Contactblad Relatie Mens en Dier juli 2013

Dit is het Contactblad "Relatie Mens en Dier" van de belangengroep en stichting Rechten Voor Al Wat Leeft. Onderwerpen Ganzenoverlast. Schipholganzen. Verbod op plezierjacht (hopelijk!). De waarheid achter Merinowol. Stichting Scheldekat. Talmende gemeente kost kat het leven.

Ganzenoverlast Wat we al vreesden (zie vorige contactblad) lijkt bewaarheid te worden: Staatssecretaris Dijksma van Landbouw legt het lot van ruim een half miljoen! (en daar zullen in de loop van de komende jaren nog vele miljoenen bijkomen!) ganzen in handen van de provincies! Zij zijn nu juist de partij die altijd voor doden en 'opruimen' van dieren zijn! Jagers krijgen altijd een ontheffing om te mogen jagen, en Duke Faunabeheer krijgt altijd de vergunning om zijn dodelijke vang- en vergassingswerk werk te verrichten! Staatssecretaris Dijksma heeft de adviesvraag (eigenlijk was dat nog de vraag van haar CDA-voorganger Henk Bleker) eerst voorgelegd aan de Raad voor Dieraangelegenheden (RDa). De vraag was niet óf de ganzen gedood moesten worden (dat was immers al een uitgemaakte zaak!), maar welke manier "uitvoerbaar en maatschappelijk geaccepteerd" was. De RDa gaf aan dat voor dit doel de CO2-gasmethode de meest aangewezen methode was. Het enige obstakel is nog, dat deze methode voor vogels voor dit doel volgens Europese richtlijnen nog niet is toegestaan. Maar omdat er vorig jaar geen duidelijk besluit door de Europese Commissie is genomen over het al of niet vergassen van ganzen in het kader van de luchtvaartveiligheid, en Nederland hierdoor ongestoord gebruik kon maken van de ontsnappingsclausule, verwacht men dat een massale ganzenvergassing in het kader van faunabeheer en wildschadebestrijding ook niets in de weg zal worden gelegd. Als dan ook nog de aanvraag bij het Ctgb (College voor Toelating van Gewasbeschermingsmiddelen en Biociden) voor toestemming CO2-gas te mogen gebruiken gehonoreerd wordt, is de zaak rond. Dan mogen de provincies, samen met de andere partijen in het z.g. Ganzenakkoord, op grond van het RDa-advies verder beslissen wat er met de ganzen gaat gebeuren. Een treurige zaak! Wij hadden van mevr. Dijksma een andere houding verwacht! Maar deze PvdA- staatssecretaris ziet het kennelijk als haar taak het door het CDA ingezette beleid door te voeren! Wij hebben haar dan ook op 18 mei jl., samen met Comité Dierennoodhulp, de volgende brief geschreven, met een afschrift aan de Vaste Commissie voor Economische Zaken in de Tweede Kamer. "Wij vernamen dat u in uw schrijven van 8 mei 2013 aan de voorzitter van de Tweede Kamer met als onderwerp 'Richtsnoer Ganzendoden' hebt laten weten het aan de provincies (i.s.m. de andere partners in het Ganzenakkoord) over te laten wat nu de aanpak van de ganzenoverlast zal zijn. De leidraad hierbij zal zijn hetgeen de Raad voor Dieraangelegenheden heeft gesteld, namelijk dat, als het gaat om populatie-reductie waar het grote aantallen betreft, het gebruik van CO2-gas "de meest aanvaardbare methode" is. Geén onderdeel van de adviesvraag was "de vraag òf de ganzen gedood moesten worden". Over deze vraag kon de RDa zich dus niet uitspreken. Heel jammer, want het antwoord van de RDa hierop zou wellicht ontkennend geweest zijn, omdat het doden van de ganzen volkomen zinloos is, niet effectief, onnodig dierenleed veroorzaakt, en een niet te overzien aantal jaren herhaald zal moeten worden om uiteindelijk nóg niet het gewenste doel te bereiken: een reductie van een half miljoen ganzen; om uiteindelijk tot de conclusie te komen dat het jarenlang