen Universiteit wil lezen (rapport 216) of het rapport "Welzijn van dieren in reizende circussen in Nederland. Circuspraktijk in 2008" van Hogeschool Van Hall Larenstein (Wageningen UR - rapport 212 - maart 2009): stuurt u ons een mailtje (boerveenrvawl@chello.nl) en wij sturen u de rapporten per e-mail toe.

Schipholganzen

In ons contactblad van januari van dit jaar schreven we over de ganzen rond Schiphol in verband met de vliegveiligheid. We hadden nog een stille hoop dat men nu alleen de juiste en de enige effectieve maatregelen zou treffen om die vliegveiligheid te bevorderen. Want dat mensen veilig willen vliegen is volkomen te begrijpen en terecht. De maatregel die men thans heeft genomen en waar Brussel inmiddels toestemming voor heeft gegeven: het vangen en vergassen van de ganzen, waarvoor Joop Atsma, Staatssecretaris van Infrastructuur en Milieu (CDA) vervolgens een wet aanpaste en inmiddels van de provincie Noord-Holland een ontheffing heeft gekregen om tijdelijk ganzen te mogen vergassen, dient echter alleen maar om de mensen die op Schiphol in het vliegtuig stappen of daar landen ervan te overtuigen dat de overheid er alles aan doet om die veiligheid te waarborgen. Maar echt helpen zal het niet! Waar men nu mee bezig is veroorzaakt alleen maar weer zeer veel hevig en zinloos dierenleed. De horror waar we in januari al bang voor waren wordt nu bewaarheid: op 2 juni 2012 is Duke Faunabeheer uit Lelystad, het bestrijdingsbedrijf van vogels en zoogdieren die overlast veroorzaken, begonnen met het vangen van ganzen, om ze vervolgens levend in een container te stoppen, waar ze met CO2 (kooldioxide) worden vergast. Op vijftien plekken rond Schiphol zullen honderden ganzen dit afschuwelijk lot ondergaan. In de Staatscourant van 15 mei jl. lezen we hoe dat gaat. "Algemene instructies bij de toepassing van kooldioxide bij het doden van vogels".
  • Controleer aan de druk van de gascilinder of er voldoende kooldioxide beschikbaar is.
  • Plaats de vogels in een afsluitbare container.
  • Sluit de container.
  • Voer met hiervoor geschikte doseer- en meetapparatuur kooldioxide toe, totdat de concentratie in deze ruimte minimaal 70% bedraagt. Hiervoor is een kooldioxide detector aan de buitenkant van de container geplaatst.
  • Sluit de toevoer van kooldioxide af en wacht minimaal 5 minuten.
  • Controleer of de dieren overleden zijn, via een observatieluik of -venster.
  • Indien de dieren overleden zijn, open dan de container in de buitenlucht of op een andere goed geventileerde plaats, zodat de kooldioxide kan ontsnappen. Wacht tot de concentratie in de container gedaald is tot beneden 15000 ppm (1,5%).
  • Voer de dode vogels af naar de eindbestemming".

