| GAIA (België) maakte de basis van deze versie
van het script van de CIWF-film 'Some lie dying'.
Deze filmfragmenten, met Nederlands commentaar zijn
te vinden op CIWF
Holland. Tevens tref je daar een
petitie aan tegen internationaal transport van landbouwhuisdieren. |
Internationale diertransporten
Elk jaar worden er miljoenen schapen,
varkens en runderen door heel Europa getransporteerd,
vaak gaat het om extreem lange reizen. De '1995 EU vervoersrichtlijn' is verwelkomd
door Europese regeringen als een maatregel om het leed
van dieren tijdens lange transporten aan banden te
leggen. Om erachter te komen of deze vervoersrichtlijn
echt werkt, hebben dierenwelzijnswerkers de vrachtwagens
met levende dieren in de gaten gehouden. |
 Veel van de één miljoen lammeren en schapen die elk jaar vanuit Groot
Brittannië worden geëxporteerd, worden eerst naar punten
in België en Nederland vervoerd. Daar
vandaan worden ze, na een pauze van ongeveer een dag, verder
getransporteerd naar slachthuizen in Italië, Griekenland
en Spanje.
"Compassion in world farming" (CIWF) volgde
deze schapen helemaal vanuit België tot
aan het Zuiden van Italiëop hun reis
dat meer dan 2000 kilometer bedroeg en dertig
uur duurde. Wanneer de reis van Groot Brittannië naar
België erbij wordt gerekend, dan kom je op zeker
veertig uuruit. |
| Tijdens een eerdere gelegenheid lukte
het ons om in een Italiaans slachthuis te filmen waar
de schapen die we gevolgd hadden, werden geslacht.
Daar zagen we tot onze verbijstering dat dieren
aan hun achterpoten werden rondgesleurd.
Enorme aantallen schapen komen vanuit Groot Brittannië,
Frankrijk en Spanje en worden overspoeld in de Italiaanse
haven van Bari. Daarvandaan worden ze naar Griekenland
verscheept om uiteindelijk geslacht te worden. Voor
de Britse dieren duren deze reizen ellenlang, variërend
van 65 tot meer dan honderd uur.
Tijdens één gelegenheid in Bari stuitten
de onderzoekers op twee vrachten van Britse en Franse
schapen die 48 uur stonden te wachten voor een vrachtschip
naar Griekenland. Tijdens deze periode werden de dieren
op de trucks achtergelaten in een immense hitte
zonder water.
Na twee dagen bevonden de dieren zich in een wanhopige
toestand - snakkend en hijgend
naar verse lucht.
Uiteindelijk, pas na herhaaldelijke verzoeken van
de onderzoekers, besloten de Italiaanse autoriteiten
dat de dieren uitgeladen mochten worden. Voor de meeste
dieren kwam dit te laat. De onderzoekers hielpen bij
het uitladen en tijdens dit proces beseften ze dat
veel dieren dood waren of lagen te sterven.
Gedurende de twee dagen die volgden zijn er nog
een aantal dieren gestorven.Volgens het
officiële Italiaans rapport zijn
er 115 Britse lammeren en 45 Franse schapen
overleden in deze catastrofe.
Heel Europa ligt bezaaid met dit soort wrede
transport routes. |
| Elk jaar worden
meer dan een miljoen varkens vanuit Nederland
naar Italië en Spanje vervoerd. Deze transporten
duren veertig, vijftig uur of nog langer.
Duizenden runderen worden ieder jaar
van Ierland en Duitsland naar Italië en
Spanjeen van Frankrijk naar Griekenland vervoerd.
Jonge kalven worden verscheept van Ierland naar Noord-Frankrijk
en dan verder vervoerd over de weg naar Nederlandse
runderenbedrijven. Hier worden ze gefokt in kleine
kale hokken.
De dieren worden veelal mishandeld tijdens
het in- en uitladen. Hier in Frankrijk worden de dieren geslagen
om ze in beweging te krijgen. De behandeling van dit kalf is volkomen onacceptabel.
Elk jaar worden meer dan honderdduizend paarden geëxporteerd
vanuit Oost-Europa naar de EU om daar geslacht te worden.
De meeste komen uit Polen, Litouwen en Roemenië.
Voor het merendeel is de eindbestemming Italië.
Onderzoekers van de Duitse organisatie 'Animals' Angels' volgden
deze paarden vanuit Litouwen. Zij worden door
Polen gereden waar ze de eerste etappe punt bereiken
in Zebrzydowice, vlakbij de grens tussen Polen en Tsjechië.
Vervolgens worden ze door Tsjechië, Slowakije
en Hongarije vervoerd. Wanneer ze uiteindelijk Hongarije
bereiken, zijn de paarden vaak volledig uitgeput, gewond
en ervaren ze veel stress. En dan zijn ze nog maar
halverwege de reis met als eindbestemming de slachthuizen
in Italië.
Dit paard belandde met z'n hoef in de
ventilatiespijlen. Uiteindelijk wordt hij
uit z'n lijden verlost. Dit gebeurt pas nadat
er eerst is geprobeerd om z'n hoef te verwijderen.