dweilen met de kraan open is geweest! Wat een geldverspilling! Nu de RDa hier niet haar mening over heeft kunnen geven, willen wij u het volgende voorleggen Rechten voor al wat leeft vindt het doden van ganzen (zowel d.m.v. CO2-gas als afschot) *zinloos* omdat het gewenste effect maar van zeér korte duur zal zijn. Het zal namelijk nooit lukken om álle ganzen uit een gebied te vangen. De dieren kunnen weliswaar niet vliegen vanwege de rui, maar ze kunnen zich wel ergens schuilhouden, waardoor ze de dans ontspringen. Bovendien: als ganzen uit een ander nabij gelegen gebied merken dat hier zoveel ruimte is vrijgekomen en zoveel voedsel aanwezig is, zullen zij onmiddellijk de leeggevallen plaatsen innemen. Meestal zijn dat jongere exemplaren, die zich vervolgens in zéér snel tempo zullen voortplanten, ook omdat jonge dieren nu eenmaal vruchtbaarder zijn dan oudere, maar ook omdat de grote lege ruimte hen daartoe stimuleert. Dit zijn nu eenmaal de wetten van de natuur. Binnen zéér korte tijd zal de populatie-omvang weer aangepast zijn aan de ruimte en het voedselaanbod, d.w.z. net zo groot als voór de vangactie. En dan de kosten. Heeft de overheid nu werkelijk financieel voordeel bij deze aanpak van het probleem? Voor zover wij weten bedragen de kosten voor vergassing *per gans € 6,40.* Voor *550.000 ganzen zal dit neerkomen op € 3.520.000,-.* Dat is net zoveel als er nu elk jaar aan de boeren aan schade-vergoedingen wordt uitgekeerd door het Faunafonds voor de schade die ganzen aanrichten op hun velden. Wat schieten de overheid en de boeren hier nu mee op? Voor hetzelfde geld alleen zeér veel ernstig dierenleed en veel commotie onder het (steeds groeiende) dierlievende deel van de bevolking! En het enige verschil inzake de kosten is dat het geld nu verdwijnt in de zak van dierenverdelger Duke Faunabeheer in Lelystad en niet in de zak van de boeren! Dan tellen we nog niet eens mee de grote aantallen ganzen die de komende jaren nog extra vergast zullen moeten worden om uiteindelijk op het gewenste aantal te komen dat mag blijven leven (hetgeen nooit zal lukken.). Hoogstwaarschijnlijk is de overheid langs deze heilloze weg ook nog eens veel duurder uit, aangezien het onmogelijk is om alle ganzen weg te vangen en er dus toch nog schade kan optreden. Dan over de CO2-gasmethode. De RDa kon moeilijk tot een andere conclusie komen dan dat voor zulke grote aantallen dieren het gebruik van CO2-gas de aangewezen methode is. Hoe zou men anders grote groepen dieren tegelijk kunnen doden dan met CO2-gas? Maar het is inmiddels wel bekend dat de CO2-gasmethode zeér omstreden is omdat de dieren zeer ernstig leed moeten ondergaan. O.a door slachterij VION worden slachtvarkens 'bedwelmd' met CO2-gas.Wat zich na de toevoer van het CO2-gas in de gondels afspeelt is verschrikkelijk. We hebben daar de bewijzen van. [Ook premier Rutte zei in het debat over de regeringsverklaring, (eerste kabinet Rutte): "Het bedwelmen van varkens met CO2-gas vind ik gruwelijk en vreselijk" en "de meest gruwelijke vorm van dierenmishandeling" (zie 'BOERDERIJ' van 2-11-2010)]. Voor vogels is het lijden nog ernstiger. Dat de Europese richtlijnen stellen dat deze methode niet voor vogels gebruikt mag worden is niet voor niets! De dieren ervaren hevige pijn in luchtwegen en longen, raken in paniek, krijgen enorme stress en ademnood en sterven uiteindelijk de verstikkingsdood. De duur van deze doodsstrijd kan oplopen tot *5 minuten!