Niet effectief en dus zinloos

Het wil blijkbaar niet tot de overheid en vele burgers doordringen dat wegvangen of bejagen van dieren nooit de oplossing is van de overlast die de dieren bezorgen. (Wat dat betreft zijn ze in het buitenland slimmer: in veel Europese landen strijken, net als in Nederland, ook zeer veel ganzen neer op landbouwgronden, maar daar doet men er niets aan omdat men weet dat het toch niet helpt. Maar in Nederland, dat zo graag te boek staat als het meest diervriendelijke land ter wereld, kan men alleen maar methoden bedenken waarbij getracht wordt de dieren uit de weg te ruimen. Zeker, het gaat in het onderhavige geval over de vliegveiligheid, maar het zijn de akkers om de luchthaven heen en de gewassen die erop groeien die de situatie onveilig maken.) Weet onze overheid dan niet dat het niet helpt? Ja zeker, het is al zovele malen door wetenschappelijke instituten gezegd. Bovendien is het zo'n simpele natuurwet, die iedereen die biologieles op school heeft gehad, hoort te kennen: Zolang de ruimte en het voedselaanbod hetzelfde blijven zullen populaties van welke diersoort dan ook zich binnen korte tijd weer herstellen, al is er nog zo rigoureus weggevangen of geschoten. Bovendien verjongt zo'n populatie zich weer zodat de voortplanting nog sneller gaat dan voorheen. Bovendien, in de maand juni worden zeer veel jonge ganzen meegevangen waarvan een groot deel anders toch al niet de winter zou overleven. Zeer ineffectief dus! Toch blijft de overheid steeds maar weer naar dit middel grijpen, blijkbaar ervan uitgaande dat dit de beste manier is om de burgers gerust te stellen. In plaats van direct de adviezen (die Alterra al vanaf 2007 gaf!) van wetenschappers op te volgen (voor ganzen ónaantrekkelijke gewassen telen zoals bijvoorbeeld olifantsgras op de velden rond Schiphol en/of bijvoorbeeld het gebruik van 'ganzendraad') en de burgers daarover duidelijk voor te lichten, luistert men gemakshalve liever naar Duke Faunabeheer, die een dik belegde boterham verdient aan zijn vang- en vergassingsacties, en die zegt dat al die alternatieven allemaal niet afdoende zijn en dat alleen hij weet hoe het moet.

Onrust geeft nog meer gevaar

Vergeten wordt kennelijk ook dat vogels van andere soorten die ook rond Schiphol leven zeer onrustig worden tijdens de vangacties van de ganzen. De ganzen gaan te keer en zijn zeer gestrest. Ze proberen te ontsnappen uit de 'kraal' (een cirkelvormig hek waar ze met honderden tegelijk zijn ingesloten). Maar ze kunnen er niet uit en ze kunnen ook niet opvliegen doordat ze in de rui zijn. Daarom wordt deze methode ook juist in deze periode toegepast: de ganzen zijn dan in de rui en kunnen dan makkelijk gevangen worden. Dat het ook broedtijd is en vele ganzen jongen hebben telt niet. In de grote paniek en angst die er optreedt binnen de kraal vertrappen de volwassen ganzen hun jongen, die vaak dood of zieltogend achterblijven op het veld. Door al dit tumult worden andere vogels ook erg onrustig en vliegen op. Deze vogels kunnen dan juist een gevaar opleveren voor opstijgende of landende vliegtuigen.

"Een mooie snelle dood"

Ja, zo noemt Duke de verstikkingsdood die de ganzen sterven, als de dieren in doodsangst in de container worden opgesloten en het CO2-gas wordt toegevoerd. (Noordhollands Dagblad d.d. 22-mei 2012). Evenals bij de slachtvarkens bij o.a.VION (waar we al vaak over schreven) veroorzaakt het gas ook bij de ganzen hevige ademnood en pijn in luchtwegen en longen. Door de paniek in de container zullen de ganzen elkaar trappen en beschadigen (net als de varkens bij VION). Ze zijn waarschijnlijk pas na een minuut bewusteloos (hoe lang duurt een minuut met zoveel doodsangst, pijn en ademnood?) en sterven na enkele minuten. Vanaf 15 mei krijgt Duke zestig dagen de tijd om alle ganzen in het gebied te verdelgen. "Een mooie snelle dood…".

Ontheffing

Ondanks pogingen van St. De Faunabescherming om een voorlopige voorziening aan te vragen bij de rechter tot aan de rechtszaak die over enkele maanden hierover gevoerd gaat worden, en zodoende tot een uitstel van de gruwelijke werkzaamheden te komen, is de rechter gezwicht voor de "noodzaak" om direct met het vangen en vergassen te starten….

