Export en de consumptie van vlees

Dierenwelzijn lijdt onder de ambitie van export van vlees

70-80% van de Nederlandse dierlijke productie wordt geëxporteerd, terwijl 63 procent van de Nederlandse vleesconsumptie is geïmporteerd. Het aandeel landbouw in de export maakt dat Nederland net(to) iets meer exporteert dan importeert. Het CBS publiceerde juni 2000 in een nieuwsbericht het volgende.
"Het handelsoverschot van de landbouwproducten steeg in 1999 met bijna 2,5 miljard gulden. Door deze ontwikkelingen kan men stellen dat Nederland geen exporterend land meer zou zijn als de handel in landbouwproducten zou verdwijnen. Deze prestatie op de Nederlandse handelsbalans moet deels worden toegeschreven aan de Nederlandse boer en voor een ander deel aan de handel in landbouwproducten en industriële verwerking daarvan.
Vooral het handelsoverschot van ruwe dierlijke en plantaardige producten is hoog. Bovendien neemt het de laatste jaren nog steeds toe. Ook andere belangrijke agrarische productgroepen als vlees en vleesproducten, groenten en fruit, zuivelproducten en veevoeder leveren flinke handelsoverschotten op".
Tot zover het CBS.

Wat opvalt in deze tekst is de suggestie dat Nederland iets te danken zou hebben aan de overproductie van de Nederlandse veehouder. Er wordt gesproken over een prestatie, terwijl er beter gesproken kan worden over een schandplek.
Door de enorme bijdrage aan de export (20% van het totaal van ruim 94 miljard euro in 2019) zou de landbouw de motor van de economie zijn. Quod non.
Dit cijfer is opgeblazen.
De agrolobby "vergeet" de importen van de exporten af te trekken. Doorvoer wordt ook meegerekend als Nederlandse export. Als je dat er allemaal aftrekt hou je iets meer dan 10 miljard over (Bron: Land en tuinbouwcijfers 2011, pag. 186) en daarmee nog geen 2% bijdrage aan het BBP.
Door de lage prijzen en de grote productie wordt de consumptie van onverantwoord geproduceerd vlees vergroot. Hiermee heeft de macht van de slechte smaak voorlopig gewonnen. Wanneer hier niets tegen wordt gedaan, zal de schadelijke werking zich wereldwijd verspreiden want veehouders uit andere landen zullen zich gedwongen voelen om de Nederlandse verwerpelijke manier van bedrijfsvoeren na te volgen.
Daarboven geldt dat hun morele normen zullen verwateren omdat Nederland hierin het slechte voorbeeld geeft, voorafgegaan door ministers die het systeem van bio-industrie in het buitenland promoten.

Het Nederlandse bedrijfsleven geeft jaarlijks bijna 250 miljoen uit voor promotie van de landbouwexport. Dit bedrag is het hoogste in de EU.
Het economische belang van de intensieve veehouderij is echter vrij marginaal: de sector (inclusief toeleveranciers, verwerking, zakelijke diensten) draagt volgens het Centraal Planbureau voor 1,3 procent bij aan het bruto binnenlands product (bbp), ofwel 4,4 miljard euro. De keten is goed voor 97 duizend voltijdbanen.

Met name het internationale gesleep met levende dieren levert dierziekten en dierenleed op.
Nederland exporteert dagelijks bijna 1 miljoen stuks pluimvee en per week 20.000 levende varkens en 60.000 biggen. Per jaar verlaten ongeveer 5,2 miljoen landbouwhuisdieren levend ons land. Alleen omdat slachten in het buitenland goedkoper is en de exportlanden er voorkeur aan geven zelf te slachten. Van deze 5,2 miljoen worden er 2 miljoen geslacht, de overigen mogen hun 'leven' nog even voortzetten in een fok- of mestbedrijf.

In 2002 heeft Nederland 346 miljoen stuks levend pluimvee uitgevoerd voor een waarde van 209 miljoen euro. In datzelfde jaar werden 404 miljoen stuks broedeieren van pluimvee uitgevoerd met een waarde van 74 miljoen euro. Jaarlijks wordt 200 miljard kg vlees geëxporteerd.
De laatste jaren is de export van levend pluimvee flink toegenomen.
Ten opzichte van 1996 is het aantal uitgevoerde stuks pluimvee zelfs verdubbeld.
Levend pluimvee wordt vooral naar Duitsland en België uitgevoerd. Bijna driekwart van het uitgevoerde levend pluimvee was in 2002 voor de Duitse afzetmarkt bestemd. Hierbij hoort een exportwaarde van 92 miljoen euro.
Een vijfde van de Nederlandse export gaat naar België. Dit betekent dat in 2002 bijna 70 miljoen stuks levend pluimvee met een exportwaarde van 63 miljoen euro naar België is uitgevoerd.
In 2002 werden 404 miljoen stuks broedeieren van pluimvee uitgevoerd met een waarde van 74 miljoen euro.
Ruim de helft (52 procent) werd naar de EU geëxporteerd, met Duitsland, België, Italië en Oostenrijk als belangrijkste uitvoerlanden. Naar Azië werd in 2002 bijna 20 procent van het totaal aantal broedeieren uitgevoerd. Saudi-Arabië, Iran en Koeweit zijn hier de belangrijkste bestemmingen.

Er zijn weinig landen met een zo te grote veestapel

Moreel handelen moet op de politieke agenda