* Wij willen u hiervoor graag verwijzen naar de *bijlage: "Kort commentaar op rapport 338a van WUR-Lelystad"* van Dr. R. Hoenderken, dierenarts, bedwelmingsdeskundige en tot 2006 werkzaam bij Volksgezondheid/Landbouw als inspecteur bij de VWA. En dan hebben we het nog niet eens over de stress die de dieren ervaren tijdens het opdrijven en vangen. Let wel: het gaat hier om dieren die nog nooit met mensenhanden in aanraking zijn geweest! Mevrouw Dijksma, vorig jaar heeft u voor de televisie gezegd het niet acceptabel te vinden dat dieren als dingen worden behandeld (dat was i.v.m. het brandveilig maken van stallen). Dat was voor ons een verademing om te horen, temeer omdat dieren in Nederland juridisch nog steeds als zaken oftewel dingen worden aangemerkt (er bestaan slechts personen en zaken; daar tussenin is niets; dieren horen dus bij de laatste.) Dit hadden wij nog nooit een politicus horen zeggen! Wij leefden in de hoop en verwachting dat er wezenlijk iets zou gaan veranderen in het voordeel van de dieren, en zagen die verwachting deels bevestigd in het feit dat u nader onderzoek wilde laten doen naar andere oplossingen voor de ganzenproblematiek. Was het niet mogelijk geweest een andere wending te geven aan de onderzoeksvraag van uw ambtsvoorganger, en de RDa behalve de vraag hóe de ganzen het beste kunnen worden gedood, ook de vraag óf de ganzen echt moeten worden gedood mee te geven? Wij willen u dringend verzoeken de gehele kwestie opnieuw te bekijken en wij hopen zeer dat u alsnog wilt terugkomen op uw beslissing om de uitvoering van het ganzenbeheer over te laten aan de provincies, en daarmee het lot van de ganzen te bezegelen. Zeér gaarne zouden wij spoedig uw antwoord op dit schrijven ontvangen!" (Wij hopen u in het volgend contactblad het antwoord van de staatssecretaris te kunnen melden! - red.)

Schipholganzen Op het moment dat wij dit schrijven is het vangen en vergassen van ganzen op en rond Schiphol in volle gang. De provincie Utrecht noemt men nota bene ook "omgeving van Schiphol", en daar is men begonnen met de wrede actie! Hoewel de Europese Biocidenrichtlijn het vergassen van ganzen verbiedt, behalve als bij onvoorzien gevaar alle alternatieven onvoldoende mogelijkheden bieden, heeft de Europese Commissie, evenals vorig jaar, ook dit jaar geen besluit genomen over de vraag of er een uitzondering mag worden gemaakt op dit verbod in het kader van de luchtverkeersveiligheid. Dus kan Nederland ook dit jaar weer gebruik maken van de ontsnappingsclausule. Begin april al heeft de Partij voor de Dieren de Eurocommissaris van Milieu per brief gevraagd de Nederlandse plannen m.b.t. de Schipholganzen tegen te houden, ook omdat niet voldaan is aan de voorwaarden waaronder een uitzondering mag worden gemaakt op het verbod: Het ganzenprobleem rond Schiphol is al jaren bekend en dus niet "onvoorzien". Bovendien heeft men het advies van Alterra van 2007!, om tot een andere landschapsinrichting rond Schiphol over te gaan, tot eind2012! genegeerd, en begon men daarna met een proefproject op vrijwillige basis, hetgeen natuurlijk niet werkte. Bovendien was er vorig jaar na vergassing van 5054! ganzen in de wijde omgeving van Schiphol geen aantoonbaar effect op de vliegveiligheid, noch op lange, noch op korte termijn! De inspanningen van de dierenorganisaties hebben geen resultaat gehad. Hoe hard moeten burgers schreeuwen om gehoord te worden?? Als de veiligheid (of andere belangen) van de mens in het geding is door de aanwezigheid van dieren, houdt men zich in Den Haag én in Brussel stokdoof voor redelijke argumenten! Doden is dan de enige optie voor de overheden die denken met dit "daadkrachtige optreden" het publiek tevreden te stellen!