En toen kwam de aap uit de mouw

Vlak voor het ter perse gaan van dit contactblad publiceerde Stichting De Faunabescherming op 6 juni jl. het volgende bericht, waarvan we hier een gedeelte letterlijk overnemen. "VERGASSEN GANZEN HEEFT NIETS MET VLIEGVEILIGHEID TE MAKEN. Op dit moment bereiken ons berichten dat Duke Faunabeheer volop bezig is ganzen te vangen in Waterland. Het gaat om locaties bij de Zeedijk richting Marken op meer dan 25 km afstand van Schiphol. In persberichten wordt alleen gesproken van ganzenverdelging "rond Schiphol". Het wordt hierdoor pijnlijk duidelijk dat de vliegveiligheid alleen maar een excuus is voor het massaal vernietigen van ganzen. In werkelijkheid worden de ganzen afgemaakt om de boeren te gerieven, die al jaren moord en brand schreeuwen over de aanwezigheid van ganzen op hun weilanden. Geheel in lijn met deze gedachte is de onvoorstelbare traagheid van de overheid en de boeren om maatregelen te nemen die het voor ganzen minder aantrekkelijk maken om rond Schiphol te bivakkeren". En …, wat ons ook onlangs ter ore kwam: de velden rondom Schiphol zijn geen eigendom van boeren, noch van Schiphol, maar van het Ministerie van Landbouw zelf!! Dus: uitspraken van de heren Bleker en Atsma (beiden demissionair staatssecretaris) als: "we kunnen de boeren rond Schiphol toch niet verplichten om andere gewassen te gaan telen?" komen dan wel in een heel merkwaardig daglicht te staan!

Hulp aan in beslag genomen honden

Op 23 mei jl. heeft de Werkgroep Hulp Inbeslaggenomen Honden (een samenwerkingsverband van Comité Dierennoodhulp en St. Rechten voor al wat leeft, met ondersteuning van de Sophia-Vereeniging tot Bescherming van Dieren) een brief gezonden aan álle (ruim 400) gemeenten in Nederland met het verzoek tot wijziging van het protocol dat thans in veel gemeenten wordt gehanteerd en waar zowel de honden die vanwege een bijtincident in beslag worden genomen, als de eigenaren ónnodig hard worden aangepakt zonder dat de veiligheid voor de mensen in de openbare ruimte daarmee gediend is. Naar aanleiding van deze brief heeft de Werkgroep het volgende persbericht doen uitgaan. PERSBERICHT WERKGROEP WIL BETERE AANPAK BIJTINCIDENTEN Risico-inschattingstest van overheid omstreden: tientallen honden afgelopen jaren onterecht gedood Amsterdam, 24 mei 2012 - De Werkgroep Hulp Inbeslaggenomen Honden (WHIH)heeft alle gemeenten in Nederland aangeschreven met het voorstel om in geval van een bijtincident tot een effectievere en diervriendelijkere aanpak over te gaan dan voorheen, waarin bovendien veel beter de openbare veiligheid gewaarborgd wordt. Als voorbeeld wordt het beleid van de gemeente Den Helder genoemd. Verder biedt de WHIH haar protocol aan dat zij speciaal voor gemeenten heeft ontwikkeld. De WHIH is drie jaar geleden opgericht toen de omstreden Regeling Agressieve Dieren (RAD) werd afgeschaft en de overheid een nieuw beleid opstelde inzake bijtincidenten met honden. Honden die in beslag worden genomen wegens een bijtincident worden sindsdien in de opslag (vaak pas na maanden van isolatie in een hok bij een opslaghouder van Justitie, zonder dat de eigenaar al die tijd ook maar iets over de hond te horen krijgt) onderworpen aan een door de overheid ontwikkelde risico-inschattingstest en daar op afgerekend. Dat veel honden hierdoor ónterecht een euthanasie-advies hebben gekregen blijkt uit de dossiers van veertien honden die de afgelopen drie jaar, ondanks een euthanasie-advies van de tester toch nog, op verzoek van de eigenaren en met instemming van Justitie, gedurende vier weken bij de Hondenschool van Martin Gaus werden ondergebracht. Na deze vier weken werden de honden opnieuw getest: bijna alle honden slaagden glansrijk! Het is zeer te betreuren dat het merendeel van alle in beslag genomen honden deze kans niet heeft gekregen. Dit kan helaas niets anders betekenen dan dat er veel honden onterecht zijn gedood. Een deel van deze veertien honden werd verdoofd bij Martin Gaus binnen gebracht omdat zij als 'levensgevaarlijk' werden beoordeeld, zowel door de opslaghouder als door de gedragsdeskundige van Universiteit Utrecht die de testen afneemt en Justitie adviseert. In de vier weken dat deze veertien honden voor een herstelperiode bij Martin Gaus verbleven ontvingen ze veel persoonlijke aandacht, kregen ze indien mogelijk een soortgenoot als metgezel in hun kennel, veel contact met andere honden, en volgden ze een resocialisatieprogramma waarbij ook de eigenaren actief betrokken werden. Elf honden slaagden met stip voor de agressietest die opnieuw werd afgenomen en tien daarvan mochten terug naar huis. Eén hond zit nog in afwachting daarvan. Een andere hond moet nog opnieuw worden getest. Op slechts twee honden werd op indicatie van Martin Gaus alsnog euthanasie toegepast omdat de veiligheid van de samenleving niet gegarandeerd kon worden. Er was echter in menselijk opzicht een groot verschil: als honden in de opslag worden geëuthanaseerd krijgen de eigenaren slechts een gortdroog briefje thuis dat hun hond is gedood omdat hij niet door de test heen kwam. Bij Martin Gaus konden de eigenaren hun hond tot het laatste moment bijstaan en kon hun hond in hun armen sterven.