Het dier wordt van de truck geladen. Nog een slachtoffer
van de wrede paardenhandel. Ook ezels worden getransporteerd vanuit
Roemenië, door Hongarije, naar Italiaanse slachthuizen. Sommige
sterven tijdens de reis. Het kost ezels enorm veel
moeite om de steile helling, die de truck inleidt,
te beklimmen. |
| Onze film keert terug naar de reis van
de Litouwse paarden. Vanuit Hongarije worden ze gereden
door Slovenië. Eindelijk, na 46 uur reizen komen
ze in Italië aan. Hier worden ze uitgeladen. Er
is geen medische zorg beschikbaar. Het is zondag en
geen dierenarts is aanwezig. De volgende dag hervat
de reis zich en de dieren worden dwars door Italië vervoerd.
De paarden gaan de vierde nacht van hun reis in.
Uiteindelijk, om half elf 's nachts bereiken
ze de haven van Piombino aan de westkust van Italië.
Hier worden ze op een schip geladen die ze naar Sardinië zal
vervoeren. De volgende ochtend, om zeven uur, bereiken
ze de haven van Olbia, gelegen in het Noorden van Sardinië.
Daarvandaan worden de dieren verder per vrachtwagen
over het eiland getransporteerd, naar Cagliari in het
Zuiden. Hier worden ze geslacht.
De totale reis van Litouwen naar Sardinië bedroeg
2500 kilometer en duurde 95 uur. |
| Eerder zagen we het lijden van
Britse lammeren die naar Griekenland werden vervoerd.
Een noodlottige gebeurtenis staat de dieren te wachten
die de lange reizen overleven: geslacht worden in een
Grieks slachthuis.
Het is ons gelukt om in drie schapenslachthuizente
filmen. Twee daarvan deden totaal geen poging om de
dieren eerst te verdoven voordat ze geslacht werden.
Ze werden simpelweg van de wagens af- en het
slachthuis ingesleept. Binnen werden hun
kelen doorgesneden terwijl ze nog bij volle bewustzijn
waren.Daar werden ze aan hun lot overgelaten
tot ze vanzelf doodbloeden.
Het derde slachthuis verdoofde
de schapen wel, maar
zo inadequaat dat sommige dieren alweer
bij bewustzijn waren voordat hun kelen werden doorgesneden.
Elk jaar worden er duizenden Britse schapen geëxporteerd
om deel te nemen aan rituele slachtingen in de open
lucht tijdens de jaarlijkse Eid-el-Kabir festival in
Frankrijk. Van een dier op de achtergrond in de film
is al enige tijd geleden de keel doorgesneden. Toch
is het nog in leven en ervaart het duidelijk enorm
veel stress. De schapen worden geplaatst op "kantelbakken".
Dan worden ze met de kop naar beneden gehouden. Hun
kelen worden doorgesneden terwijl ze nog in volle bewustzijn
verkeren. Rituele slachtingen in de openlucht zijn
verboden onder de Europese wetgeving. |
| Ieder jaar worden honderdduizenden runderen
geëxporteerd vanuit de Europese unie - voornamelijk
vanuit Ierland, Duitsland en Frankrijk - naar
het Midden Oosten en Noord-Afrika.
In dit Libanees slachthuis treffen we een Ierse
stier aan. De veewagen is niet voorzien van
een helling dat het uitladen zou kunnen vergemakkelijken.
In plaats daarvan valt het dier er gewoonweg uit. Z'n
voorpoten zaten vastgebonden aan de zijkant van de wagen. Dit
is met opzet gedaan om hem dichtbij een afvoerbuis te
plaatsen. Wanneer zijn keel wordt doorgesneden stroomt
z'n bloed door de afvoerbuis in plaats van over
de vloer.
Er zijn enorme subsidies gemoeid ten behoeve
van het aanmoedigen van de export van Europese runderen
naar niet-Europese landen. De veehandelaren
worden beloond voor het niet verder laten groeien van
de Europese rundvleesberg.
Normaal worden de dieren in het Midden-Oosten niet
verdoofd alvorens ze geslacht worden. Bij een Duits
dier wordt de keel
doorgesneden terwijl het nog bij
volle bewustzijn is. Het geluid dat je hoort, wordt
veroorzaakt door zijn poging tot ademhaling.
De Europese Commissie voor landbouwhuisdieren dringt
aan bij de Europese Unie om een grote omwenteling te
maken in het beleid ten aanzien van de lange-afstandstransporten.
Deze willen zij opgeheven zien en ingeruild door vleeshandel. |
|
Ondertussen in Australië:
Australië is het grootste exportland ter wereld
van levende dieren. Schapen worden levend over zee vervoerd naar moslimlanden. De reis is onnodig - 80% van de Australische slachthuizen heeft een zogenaamd Halal-keurmerk, wat betekent dat daar vlees kan worden geproduceerd dat Moslims mogen eten. Ondank de economische overwegingen -deze
industrie brengt jaarlijks ongeveer $900 miljoen in
het laadje-, moet een onaanvaardbaar hoge prijs worden
betaald en sommige Australiërs vinden deze barbaarse
handel de opbrengst niet waard. |
Zie ook het fotoverslag van de "runder klasse" van het niet bepaald diervriendelijke transport van runderen over de oceaan.
Er zijn veel weblogs over het dierenleed tijdens de (internationale) transporten. |