Al deze ganzen zouden een gevaar zijn voor de vliegveiligheid. Maar is het probleem van de ganzen wel zo groot als de overheid ons wil doen geloven? En zijn de maatregelen die worden genomen wel de juiste, zijn er misschien andere oplossingen denkbaar? De antwoorden op deze vragen zie je in de reportage 'De ganzen van Schiphol' (18 juni 2013). Reportage van PvdD omroep Piep! in samenwerking met RTV Noord-Holland

Verbod op plezierjacht (hopelijk!) Op 25 maart van dit jaar hebben PvdA, D66 en Groen Links een initiatiefnota ingediend, getiteld 'Mooi Nederland'. Het is een reactie op het wetsvoorstel 'Wet Natuur' van ex-landbouwsecretaris Bleker (CDA) (zie contactblad van januari 2012). Het beleid van Bleker kwam kort gezegd hierop neer: flink bezuinigen op natuur en het vogelvrij verklaren van alle diersoorten die niet acuut met uitsterven worden bedreigd, zoals edelhert, damhert, ree, wild zwijn, grauwe gans, kolgans en smient. Daarnaast werden provincies verplicht alle z.g. exoten, dieren die van oorsprong niet in Nederland thuishoren, uit te roeien! De initiatiefnota beoogt daarentegen een totaal verbod op de plezierjacht, en de nota heeft warempel een meerderheid van de Tweede Kamer achter zich gekregen en gaat nu naar de Raad van State. Ook de SP en de PVV steunen een verbod. Hoogstwaarschijnlijk gaat het verbod er dus komen, als de Raad van State tenminste niet dwars gaat liggen. Emotie of ratio? Tegenstanders van de jacht wordt door jagers vaak 'valse sentimentaliteit' verweten. Alle argumenten tegen de jacht zouden 'emotioneel' zijn en alle ratio, alle redelijkheid missen. Voor of tegen jacht, dat is een discussie tussen ratio en emotie, hoorden we kort geleden nog uit de mond van, toen nog prins, Willem-Alexander, in de herhaling van een interview van jaren geleden, en hij wilde daarover toen niet de discussie aangaan. Hoe onze koning daar nú over denkt…? Die vraag is in het laatste interview, enkele dagen voor de kroning, zorgvuldig vermeden. Maar, wat wordt bedoeld met 'ratio' als het om plezierjacht gaat? Men verwacht dan redelijke argumenten die het bejagen en doodschieten van dieren voor de lol (en natuurlijk voor in de pan!) zouden rechtvaardigen. Een paar voorbeelden: We lazen in de pers over een jager die het schieten op een dier "als een religieuze ervaring beleeft, een heilig verbond tussen de jager en zijn prooi, dat de jager dichter bij God brengt (en zijn prooi uiteindelijk ook), één met de natuur in het almachtige universum, in de 'circle of life', van de jager die leven neemt en leven geeft". Wàt een emotie! Wie zou hier enige rationaliteit, enige redelijkheid in kunnen ontdekken? Een religieuze ervaring nog wel! Nog even en het verbod op de plezierjacht zal getorpedeerd worden op grond van de godsdienstvrijheid! Nog zo'n 'rationeel' argument: "De dieren die geschoten worden hebben een vrij en gelukkig leven gehad, in tegenstelling tot de dieren in de bio-industrie". Het is het bekende smoesje van mensen die iets dat verkeerd is willen verdedigen door het met iets anders te vergelijken dat ook verkeerd is, en het daarmee in stand proberen te houden. Ook niet bepaald rationeel, en ook niet steekhoudend! Men vergeet er dan ook nog maar even bij te vermelden dat het meeste wild dat in Nederland wordt geconsumeerd afkomstig is uit buitenlandse zwijnen- en hertenfokkerijen. Tenslotte: "Het jagen zit in de aard van de mens, en vooral van de man. Het zit in de menselijke natuur ingebakken! De mens is immers zelf ook natuur!" Als dit een steekhoudend argument zou zijn, zou men ook kinderen niet moeten opvoeden, maar gewoon hun natuurlijke eigenschappen, die ze met de geboorte meekrijgen, zoals egoïsme, hebzucht, agressiviteit etc. laten uitleven, en hen geen eerlijkheid, fatsoen, zelfbeheersing en respect voor anderen bijbrengen. Iedereen heeft zo langzamerhand door dat er geen echt rationele argumenten bestaan voor het voor de lol neerknallen of op andere wijze doden van dieren. Zelfs tot in de Tweede Kamer is dat besef nu doorgedrongen. Diersoorten waar nu nog vrijelijk en voor het plezier op geschoten mag worden zijn: hazen, konijnen, duiven, wilde eenden en fazanten. Voor het bejagen van andere dieren moet een reden zijn, zoals landbouwschade etc. Als het verbod er door komt zullen in elk geval deze dieren van de jachtlijst geschrapt worden. Een eerste stap in de goede richting! Een tweede stap zal hopelijk niet te lang op zich laten wachten: afschaffing van bejaging onder het mom van bestrijding van landbouwschade, bescherming van de verkeersveiligheid, volksgezondheid of wat al meer. Maar, dan zal de overheid eerst overtuigd moeten raken van de zinloosheid ervan doordat uitdunning van elke dierenpopulatie nooit het gewenste blijvende effect heeft, en dat er betere alternatieven zijn.

De waarheid achter Merinowol Wat zou er nu mis kunnen zijn met wol? Het is toch een natuurproduct? We willen u doorgeven wat ons via dierenorganisatie Peta Nederland onder ogen kwam. Volgens Peta gaat het om barbaarse praktijken, die heel wat anders inhouden dan het folkloristische beeld van het schapen scheren dat men meestal voor ogen heeft. Laten we beginnen met Merinowol: Breiwol van Merinoschapen is volop hier in Nederland te koop. Kledingstukken van deze wol vindt men vooral in de iets duurdere zaken zoals bijvoorbeeld Wolford. Ook wordt de wol en de huid van Merinoschapen gebruikt voor de bekende UGG-laarzen en -schoenen. Merino is een schapenras met veel huidplooien op het lichaam. Dit ras wordt graag door de wolindustrie gebruikt (en dus daarvoor gefokt) omdat door de vele en diepe huidplooien er extra wol van het schaap afkomt. Wij citeren enkele gedeelten uit de tekst van Peta: "Veel van 's werelds wol en schapenhuid (waaronder hetgeen gebruikt wordt door UGG Australië) is afkomstig uit enorm grote Australische fokkerijen, waar pijnlijke praktijken zoals 'mulesing' (repen vlees uit de billen van het schaap snijden), couperen van de staart, castreren en tanden slijpen de normale gang van zaken is en waar deze praktijken zonder verdoving worden uitgevoerd". (Het zonder verdoving couperen van de staart en tandenslijpen is trouwens ook in Nederland de dagelijkse praktijk bij biggen, en castreren zonder verdoving van biggen was tot voor kort ook híer de "normale" gang van zaken; laten wij ons vooral niet verbeelden dat wij hier zo diervriendelijk zijn! - red.) Mulesing "is een wrede verminking waarbij boeren de doodsbange dieren op hun rug manoeuvreren, hun benen uit elkaar houden met metalen buizen en stukken gevoelige huid en vlees van de achterhand snijden met gereedschap dat lijkt op een heggenschaar. (Deze wrede ingreep gebeurt uiteraard onverdoofd! - red.) De verminkte