| China heeft 1,3 miljard inwoners. Met zo'n enorme
bevolking is het niet verbazingwekkend dat China de
grootste producent ter wereld is van varkensvlees,
schapenvlees en eieren. China is tweede in de rij van
pluimveeproducenten en staat op nummer drie op het
gebied van rundvleesproductie. Deze ontwikkeling baart
Chinese dierenbeschermers zorgen. |
Zorgwekkende ontwikkelingen
In een reactie op vragen van Leven schrijft dr John
Wedderburn (Asian Anima] Protection Network): "China
bevindt zich in een razendsnelle overgang van traditionele
boerenbedrijven naar de moderne bio-industrie. Daar
komt nog bij dat de grote zuivelfabrikanten (Danone
en Nestlé) succesvol reclame maken voor de
consumptie van zuivelproducten. Toenemende welvaart
betekent toenemende vleesconsumptie".
Zu Shuxian
(Educational Group for the Protection of Environment
and Animals) sluit zich bij hem aan. "China
is de grootste producent van vlees en eieren ter
wereld. De vleesproductie in China groeit 10% per
jaar, de productie van eieren en melk 12% per jaar".
"Compassion
in World Farming" heeft in 2003 onderzoek gedaan
naar de groei van de bio-industrie in China. Joyce
D'Silva van die organisatie meldt het volgende. "De vleesconsumptie
neemt snel toe, niet alleen in China, maar in heel
Oost- en Zuidoost-Azië. Als de economie groeit,
stijgen de salarissen. Mensen zien vlees als een
aantrekkelijke aanvulling op hun eetpatroon. Deze
trend wordt versterkt door de groei van de fastfoodketens.
De vleesconsumptie per jaar per hoofd van de bevolking
is tussen 1988 en 2001 toegenomen van 23 tot 49 kilo.
De consumptie van eieren is in die periode toegenomen
van 6 tot 18 kilo en melk van 3 tot 8 liter". |
Varkens
In 2002 zijn in China ruim 576.200.000 varkens geslacht
- dat is 43 miljoen ton varkensvlees. Deskundigen
gaan ervanuit dat deze hoeveelheid in 2012 zal zijn
toegenomen tot 53 miljoen ton. Van oudsher hielden
Chinese boeren één of twee varkens
in hun achtertuin. Nu wordt nog maar de helft van
de varkens op deze manier gefokt. Zo'n 20% van de
varkens wordt geboren op boerderijen waar 50 tot
1000 varkens verblijven. Al 30% van de varkens wordt
gefokt in fokkerijen met meer dan 1000 dieren. Sommige
nieuwe varkensstallen zijn zeer groot. In Hangzhou
(provincie Zheijing) is bijvoorbeeld een gebouw van
zes verdiepingen waar 250.000 varkens gehuisvest
zijn.
De omstandigheden in deze fokkerijen zijn dezelfde
als elders ter wereld. De zeug brengt haar zwangerschap
van vier maanden door in een metalen box. Deze ruimte
is zo klein dat ze zich niet kan omdraaien. Ze kan
alleen opstaan en weer gaan liggen op het rooster
en de betonnen vloer. Als ze bijna gaat werpen, wordt
ze overgebracht naar een kraamhok, dat net zo klein
is en waar haar sterke instinct om een nest te bouwen
gefrustreerd wordt. Nadat ze haar biggen drie tot
vier weken gezoogd heeft, worden de kleintjes weggehaald.
De zeug wordt opnieuw bevrucht. De biggen worden
vetgemest in donkere hokken met betonnen vloeren,
zonder uitloop naar buiten.
Voor deze zeer intelligente,
nieuwsgierige dieren, die dol zijn op hun familie,
moet dit leven een hel zijn. Dat leven eindigt in
een van de 40.000 officiële, meestal kleine
varkensslachterijen of bij een illegale slager. De
omstandigheden in de slachthuizen zijn vaak verschrikkelijk.
Varkens worden met een metalen haak naar de slachter
gesleurd en worden niet verdoofd. |
Legkippen
China's eierindustrie groeit. Het land produceert meer
dan 330 miljard eieren per jaar. Tweederde daarvan
wordt nog steeds in de achtertuin van Chinese boeren
gelegd. Legbatterijen zijn echter in opkomst. Daar
zitten in elke kooi vijf of meer hennen en heeft
een kip minder ruimte dan een vel A4-papier. Ze kan
haar vleugels niet uitslaan, geen stofbad nemen en
geen nest bouwen. Haar botten worden zwak vanwege
het gebrek aan beweging. Na een jaar in de kooi wordt
ze geslacht. In 1996 waren er in China al een kwart
miljoen boerderijen met meer dan 1000 hennen en 140
boerderijen met meer dan 200.000 kippen. |
Pluimvee
De Chinese productie van pluimveevlees bestaat voor
55% uit vleeskippen, voor 30% uit eenden en ganzen
en voor 15% uit afgeschreven leghennen. De consumptie
van vlees van pluimvee stijgt het snelst, zowel in
China (met 18%) als in de rest van de wereld. Hoewel
op veel boerderijen kleine groepen pluimvee op een
traditionele manier gehouden worden, zijn commerciële
fokkerijen in opkomst.