Het manco van het bestaande hondenbeleid van de overheid

Aangetoond is dat veel honden niet tegen de opsluiting en isolatie kunnen en daardoor gedrag ontwikkelen dat niet zozeer bij hun karakter hoort maar het gevolg is van de eenzame opsluiting. In de test, die vol zit met veel zeer bedreigende situaties, worden ze op dit gedrag dat door trauma ontwikkeld is afgerekend. De bedreigende situaties zullen in het echte leven alleen bij hoge uitzondering voorkomen en nooit binnen tien minuten na elkaar. Gedurende de hele test wordt geen moment rekening gehouden met de signalen die de hond laat zien om een conflict juist te vermijden. De testpersoon lokt angst en daarna noodweeragressie uit. Omdat er tijdens de test geen enkel commando aan de hond gegeven mag worden staat een hond er helemaal alleen voor in een onbekende omgeving en wordt hij wel verplicht zelf beslissingen te nemen in plaats van te reageren op de opdrachten van zijn eigenaar. De eigenaar mag er niet bij aanwezig zijn. Terwijl het juist vaak door de eigenaar komt dat er een bijtincident heeft plaats kunnen vinden. Als de hond gedood wordt na een euthanasie-advies, is er niets veranderd in het gedrag van de eigenaar richting omgang met zijn hond. Hij kan weer een nieuwe hond nemen en wederom een bijtincident veroorzaken. Tot zover het persbericht, waaraan we nog hebben toegevoegd een lijst met de bovengenoemde veertien honden waar de WHIH heeft kunnen bemiddelen, en waarvan de periode van in beslagname (en dus van eenzame opsluiting!) variëerde van drie maanden tot anderhalf jaar!

Insecten

Dat geen dier veilig is voor de mens wisten we al wel. Alles wat eetbaar is moet er eens aan geloven. Nu de intensieve veehouderij behoorlijk milieubelastend blijkt te zijn komt er een nieuwe rage op: insecten fokken voor de consumptie. Er is zelfs al een heus 'Insectenkookboek' verschenen. Op internet lazen we dat insecten, net als kreeft, bij voorkeur levend gekookt worden, omdat ze dan nóg lekkerder smaken. Geadviseerd wordt om de insecten levend een poosje in de koelkast te bewaren. Ze worden dan trager en beter hanteerbaar. "De ervaren kok probeert altijd te voorkomen dat het eten uit de pan springt vóór het helemaal gaar is", zo lazen wij. De methodes die worden aanbevolen doen ons gruwen: zo worden meelwormen levend in een hete koekenpan gedeponeerd, en krekels worden levend geroosterd op een bakplaat. Wat bezielt de mens toch! Wetenschappers zijn er nog niet uit of insecten pijn kunnen lijden. Onze stelregel is altijd: zolang we dit niet weten dienen we de dieren altijd het voordeel van de twijfel te geven. Maar als ergens weer geld aan te verdienen valt zijn de ethische principes meestal ver te zoeken….

De Stichting Rechten voor al wat Leeft.

Auteur .

pijl omhoog