lammeren strompelen weg met pijn en open, bloederige wonden. Miljoenen gevoelige Merinolammetjes worden jaarlijks op deze wijze verminkt! De lobbygroepen van de Australische wolindustrie houden vol dat mulesing schapen beschermt tegen een madeninfectie genaamd 'flystrike', waarbij vliegen eitjes leggen in de huidplooien waar maden uitkomen die het schaap aanvallen". Volgens Peta zijn er humanere manieren om 'flystrike' te voorkomen. Behandeling van de schapen met insecticiden is gebleken een goede oplossing te zijn. Maar ook het scheren van de wol onder de staart biedt uitkomst. In Nieuw-Zeeland, waar ook Merinoschapen worden gefokt voor de wolindustrie, heeft men rassen geïntroduceerd die immuun zijn voor 'flystrike'. Een groot aantal Australische boeren is hier inmiddels ook op overgegaan. "Maar vele Australische boeren, gedeeltelijk vanwege het gebrek aan leiderschap van directeuren uit de industrie, blijven lammetjes verminken omdat het goedkoper is om stukken huid van de romp van het dier af te snijden en zo littekenweefsel te laten ontstaan om te voorkomen dat vliegen eitjes leggen". 'Mulesing' blijkt ook nog eens veel minder effectief te zijn dan meer diervriendelijke methodes. Wij citeren wat men ergens op een boerderij heeft gezien: "Lichamen van dode en stervende schapen waren te zien, liggend en verspreid over het land van een boerderij, foto's en videomateriaal toonden dieren in doodsangst - sommige werden levend opgegeten door de maden - en een rottend kadaver was achtergelaten en vervuilde de enige waterbron die beschikbaar was voor de overlevende schapen". (Het ging hier om schapen die 'gemulesed' waren - red.) Na hun productieve periode worden de dieren verscheept naar landen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Dat is de volgende ellende. De stumperds verblijven wekenlang op overvolle schepen met meerdere verdiepingen. Het lijden van deze dieren is vanaf geboorte tot en met dood ronduit verschrikkelijk. Veel dieren sterven onderweg. De bij aankomst nog levende schapen worden, uiteraard onverdoofd en op ruwe wijze, ritueel geslacht. (Ook hier mogen wij niet nalaten te vermelden dat ook in Nederland de wijze van slachten zeér veel te wensen overlaat. Miljoenen dieren worden ook hier ritueel zonder verdoving geslacht, en miljoenen varkens (en duizenden ganzen!) worden 'bedwelmd' met CO2-gas, wat uitermate stressvol en pijnlijk is! - red.) Eigenlijk kleeft aan de meeste (reguliere) wol dierenleed, omdat het schapenscheren meestal snel en onzorgvuldig geschiedt, waardoor vaak open en pijnlijke wonden ontstaan die niet worden behandeld en de dieren, die hiermee aan allerlei weersinvloeden worden blootgesteld, vaak voortijdig sterven. We raden u in elk geval aan: koop géén breiwol en géén producten van Merinowol of Merinoleer of waar dit in verwerkt is, en geef dit zoveel mogelijk door aan anderen!! Ook al zijn er Merinoschapen die door de boeren níet zo mishandeld worden, we weten het gewoon niet. We kunnen dat aan de Merino-producten niet zien. In plaats van Merino-breiwol of producten van Merinowol of -leer zou men ook kunnen kiezen voor alternatieven,zoals: biologische schapenwol,of anders voor acryl.Als u laarzen of schoenen wilt kopen raden wij u aan geen UGGs te kopen. Zo zijn er nu ook de synthetische Snugs, gemaakt van imitatie-suède, gevoerd met fleece.