Grote bedrijven produceren
zo'n 500.000 kippen per week. Al 60% van de vleeskippen
wordt op deze manier gehouden. Wereldwijd worden
dezelfde fokmethodes voor pluimvee gebruikt. De kippen
groeien twee keer zo snel als natuurlijk zou zijn
en bereiken een slachtgewicht van 2 kilo in minder
dan zes weken. Deze snelle groei resulteert in hart-
en longziektes en kreupelheid. |
Rundvee
De Chinese rundvleesproductie stijgt jaarlijks met
15%. Er zijn ruim 128 miljoen koeien in China. Rundvlees
is nieuw in het Chinese eetpatroon. De stijging wordt
versterkt door de uitbreiding van fastfoodrestaurants
en plekken waar de Chinese hot pot (soort fondue)
geserveerd wordt. De Chinese regering promoot een
grotere rundvleesconsumptie. De gemiddelde Chinees
beperkt zich nog tot 4 kilo rundvlees per jaar.
Fokrunderen
worden levend geïmporteerd
uit de Verenigde Staten, Australië, Mexico en
de Europese Unie. De dieren verblijven zes maanden
in zogenaamde feedlots voordat ze geslacht worden.
Ze kunnen niet grazen en hebben geen schuilplaats.
Er zijn alleen maar lemen omheiningen. China heeft
een begin gemaakt met de export van rundvlees. |
Melkvee
De Chinese overheid stimuleert de melkconsumptie actief.
Per persoon is de consumptie bijna 6,5 liter per
jaar. In de steden waar zuivelproducten in supermarkten
en cafés worden gepromoot, neemt het gebruik
snel toe. In 2002 importeerde China 257.000 ton zuivelproducten.
Een melkkoe produceert ongeveer tien keer zo veel
melk als haar kalfje zou hebben gedronken - als het
de kans gekregen had. Maar het kalfje wordt weggehaald
en de koe wordt tot het uiterste gemolken. Ze loopt
veel risico kreupel te worden, onder andere vanwege
haar enorm grote uiers. Ook dreigt mastitis (uierontsteking).
Tegen de tijd dat ze vijf of zes jaar is, is ze versleten
en wordt ze geslacht. |
Transport
Dieren worden in China meestal op primitieve wijze
vervoerd. Gelukkig vervoeren kleine boeren hun vee
niet over grote afstanden. De omstandigheden van
het transport zijn pover: de dieren worden met te
veel tegelijk of vastgebonden vervoerd. Door de opkomst
van de commerciële fokkerijen dreigt de afstand
tot de slachterijen toe te nemen. |
Toekomst
Hoewel China zich meer met het milieu begint bezig
te houden, lijkt het er volgens Joyce D'Silva op
dat de gevaren van de bio-industrie niet goed tot
de mensen doordringen. "Besmet drinkwater, giftige
gassen.
Verder dreigen in China watertekorten. Die
worden verergerd door de vleesproductie: het kost
100.000 liter water om 1 kilo rundvlees te produceren.
China zal bovendien steeds meer soja, tarwe en maïs
moeten importeren om voedsel voor de dieren te produceren.
China's toekomstige behoefte aan granen wordt beschouwd
als een ernstige bedreiging van de wereldvoedselvoorziening
in de toekomst. Nu al wordt 30% van het graan dat
in China geproduceerd wordt, gebruikt als diervoeding.
Ik begrijp dat de inwoners van China moeten eten,
maar ik geloof echt dat de bio-industrie daar geen
oplossing voor is". Zij roept dierenwelzijnsorganisaties
en milieugroeperingen op om samen met wetenschappers
en ambtenaren de problemen aan te pakken. Ook Zu
Shuxian ziet de toekomst voor dieren somber in. "De
Chinese bio-industrie zal zich verder ontwikkelen.
Het gebruik van groeihormonen zal toenemen. Speciale
fokprogramma's zullen ontwikkeld worden, die zijn
gericht op hoge geboortecijfers, korte groeiperiode
en goede smaak. Nieuwe technieken, zoals embryotransplantatie
en genetische manipulatie, zullen worden toegepast".
Auteur is Francien Winsemius. Het artikel verscheen
in het blad Leven (2005, nummer 6) van de Nederlandse
Vegetariërs Bond. |
