door Malou van Hintum
(met toestemming overgenomen uit Vrij
Nederland, 4 september 1999).
Slachtafval, kadavers, vervuilde uitwerpselen, resten
reinigingsmiddelen, ouwe medicijnen, dioxinen, verboden
hormonen, pcb's en oneetbare olie - smakelijk eten!
Dankzij het ministerie van Volksgezondheid mogen afvalbedrijven
tegenwoordig hun toiletten niet meer zo lozen dat de
poep van de eigen medewerkers via de veevoergrondstoffen
toch weer in menselijke magen terechtkomt - bravo! De
bedrijfswaterzuivering mag trouwens nog steeds wel voor
dat doel gebruikt worden - die bevat onder meer slachtafval
dat van de snijtafels op de grond is gevallen.
Als het waar is dat je bent wat je eet, dan ziet het
er voor het gros van de Nederlanders niet best uit.
Nooit werd het begrip 'vuilnisbakkenras' plastischer
ingevuld dan tegenwoordig. Maar het schijnt niemand
te deren. De vleesconsumptie is het afgelopen jaar met
bijna een kilo per Nederlander toegenomen tot 88,3 kilo
vlees per jaar. Min die vijf procent Vegetariërs
natuurlijk, dus het is zelfs nog wat meer. Vlees mevrouw,
u weet wel waarom. Leg neer, die gehaktbal. Mjammie!
Dat de consumptie van dierlijke vetten en eiwitten onstuitbaar
is, is hoogst verwonderlijk. Geen dioxinekip of salmonella-ei
zorgt voor een dramatische toename van Vegetariërs,
laat staan van veganisten. Genetisch gemanipuleerde soja, ja, daar zeuren de mensen wel over. Dat vinden
zij eng. Maar een hamlap die zijn bestaan dankt aan
diermeel en darmen - who cares? En dat terwijl inmiddels
uit en te na bewezen is dat vlees eten de kans op kanker
vergroot en dat de salmonellabacterie als een regelrechte
moordenaar onder onze senioren rondwaart.
De zegeningen van zuivel worden inmiddels ook alom betwijfeld
- Joris Driepinter met zijn drie glazen melk per dag
diende destijds toch voor al om Nederlandse boeren aan
een afzetmarkt te helpen. Melk drinken is helemaal niet
zo gezond, kaas is in de regel veel te vet en eieren
kun je maar beter laten staan als je cholesterolgehalte
op het juiste peil wilt houden. Allemaal waarheden als
koeien, maar alleen een enkeling trekt zich er iets
van aan. De rest kluift gewoon zijn muur spare-ribs
af - met dank aan de Argentijn die tenminste begrijpt
dat Nederlanders graag een groot, vol bord voor weinig
geld hebben.
Ondertussen wentelt heel Nederland zich onder zonnebank,
laten tienduizenden landgenoten vet wegzuigen en rimpels
rechttrekken, worden tanden gewit, flaporen geplet en
versieren we ons lichaam met een of meer tattoo's of
piercings. We slikken zelfs anabole stero?den om
te kunnen pronken met onze door spierbundels verfraaide
fysiek.
Conclusie: we zijn een land van uiterlijke schijn. Hoe
meer rommel we in ons lichaam stoppen, des te meer we
de buitenkant oppoetsen. Intussen houden we onszelf
en elkaar gevangen in de illusie dat wij zelf, met ons
strakke pannetje en stralende voorkomen, het levend
bewijs zijn van de stelling dat zelfs de grootste vuiligheid
probleemloos omgezet kan worden in schoonheid. Behalve
stront in ons lijf, hebben we ook nog stront in onze
ogen. Nog een karbonaadje?