Stichting Scheldekat Op de website van St. Scheldekat (dat door ons wordt gesteund en waarover wij in ons januarinummer schreven) lazen wij het volgende berichtje: "Dit zwerfpoesje beviel van vier kittens onder een kruiwagen in de hoek van een schuurtje in Souburg. Na een dag werd ze ontdekt en de Dierenambulance van de Dierenbescherming werd gebeld. Deze zei dat ze de moederpoes geen eten moesten geven en dat ze de kittens zouden komen halen zodra hun oogjes open waren. De moederpoes zouden ze niet vangen en niet meenemen. We kunnen wel nagaan wat er gebeurd zou zijn als de eigenaar van het schuurtje het advies van de 'dierenbeschermer' had opgevolgd. De moederpoes zou, na een poos tevergeefs zoeken naar haar verdwenen kittens, na een paar maanden weer zijn bevallen van nieuwe kittens in hetzelfde of een ander schuurtje. De kittens van een week oud met open oogjes zouden 4 weken lang om de 3 uur geflest moeten worden met kittenmelk. In tegenstelling tot melk van de moederpoes zitten hierin geen antistoffen tegen ziektes. De kans dat kittens van een week oud het overleven zouden zonder de verzorging en melk van hun moeder is heel klein. Wat een dierenleed zou eruit voortgekomen zijn, zowel voor moederpoes als kittens! Gelukkig werd Stichting Scheldekat om hulp gevraagd. Onze vrijwilligers zijn de kattenfamilie gaan halen en de dieren zijn nu opgevangen bij een pleeggezin van Stichting Scheldekat. En het pleeggezin vindt moederpoes zo lief dat ze daar altijd mag blijven en nooit meer hoeft te zwerven". (Van velen ontvingen wij dit jaar al extra ondersteuning voor onze zwerfkattenprojecten, waaronder Stichting Scheldekat. Was u van plan ook nog iets extra's voor deze verschoppelingen te geven na onze oproep in het januarinummer van het contactblad, maar kwam het er nog niet van? Uw extra gift voor dit doel is alsnog van harte welkom en, zoals u ziet, nog steeds hard nodig!! U hebt hiervoór kunnen lezen dat de Dierenbescherming in Zeeland zich niet of nauwelijks om zwerfkatten bekommert! Rechten voor al wat leeft is er voor álle dieren die in nood verkeren!)

Talmende gemeente kost kat het leven Van een terecht boze en verontwaardigde donatrice uit Alphen aan de Rijn ontvingen wij het volgende verhaal met het verzoek dit te plaatsen om de laksheid van haar gemeente aan de kaak te stellen (het ging immers maar om een dier!): In een openbaar toilet in Alphen a/d Rijn hoorden een paar voorbijgangers een kat miauwen. Het dier zat kennelijk al dagen opgesloten onder het schoonmaakhok van het gebouwtje. Zij belden de Dierenambulance. Deze kwam direct, belde de gemeente en vroeg om de sleutel van het schoonmaakhok om de opgesloten kat vrij te kunnen laten. De betreffende ambtenaar was echter met zijn lunch bezig en moest daarna vergaderen. Hij "kon dus" voorlopig niet aan de telefoon komen! Toen de Dierenambulance-medewerkers eindelijk, na bijna twee-en-een-half uur, de sleutel in handen kregen, was het te laat. Het katje was inmiddels overleden door honger en uitputting, en doordat het in chemische vloeistof onder het schoonmaakhok was terechtgekomen. Reactie van de gemeente: "We kunnen nu eenmaal niet de Dierenambulance de sleutel van elk gemeentegebouw geven. Maar we gaan wel overleggen hoe we dit in de toekomst kunnen voorkomen".

De Stichting Rechten voor al wat Leeft.

Auteur Bep de Boer.