Geen enkel dier zou omwille van economisch gewin gedwongen mogen worden tot onnatuurlijk
gedrag of onthouden mogen worden van de mogelijkheid om het eigen, natuurlijke gedrag te vertonen.
Het is belangrijker om je druk te maken over de kwaliteit van het leven van een dier voor zijn dood dan over het wel of niet mogen doden van dieren.
Overproduktie van dierlijke produkten gaat gepaard met milieubelasting en aantasting van dierenwelzijn.
Zelfs als alle milieuproblemen worden opgelost en zelfs al is de energie- en mineralenboekhouding van de veehouder in balans, dan blijft de manier waarop in de bio-industrie het respect voor dieren met voeten wordt getreden onaanvaardbaar.
Het is niet sociaal tegenover jouw Europese collega's om als Nederlandse veehouder in concurrentie te gaan op de buitenlandse markt door het eigen vee in welzijn te korten om zo de kostprijs van het product te verlagen.
De arrogantie van de mens leidt tot het doodzwijgen van de belangen van dieren.
Door het welzijn van het dier aan de "zelfregulerende" werking van het bedrijfsleven, de agrarische gemeenschap of de jagersverenigingen over te laten, laat de overheid het dier verrekken.
De "would-be" moderne mens die zich van zijn eigen onvrijheid en dat van dieren niet bewust is, is verslaafd aan vlees als een luxe, werkt hard, heeft geen tijd voor alternatieven, wil gemakkelijk, goedkoop en snel eten en neemt risico's ten aanzien van zijn gezondheid.
"Eigen volk eerst" is een diep geworteld morele overtuiging bij dier en mens.
Niemand zit te wachten op de onthulling dat ieder varken een unieke persoonlijkheid is.
De Nederlandse overheid past een vertragingstactiek van "pappen en nathouden" toe om zolang
mogelijk te profiteren van dierenmisbruik.
Er heerst in Nederland een collectief stilzwijgen rond dierenrechten. Bijna iedereen heeft wel ergens boter op zijn hoofd en doet door zijn of haar gedrag dieren tekort.
Informatie rond veehouderij
De veevoederindustrie is gebaat bij een hoge omzet(snelheid) van dierlijke producten en draagt vrijwel geen verantwoordelijkheid voor de schadelijke gevolgen hiervan.
De groep van mensen, die tegen bio-industrie zijn vanwege milieubezwaren, overlapt slechts gedeeltelijk met de groep van mensen die voor dierenrechten zijn.
De overeenkomst tussen exotische huisdieren en topsport is dat iedereen kijkt naar degene die het heeft gehaald en niemand belangstelling heeft voor de enorme aantallen verliezen en verliezers die het heeft gekost.
De verhouding van de mens tot het dier is de toetssteen van de menselijke beschaving.
Vlees eten uit de bio-industrie is immoreel en een vorm van heling.
Iedereen werkt mee aan het verborgen houden van de grote schande van de bio-industrie omdat elke vleeseter
als het ware "heler" is van het goedkope product.
De intensieve veehouderij helpt het imago van boeren om zeep.
Terwijl een mens voor een rechtbank mag zwijgen, wordt aan varkens en kippen de onmogelijke eis gesteld dat zij aantoonbaar gevoelens bezitten voordat men geneigd is met de belangen van het dier rekening te houden.
Van dieren houden en hen beletten natuurlijk gedrag te vertonen is met elkaar in tegenspraak.
Een natuurliefhebber, een milieubeschermer en een dierenrechtenactivist is niet noodzakelijk verenigd in één persoon.
Voorstel: dieren zijn geen eigendom van mensen, maar staan onder een soort voogdij.
Bij misbruik van dieren door mensen wordt het dier zonder schadeloosstelling weggehaald door een bevoegde instantie.
Een dergelijke rechtsverhouding schrikt potentieel dierenmisbruik af.
Sommige aspecten aan dierenrechten wegen zwaarder dan andere. Recht op voortplanting heeft minder prioriteit bij gehouden dieren.
Geen (export)subsidie en kleinere afzetmarkt moeten bio-industriëlen afschrikken.
Het imago van boeren zou enorm verbeteren als zij zich zouden distantiëren van criminele elementen.
